Υπουργείο Πολιτισμού: Οι αταίριαστοι συγκάτοικοι

Είναι ο νέος απρόσμενος παίκτης σε μια παρτίδα φορτωμένη με λάθος κινήσεις και αμφιλεγόμενες προθέσεις. Ελάχιστοι είχαν διαβάσει με προσοχή τις κινήσεις του στη σκακιέρα και είχαν καταφέρει να διαβλέψουν την επιστροφή του, αλλά ίσως να μην την περίμεναν τόσο δυναμική. Και αν το αποτέλεσμα ουδείς μπορεί να το προβλέψει, το βέβαιο είναι πως η παρουσία του θα ταράξει τα λιμνάζοντα, εδώ και καιρό, ύδατα του κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας και αν μη τι άλλο θα αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες στην ανθρωπογεωγραφία του υπουργείου Πολιτισμού.

Η στρατηγική του νέου υφυπουργού Κώστα Στρατή αναμφισβήτητα θα στηριχθεί στη διπλή καταγωγή του: παιδί του υπουργείου στο οποίο τώρα είναι πολιτικός προϊστάμενος, καθώς η επαγγελματική του ιδιότητα είναι αρχαιολόγος –υπάλληλος σε υπηρεσίες εντός του κεντρικού κτιρίου. Και παιδί του ΣΥΡΙΖΑ, και συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζουν όσοι γνωρίζουν το περιβάλλον του, «τέκνο» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και πολύ κοντά στον τέως υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, στο γραφείο του οποίου διετέλεσε διευθυντής.

Οι δύο αυτές συνιστώσες σαφώς θα καθορίσουν όχι μόνο τις επιλογές του όσον αφορά τις κινήσεις του, αλλά και τους συνεργάτες όπως και τους συμμάχους του εντός και εκτός ΥΠΠΟ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ενώ κατά την πρώτη εβδομάδα που πέρασε στην καρέκλα του πέμπτου ορόφου (από την οποία αναγκάστηκε να σηκωθεί άρον-άρον την περασμένη Παρασκευή ο διευθυντής του γραφείου της Λυδίας Κονιόρδου, Βαγγέλης Πολίτης, για να του την παραχωρήσει βάσει πρωτοκόλλου) και ενώ το γραφείο του δεν έχει ακόμη οργανωθεί, εμφανίστηκε ως στενή του συνεργάτρια ένα μέλος του Συντονιστικού του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ και της ομάδας των 53. Η επιλογή των στελεχών που θα αποτελέσουν τον στενό κύκλο του θα είναι ενδεικτικός των προθέσεών του και οι εκτιμήσεις τον θέλουν να επενδύει σε προσωπικότητες που εμπιστεύεται χωρίς να συνυπολογίζει αν είναι αρεστές στην υπουργό.

Η παρουσία του Κώστα Στρατή αυτή καθαυτήν αλλά και οι συντροφικές παρέες του τον τοποθετούν αυτόματα απέναντι στην πολιτική προϊσταμένη του Λυδία Κονιόρδου παρά τα βεβιασμένα αλλά διόλου πειστικά χαμόγελα της τελετής υποδοχής εκ μέρους της. Και αυτό διότι εκείνη έχει ξεκάθαρα τη στήριξη του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη, αλλά και δυνατές συμμαχίες (που εξελίχθηκαν ουκ ολίγες φορές σε δεκανίκια) με άλλοτε δυνατά στελέχη του ΠαΣοΚ που κινούνται στον χώρο του πολιτισμού. Τα τελευταία μάλιστα ενέχουν ρόλο (κρυπτο)συμβούλων σε περιπτώσεις στελεχώσεων οργανισμών και διοικητικών συμβουλίων και επιχειρούν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά (όχι πάντα επιτυχώς) σε περιόδους κρίσεων. Αν ξετυλίξει δε κάποιος το κουβάρι περισσότερο, με στόχο να φτάσει στην άκρη του νήματος, ενδεχομένως να την εντοπίσει στα χέρια πρώην ηγετικών στελεχών του ΥΠΠΟ με ισχυρά ερείσματα στον μηχανισμό του και ακόμη πιο ισχυρές φιλοδοξίες επιστροφής στο προσκήνιο.

Η ασυμβατότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές του πέμπτου ορόφου της οδού Μπουμπουλίνας αποδεικνύει πόσο βαθύ είναι το τραύμα στον θεσμικό ρόλο της Λυδίας Κονιόρδου ως υπουργού Πολιτισμού, αφού ο Πρωθυπουργός επέλεξε έναν απλό υπάλληλο του υπουργείου της για να τον επιβάλει ουσιαστικά στο πλευρό της, τον οποίο η ίδια είχε αποπέμψει μόλις πριν από έξι μήνες από το ΔΣ του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων.

Τα πιόνια σε αυτή τη σκακιέρα όμως, όπως είναι σαφές, δεν μετακινούν ούτε μόνο οι δύο πρωταγωνιστές ούτε όσοι βρίσκονται στο παρασκήνιο εκατέρωθεν. Υπάρχει και ένα τρίτο πρόσωπο εξίσου σημαντικό, που στο παρελθόν έχει παίξει κομβικό ρόλο στις εξελίξεις και δεν είναι άλλο από τη γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ Μαρία Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη. Οι ισορροπίες ίσως να αποδεικνύονταν εξαιρετικά δύσκολες σε ένα ήδη βαρύ κλίμα, καθώς είναι γνωστό πως οι δύο ισχυρές κυρίες που κρατούν σε πολιτικό επίπεδο τα ηνία του Πολιτισμού δεν διατηρούν τις καλύτερες σχέσεις. Η πλάστιγγα θα μπορούσε να γείρει υπέρ του Κώστα Στρατή. Οχι όμως για τον προφανή λόγο: επειδή δηλαδή ο αδελφός του είναι στενός συνεργάτης της γενικής γραμματέως. Κυρίως επειδή οι δύο τους έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν για υπηρεσιακά θέματα και η Μαρία Βλαζάκη δηλώνει και δημοσίως την εκτίμησή της στον πρώην υφιστάμενό της. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο πόσο έτοιμη θα ήταν να έρθει σε ρήξη με τους συνδικαλιστές για τις αλλαγές που προτείνονταν σχετικά με τις υπερωριακές αμοιβές τους στον νέο οργανισμό λειτουργίας του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (ένας από τους λόγους που αποπέμφθηκε η ηγεσία του ΤΑΠ, μεταξύ των οποίων και ο νυν υφυπουργός) σε περίπτωση που ο Κώστας Στρατής θα επεδίωκε να επαναφέρει στο τραπέζι των συζητήσεων όσα τότε προκάλεσαν ρήξη με την υπουργό. Οπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, ο χρόνος ίσως να μην προλάβει να επηρεάσει τη συγκεκριμένη σχέση, δεδομένου ότι μετρά αντίστροφα για την αποχώρηση της Μαρίας Βλαζάκη από το ΥΠΠΟ και την έλευση του επιβεβλημένου από το Μνημόνιο διοικητικού γραμματέα που θα τη διαδεχτεί ως το καλοκαίρι.

Οι δύο βασικές συνιστώσες έχουν ελάχιστες πιθανότητες να συγκλίνουν. Η σύγκρουση θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη με ένα διάστημα παράλληλης διαδρομής, όπως η κοινή εμφάνισή τους το πρωί της Τρίτης στο προσωπικό τού υπουργείου με αφορμή την προσπάθεια εκτόνωσης στο ζήτημα του Ταμείου Αλληλοβοηθείας. Σύγκρουση που δεν θα αργήσει να συμβεί αν ο Κωστής Στρατής διατηρήσει τις υψηλές ταχύτητες με τις οποίες ξεκίνησε να διαχειρίζεται τους τομείς που του ανατέθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα (ΤΑΠ, Ταμείο Αλληλοβοηθείας και Ελευσίνα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2021) και δοκιμάσει να τα βάλει με τα τρωτά του συστήματος που κουβαλούν αμαρτίες δεκαετιών.