Σε μια αίθουσα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Μόντρεαλ, ένας θεατής σιγοτραγουδάει το «Hallelujah», ενώ μια ψηφιακή οθόνη απεικονίζει τον αριθμό των ανθρώπων που ταυτόχρονα ακούν το κομμάτι μέσω streaming: 631.
Σύμφωνα με τα Νέα σε μια κοντινή γειτονιά, το μπαρ «Suzanne» έχει στην κορυφή της σκάλας του την επιγραφή «σε τραβάει προς τα κάτω», εμπνευσμένη από τους στίχους του τραγουδιού που έδωσε στον χώρο το όνομά του: «Ολοι στο Μόντρεαλ, οι Γάλλοι, οι Αγγλοι, είναι περήφανοι για τον Λέοναρντ Κοέν, τον έχουν σαν κάτι ιερό» δηλώνει στους «New York Times» ο ιδιοκτήτης του Ολιβιέ Φάρλεϊ. Και κάπου εκεί στη συνοικία Plateau-Mont-Royal, αποτυπωμένη σε ολόκληρη την πλευρά ενός εννιαώροφου κτιρίου, μπορεί κανείς να προσκυνήσει μια επιβλητική τοιχογραφία, με το πρόσωπο του Κοέν μελαγχολικό.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «New York Times», το Μόντρεαλ, γενέτειρα του Κοέν, που πέθανε τον Νοέμβριο του 2016, έχει αποκτήσει εσχάτως κάτι σαν μανία με τον ποιητή, μυθιστοριογράφο και τραγουδοποιό. Η νέα γενιά αποστηθίζει τους στίχους του, τη στιγμή που η παλιά τον αντιμετωπίζει σαν προφήτη. Υπερβολές; Εκτός από την έκθεση «Λέοναρντ Κοέν: μια ρωγμή στα πάντα», που προσελκύει πλήθος επισκεπτών στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που περνούν το κατώφλι του εστιατορίου «Moishes», προκειμένου να γευτούν τα αγαπημένα παϊδάκια του Κοέν.
Ισως η περίοπτη θέση που κατέχει στο πάνθεον των πνευματικών ανθρώπων της καναδικής πόλης, το στάτους μεσσία που φαίνεται ότι έχει, να οφείλονται στις καλλιτεχνικές καταβολές του στον ιουδαϊσμό, τον καθολικισμό και τον βουδισμό. Οπως επίσης εξηγεί ο Γκίντεον Ζέλερμαϊερ, πρωτοψάλτης της τοπικής συναγωγής Shaar Hashomayim, ήταν ανάμεσα στους τοίχους της που ο Κοέν γιόρτασε την τελετή ενηλικίωσής του (μπαρ μιτσβά, στα εβραϊκά), με τη χορωδία της ηρεμούσε τους τελευταίους μήνες της ζωής του και στο νεκροταφείο της θάφτηκε: «Ο τάφος του» λέει ο Ζέλερμαϊερ «έχει πάντα πατημασιές, όσο ψηλό κι αν είναι το χιόνι. Ο,τι είναι ο Μπρους Σπρίνγκστιν για το Νιου Τζέρσεϊ είναι ο Κοέν για το Μόντρεαλ».
