Η Τουρκία έγινε ο αρκουδιάρης κι η Ελλάδα αρκούδα. Ο αρκουδιάρης χτυπάει το ταμπούρλο κι η αρκούδα χορεύει, στο ρυθμό του.
Εκεί φτάσαμε. Οι Τούρκοι μας χορεύουν στο ταψί, όπως θέλουν: Παραβιάσεις χωρικών υδάτων, εναέριου χώρου, εμβολισμό πολεμικού σκάφους, μπλοκάρισμα κάθε λίγο μεγάλων ζωνών στο Αιγαίο, Ίμια, σταμάτημα των γεωτρήσεων στην Κύπρο και απειλές περί διεξαγωγής δυόμιση πολέμων, προς κάθε κατεύθυνση. Και τώρα το μεθοριακό επεισόδιο.
Και τι κάνει η Ελλάδα με τη μεγάλη ιστορία και τις άλλες θεωρητικές αερολογίες; Απλά, η κυβέρνηση των ανίκανων κρατά λέει την ψυχραιμία της, επικαλείται το διεθνές δίκαιο, ενημερώνει τον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, καθώς και τους υπουργούς άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Και περιμένουμε, περιμένουμε να μας πουν ο Ερντογάν, ο Γιλντιρίμ, ο Τσαβούσογλου κι ο Κιλιντσάρογλου πώς θα αλλάξουμε τη συνθήκη της Λωζάνης.
Και ερωτάται κάθε καλοπροαίρετος Έλληνας: Είναι πολιτική αυτή ενός υπερήφανου και ανεξάρτητου ελληνικού λαού;
Η Τουρκία έχει μια πάγια απειλητική γραμμή, από τη δεκαετία του 1950, που παρουσιάσθηκε το κυπριακό. Ρήμαγμα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 και κατάληψη της Κύπρου το 1974, ενώ κάθε τρεις και μια έχουμε νέες και τρελές απαιτήσεις. Μέχρι πού θα πάει αυτή κατάσταση; Θα κατεβάσουμε δηλαδή, τα παντελόνια μας πλήρως;
Οι Έλληνες πολιτικοί, που μας διαφεντεύουν, θα πρέπει να αντιληφθούν πως η ακολουθούμενη μέχρι σήμερα πολιτική, απλά αποθρασύνει τους Τούρκους. Καιρός λοιπόν για αλλαγή στάσης και πολιτικής. Κι αν οι Τούρκοι θέλουν να μπουν στο φρενοκομείο, θα μπούμε κι εμείς. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Όμως μια τέτοια «τρελή» πολιτική έχει πολλές παραμέτρους και τερτίπια, που οι κυβερνώντες της χώρας φαίνεται δεν γνωρίζουν ή δεν τολμούν να ακολουθήσουν.
Τι θα μπορούσε να γίνει
(1). Αν ταξιδεύσει κανείς στην Εγνατία οδό προς Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη, θα συναντήσει αμέτρητες νταλίκες με τουρκικό νούμερο. Αυτό θα πει πως το εμπόριο με τους γείτονές μας, ανθεί. Κατά συνέπεια, άμεση διακοπή των εμπορικών συναλλαγών. Κάποιος θα πει ίσως ότι το εμπόριο είναι αμοιβαίο. Ναι μεν αλλά. Δηλαδή, αγώνας χωρίς θυσίες δεν γίνεται.
(2) Όχι μόνο ενημέρωση των υπουργών αμύνης των χωρών του ΝΑΤΟ για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, αλλά απαίτηση από τον Γεν. Γραμματέα της συμμαχίας, Στόλτενμπεργκ, ότι εφόσον είμαστε σύμμαχοι και δεν πολεμάμε μεταξύ μας, δεν μπορεί η Τουρκία να συλλαμβάνει Έλληνες στρατιωτικούς, γιατί δήθεν πέρασαν πέντε μέτρα τη διαχωριστική γραμμή των συνόρων. Τέτοια επεισόδια δεν είχαμε ούτε με τις γείτονες κομμουνιστικές χώρες κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Απαίτηση λοιπόν από τον Γεν. Γραμματέα του ΝΑΤΟ να παρέμβη, για να γυρίσουν άμεσα οι δυο στρατιωτικοί στην Ελλάδα.
(3). Μέχρι να λήξει το μεθοριακό επεισόδιο, δηλώνουμε στο ΝΑΤΟ ότι απέχουμε από τις υποχρεώσεις της συμμαχίας.
(4).Όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού μας παρατάσσονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στην οριογραμμή του ανατολικού Αιγαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
(5). Επαφές με τη Γερμανία,Ολλανδία, Τσεχία, για προσχώρηση στον δημιουργούμενο πυρήνα των νέων ένοπλων δυνάμεων της Ε.Ε. Καθώς και επαφές με την Βουλγαρία, για την αντιμετώπιση του εξελισσόμενου κοινού εχθρού.
Τα προβλήματα της Τουρκίας αυτόν τον καιρό είναι πολλά και ποικίλα. Ως εκ τούτου δεν ξέρουμε, αν είναι αποφασισμένη να ανοίξει πόλεμο με ένα γειτονικό κράτος, που μέχρι σήμερα είναι φιλειρηνικό και σύμμαχο. Αλλά αν οι Τούρκοι θέλουν να μπουν στο τρελάδικό, ας καταλάβουν ότι κι εμείς είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Με ενημερώσεις του ΟΗΕ και της Ε.Ε., καθώς και εκκλήσεις του διεθνούς δικαίου, δεν καταφέρνουμε τίποτε. Ένα λαϊκό γνωμικό λέει: «ο αγροίκος χωριάτης, για να καταλάβει το σωστό, χρειάζεται έναν, που είναι δυο φορές χωριάτης».
