ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ σύλλογοι απολαμβάνουν ιστορική υστεροφημία με τον έντυπο λόγο (βασικά με βιβλία-λευκώματα όπου εξιστορούνται η πορεία τους και τα αγωνιστικά επιτεύγματα επί δεκαετίες, ακόμα και από τον 19ο αιώνα), με κινηματογραφικά τεκμήρια επικαιρότητας αλλά και ταινίες και φυσικά με φωτογραφίες και εδώ και καιρό τώρα με παλλόμενα από ζωντάνια τηλεοπτικά αφιερώματα. Αλλά δεν νομίζω, τουλάχιστον από όσο ξέρω και θυμάμαι, με μια θεατρική αναφορά θύμησης. Είναι αξιοπρόσεκτη η περίπτωση του συλλόγου με το διαμέτρημα του Πανιωνίου Γ.Σ. Σμύρνης να έχει αποκτήσει θεατρική υπόμνηση της πορείας του, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη μεταπροσφυγική δεκαετία.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ οφείλεται στη θεατρική ομάδα της Ευαγγελικής Σχολής (Νέας) Σμύρνης (ΓΕΛ) που ενώνει τη σύγχρονη Παιδεία με την περιώνυμη Σχολή της ελληνικής Σμύρνης. Η πρωτοβουλία της αναβίωσης στο «σανίδι» της διαδρομής του Πανιωνίου επί είκοσι χρόνια στη «Νύμφη» της Ιωνίας και στη συνέχεια στην ηρωική αναγέννησή του στην Αθήνα προσφέρεται σε τρεις δόσεις-παρουσιάσεις από μαθητές και μαθήτριες της τωρινής πρότυπης Ευαγγελικής Σχολής κατά χρονικές περιόδους. Η αρχή έγινε πέρυσι στο πλαίσιο της πρωτοχρονιάτικης γιορτής του συλλόγου (γνωστού ως ο Ερασιτέχνης Πανιώνιος) στη μεγάλη και κατάμεστη αίθουσα ενός άλλου ιστορικού, πνευματικού και πολιτισμικού ιδρύματος, της Εστίας Νέας Σμύρνης, και το δεύτερο μέρος παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες, με τη σκηνοθετική φροντίδα της καθηγήτριας κυρίας Μαρίας Διακόνου.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ μας παρέπεμπε στα 24 χρόνια του Πανιωνίου στη Σμύρνη, δηλαδή από την ένωση του ιδρυτικού «πατέρα» του, Ορφέα, με το Γυμνάσιο και την ανάδειξη στη συνέχεια ενός εξόχως δημιουργικού και με πολλά πρωτοποριακά επιτεύγματα από το 1898 μετά και στην Αθήνα. Ενδεικτικά να αναφερθούν η καθιέρωση των σχολικών αγώνων, η ανάδειξη των Πανιώνιων Αγώνων σε θεσμό λαμπρής εθνικής και πολιτιστικής μορφής, η λειτουργία Σχολής Γυμναστών –Δασκάλων από όλα τα σχολεία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, η πρώτη εμφάνιση σε στάδιο σκεπαστής κερκίδας στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, η ανάπτυξη του στίβου και η καλλιέργεια μιας δωδεκάδας αθλημάτων στη Σμύρνη, η θεμελίωση του βόλεϊ και άλλα πολλά. Φυσικά σε όλη αυτή τη θαυμαστή περιπέτεια υπάρχει το δημιουργικό αποτύπωμα του προέδρου του Δημητρού Δάλλα, του φιλαθλητικού άνδρα, επί τριάντα και πλέον χρόνια στη Σμύρνη και δέκα στην Αθήνα. Δημιουργία του στίβου γυναικών, συμβολή στην καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων και του βόλεϊ επίσης αθλητριών, στην πρώτη μετάκληση ξένων αποστολών στίβου μετά το 1906, μέχρι την πρόωρη αποδημία του για το άλλο ημισφαίριο της ζωής το 1929.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
