Καλές οι διακηρύξεις πατριωτισμού, όπως αυτές που ακούστηκαν χθες στη Βουλή, αλλά δεν αρκούν για τη διαμόρφωση μιας κοινής εθνικής γραμμής απέναντι σε ένα απρόβλεπτο και στριμωγμένο Ερντογάν που δεν διστάζει να προκαλεί και να απειλεί. Η ιστορία της σύλληψης και της φυλάκισης των δύο στρατιωτικών ,είναι προφανές πλέον ότι δεν πρόκειται να λήξει γρήγορα.
Η παραπομπή της υπόθεσης στην τουρκική δικαιοσύνη είναι μια σαφέστατη ένδειξη ότι την τελική απόφαση θα την πάρει ο τούρκος πρόεδρος ,αφού η ανεξαρτησία της, στην οποία παραπέμπει, έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι είναι ανύπαρκτη. Οι αλλεπάλληλες βαρύτατες καταδίκες όσων θεωρούνται ότι δεν υποκύπτουν και δεν προσκυνούν τον Ερντογάν είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ανεξαρτησίας της.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ομηρίας επί ένα χρόνο του γερμανού ανταποκριτή τής «Βέλτ» τουρκικής καταγωγής Ντενίζ Γιουσέλ που απελευθερώθηκε μόνο έπειτα από τις έντονες πιέσεις και αντιδράσεις της Άνγκελα Μάρκελ. Έμεινε ένα χρόνο στη φυλακή χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες, γιατί οι ανταποκρίσεις του απλώς δεν ικανοποιούσαν το μεγαλοϊδεατισμό του τούρκου προέδρου.
Οι ελπίδες λοιπόν ότι η υπόθεση των δύο στρατιωτικών θα κριθεί από την τουρκική δικαιοσύνη με βάση τα πραγματικά περιστατικά και όχι τις σκοπιμότητες της τουρκικής ηγεσίας είναι περιορισμένες. Η γειτονική χώρα δεν είναι, για την ώρα τουλάχιστον,κράτος δικαίου.
Η κυβέρνηση οφείλει λοιπόν να είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα για να μην βρεθεί πάλι απροετοίμαστη .Χωρίς λεονταρισμούς και ανέξοδες ρητορείες πρέπει να αποτρέψει τη μετατροπή ενός συνηθισμένου συνοριακού επεισοδίου σε μείζονα κρίση.
Είναι αναγκαίο επίσης απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα να διαμορφώσουμε ένα ενιαίο εσωτερικό μέτωπο. Το πολωτικό και διχαστικό πολιτικό κλίμα που επικρατεί δεν μπορεί να συνεχιστεί τουλάχιστον όσο συνεχίζονται οι απειλές από τη γείτονα. Μπροστά στο γενικότερο εθνικό συμφέρον οι κομματικές παρωπίδες δεν έχουν θέση.
ΤΟ ΒΗΜΑ
