Ο κ. Αλέξης Τσίπρας αντί να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό, για την ανελέητη φορομπηχτική στοχοποίηση όλων των παραγωγικών τάξεων, προετοιμάζει συνεπικουρούμενος από αρχηγούς ημιδιαλυμένων κομματιδίων τη σύμπηξη διακομματικού μετώπου εθνικής ασφάλειας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του εξ ανατολών επελαύνοντος κινδύνου. Όμως, στην πραγματικότητα, αυτό αποδεικνύει:
α) Τη χρήση μιας ακόμη παγίδας εις βάρος του κατ’ εξακολούθησιν εξαπατούμενου Εκλογικού Σώματος, μετά την παγίδα της συναποδοχής από τη μείζονα αντιπολίτευση του Τρίτου Μνημονίου και
β) Την per mare, per terra αναζήτηση συνοδοιπόρων προς τον κάθε άλλο παρά ανθόσπαρτο δρόμο για την εκλογική επανάκτηση των προνομίων της πρωθυπουργίας.
Η παγίδα αυτή έχει την απατηλή προμετωπίδα της εθνικής ενότητας, την οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκακοποίησαν κατά τον πιο βάναυσο τρόπο, ήδη από την εποχή της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου, όταν ο αδιαμφισβήτητης εντιμότητας και διεθνώς ανεγνωρισμένου επιστημονικού κύρους οικονομολόγος καλούσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης πολιτικής συνευθύνης.
Ακριβώς την εποχή εκείνη, προετοιμαζόταν η μεταπήδηση των «αγανακτισμένων» από τις σκηνές και τα τσαντίρια της ιστορικής πλατείας Συντάγματος στα έδρανα του αντικρινού Κοινοβουλίου, το οποίο οι… αγανακτισμένοι το αποδοκίμαζαν με την κατάρα: «Να καεί, να καεί, το μπουρδ… η Βουλή»! Τελικά, στρογγυλοκάθισαν και βιδώθηκαν στα δρύινα έδρανα αυτού του … «μιάσματος»!
Ατυχώς, τα κατά συρροήν παθήματα από τους Βαρουφάκειους και λοιπούς αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς «στου κασίδη το κεφάλι» δεν έγιναν ουδέποτε μαθήματα, στους μαθητευόμενους μάγους της πρώτη φορά εθνοσωτηρίου «Αριστεράς»… Έτσι, φθάσαμε στο απροχώρητο της επιβάρυνσης, σύμφωνα με το Euroworking group, κατά 200 δις Ευρώ του δημοσίου χρέους μας. Και με τον ίδιο τρόπο, οι ίδιοι μάγοι μας ξαναγύρισαν στα 320 δις Ευρώ του αρχικού χρέους, για το οποίο και υποταχτήκαμε στο ΔΝΤ!
Είναι περιττό να επαναλάβουμε αυτό, που κατά κόρον γράφεται και δεν μπορεί να διαψευσθεί. Ότι δηλαδή στην τελευταία κυβερνητική τριετία, ο σοβιετικού και βενεζουαλινού τύπου κρατισμός απένειμε τιμητικά την μερίδα του λέοντος, από την επαχθέστατη υπερφορολόγηση μισθωτών, συνταξιούχων και μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων, ως αμοιβή, στις ταξιαρχίες από χιλιάδες νεοδιόριστους και ανενεργούς αργόμισθους.
Στο σημείο μάλιστα αυτό, τα υποψήφια θύματα της ρουσφετολογικής ψηφοθηρίας θα πρέπει ν’ αναλογιστούν, ότι το προτιμότερο θα ήταν να μη παρασυρθούν, από οποιαδήποτε υπόσχεση για παράνομο προεκλογικό διορισμό για τον απλούστατο λόγο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί εκλογικά. Και δεν αποκλείεται, η κυβέρνηση που θα τον διαδεχτεί να ακυρώσει τους χαριστικούς και χωρίς τη νόμιμη διαδικασία αξιοκρατικών επιλογών του ΑΣΕΠ, διορισμούς.
Πάντως, ή με ρουσφέτια ή όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ προώρισται να επιστρέψει για δεύτερη-γιατί όχι και τελευταία φορά-στα έδρανα της αντιπολίτευσης με τους «αγανακτισμένους», «κεκράκτες» της … εθνοσωτηρίου imitation «Αριστεράς», ανοίγοντας έτσι, για τα δημοκρατικά κόμματα, το δρόμο για ένα εις βάθος εκδημοκρατισμό μιας χώρας, που μονίμως ταλανίζεται από τα δεινά των περιφερειακών κρατών-μελών της ΕΕ, είτε αυτά ανήκουν στα Βαλκάνια, ή στο αυτοδιαλυμένο πρώην κομμουνιστικό μπλοκ της ανατολικής Ευρώπης.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ περνά τη χειρότερη ίσως δοκιμασία του, εξ αιτίας σειράς από επιπόλαιους και αδόκιμους χειρισμούς στις σχέσεις με πολιτικώς επιζήμιους και αδιόρθωτους γείτονες. Αυτοί ακριβώς οι γείτονες, στη διάρκεια όλων των μεταδικτατορικών ελληνικών κυβερνήσεων ήταν εθισμένοι στον διεθνοπολιτικό απομονωτισμό τους και τις γραφικές αλυτρωτικές τους διαστροφές, χωρίς η συμπεριφορά τους αυτή να δημιουργεί προβλήματα στην Ελλάδα.
Ο σημερινός όμως ΣΥΡΙΖΑ έκανε το παν, ή από ανόητη πολυπραγμοσύνη, ή από αθεράπευτους, démodés, εκτός συρμού, ανεπίκαιρους ιδεοληπτικούς αυτοσχεδιασμούς, για να αναδείξει τους λιγότερο ενοχλητικούς σε μεμψίμοιρους και αγενείς γείτονες και τους αποδεδειγμένα κακοήθεις (κυρίως εξ ανατολών) γείτονες σε απρόβλεπτους έως και επικίνδυνους πειρατές στον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο.
Εάν όλες οι παραπάνω επισημάνσεις αρκούν για να θεμελιώσουν λόγους συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και με οιουσδήποτε δορυφόρους του, ή και αποστασιοποίησης από αυτόν, τότε από στοιχειώδη αυτοσεβασμό οι προσκαλούμενοι σε συμπόρευση, ας πράξουν το αυτονόητο: Ένα ξερό και ευγενικό «όχι». Αυτός ο τόπος έχει μακρά και πικρή πείρα, από μαθητευόμενους μάγους. Άλλωστε, το μοναστήρι να’ ναι καλά… και από καλόγερους χίλιοι βρίσκονται αντικαταστάτες…
