Πώς η ΕΒΖ «έσβησε» την τευτλοπαραγωγή

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, οι περίπου 2.000 συνεργαζόμενοι τευτλοπαραγωγοί με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ολοκλήρωναν τη σπορά των τεύτλων εν όψει της νέας καλλιεργητικής περιόδου. Εφέτος όμως αυτό δεν συμβαίνει. Στους αγρότες η εταιρεία χρωστάει 6 εκατ. ευρώ από την περσινή καμπάνια και δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε σεντ για τη νέα. Ισως θα είναι η πρώτη φορά στην 60χρονη ιστορία της ΕΒΖ που θα περιοριστεί σε εμπορική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Μέλη της διοίκησης δεν αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά επισημαίνουν με απόγνωση ότι και για αυτή τη δραστηριότητα απαιτείται χρηματοδότηση που έως αυτή τη στιγμή δεν έχει εξασφαλιστεί.

Η εταιρεία δεν είναι χρηματοδοτήσιμη αφού έχει ληξιπρόθεσμα δάνεια 165 εκατ. ευρώ προς την Τράπεζα Πειραιώς. Οι ποσότητες ζάχαρης προς πώληση που βρίσκονται στις αποθήκες της εταιρείας αρκούν για να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα για λίγους μόνο μήνες.

Μέχρι τότε θα πρέπει η εταιρεία να έχει βρει στρατηγικό επενδυτή, αλλιώς θα τεθεί σε εκκαθάριση και θα πωληθεί κομμάτι-κομμάτι. Υπάρχουν αυτή την περίοδο συζητήσεις με ενδιαφερόμενο επενδυτή, με στόχο –αν τελεσφορήσουν –την αίτηση για υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 106 του πτωχευτικού κώδικα (μοντέλο Μαρινόπουλου). Το «φιλέτο» για τον υποψήφιο επενδυτή είναι οι δύο θυγατρικές παραγωγικές μονάδες στη Σερβία που εμφανίζουν ικανοποιητικά μεγέθη. Σε αντίθεση με τις δραστηριότητες στην Ελλάδα, όπου χρειάζεται εξορθολογισμός του λειτουργικού κόστους.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το κόστος παραγωγής ανέρχεται στα 755 ευρώ για έναν τόνο ζάχαρης, ο οποίος πωλείται σήμερα στην αγορά προς 360 ευρώ. Το αντίδοτο στην «αρρωστημένη» αυτή κατάσταση είναι η αύξηση της παραγωγής, ο εξορθολογισμός στην τελική τιμή των τεύτλων και η μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού.

Το μισθολογικό κόστος δεν είναι αμελητέο για μια εταιρεία που τα τελευταία χρόνια συσσωρεύει ζημιές. Ο μέσος μισθός των εργαζομένων είναι 2.300 ευρώ και για τους εργαζομένους στη μονάδα της Ορεστιάδας, που υπολειτουργεί, 3.000 ευρώ επειδή λαμβάνουν και το επίδομα παραμεθορίου. Μισθοί που στον ιδιωτικό τομέα αποτελούν άπιαστο όνειρο.

Η σπατάλη αγγίζει και τις διοικήσεις. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της χρήσης 2017-2016, οι αμοιβές του ΔΣ και των διευθυντικών στελεχών έφθασαν στο τέλος του 2017 στα 163.000 ευρώ έναντι 91.000 ευρώ στην περασμένη χρήση.

Στη χρήση 2016-2017 η μητρική στην Ελλάδα εμφάνισε ζημιές 22 εκατ. ευρώ και αρνητικά ίδια κεφάλαια 115,3 εκατ. ευρώ.