Αγωνία στην Ευρώπη για τις ιταλικές κάλπες

Η Φόρτσα Ιτάλια παραμένει σταθερά η κυριότερη συντηρητική παράταξη στη χώρα από το 1994. Ο 81χρονος Μπερλουσκόνι δηλώνει φιλευρωπαϊστής και δεδομένου ότι ο ίδιος δεν έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, προτείνει τον αρχηγό του Ευρωκοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι για πρωθυπουργό. Η Φόρτσα Ιτάλια σκλήρυνε τη ρητορική της κατά των παράνομων μεταναστών, υποστηρίζοντας ότι αποτελούν «κοινωνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί» και ότι χιλιάδες από αυτούς «ζουν από το έγκλημα». Προτείνει να εφαρμοστεί ενιαίος φορολογικός συντελεστής 23% για άτομα και επιχειρήσεις, διπλασιασμό της κατώτατης σύνταξης ώστε να φθάσει τα 1.000 ευρώ τον μήνα, κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας, του φόρου κληρονομιάς και των τελών κυκλοφορίας για τα περισσότερα οχήματα, φοροελαφρύνσεις για τους κατόχους κατοικίδιων ζώων και το μπλοκάρισμα των μεταναστευτικών ροών μέσω συμφωνιών με χώρες της Βόρειας Αφρικής.

Η ακροδεξιά Λέγκα (του Βορρά) αφαίρεσε το «του Βορρά» από το όνομά της σε μια προσπάθεια να κάνει άνοιγμα και να κερδίσει ψήφους στον ιταλικό Νότο. Και βεβαίως εγκατέλειψε τη ρητορική της περί απόσχισης της Βόρειας Ιταλίας από τον «φτωχό, διεφθαρμένο και παραδομένο στη Μαφία» Νότο. Ο 44χρονος Σαλβίνι ζητεί τη μαζική απέλαση των 600.000 παράνομων μεταναστών από την Ιταλία, ως και 100.000 τον χρόνο, την επαναπροώθηση των πλεούμενων που μεταφέρουν μετανάστες από την Αφρική και το κλείσιμο των 800 τζαμιών που λειτουργούν χωρίς άδεια στην Ιταλία. Εχει μετριάσει τη ρητορική του κατά του ευρώ, το οποίο χαρακτήριζε «λάθος για την ιταλική οικονομία», καθώς και τις εκκλήσεις του για ένα παράλληλο νόμισμα για εγχώρια χρήση. Εξαγγέλλει όμως την επιθυμία του να αναγκάσει την ΕΕ να επαναδιαπραγματευτεί τις κυριότερες συνθήκες με την Ιταλία, με πρώτη την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Προτείνει ενιαίο φορολογικό συντελεστή 15% για άτομα και επιχειρήσεις, κατάργηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του 2011 και επαναφορά της πρόωρης σύνταξης, αυστηρότερες ποινές για τα βίαια εγκλήματα και ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία.

Τα Αδέλφια της Ιταλίας προέρχονται από την ακροδεξιά Εθνική Συμμαχία, η οποία, με τη σειρά της, αποτελούσε τη μετεξέλιξη των φασιστών. Η 41χρονη Μελόνι έχει μια σαφώς ακροδεξιά, εθνικιστική πλατφόρμα με κυρίαρχο παντού το μήνυμα «Πρώτα η Ιταλία». Ζητεί πλήρη πάταξη της μετανάστευσης μέσω της επαναπροώθησης των πλοίων που μεταφέρουν παράνομους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και της απέλασης όλων των παράνομων μεταναστών από τη χώρα. Ζητεί επίσης αυστηρότερες ποινές για τα βίαια εγκλήματα και ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία. Οι πολιτικές της είναι παρόμοιες με εκείνες της Λέγκας (του Βορρά), αλλά, αντίθετα προς τη Λέγκα, η εκλογική της βάση βρίσκεται στην Κεντρική και στη Νότια Ιταλία.

Το αντισυστημικό, λαϊκιστικό, ευρωσκεπτικιστικό Κίνημα 5 Αστέρων προτείνει ένα μείγμα από ασαφείς δεξιές και αριστερές πολιτικές. Ο πληθωρικός κωμικός ιδρυτής του Μπέπε Γκρίλο αποχώρησε από την ηγεσία, παραχωρώντας την στον 31χρονο Ντι Μάιο, πρώην ιδιοκτήτη ιστοσελίδας από τη Νάπολι, ο οποίος μετρίασε τη ρητορική κατά του ευρώ, δηλώνοντας πλέον πως ένα δημοψήφισμα για τη συμμετοχή της Ιταλίας στο κοινό νόμισμα αποτελεί «έσχατη λύση». Το Κίνημα 5 Αστέρων κόβει ψήφους από την Κεντροδεξιά στον φτωχό ιταλικό Νότο, αν και η εμπλοκή του σε σκάνδαλα αφαίρεσε αξιοπιστία από τη ρητορική του κατά της διαφθοράς του κατεστημένου. Προτείνει εγγυημένο εισόδημα για όλους τουλάχιστον 780 ευρώ τον μήνα, επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας, περιορισμό των προνομίων των πολιτικών και των συνδικαλιστών, περικοπές για τους μεγαλοσυνταξιούχους, μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, κατάργηση της εργασιακής μεταρρύθμισης του 2014 για να γίνουν δυσκολότερες οι απολύσεις, αύξηση της φορολογίας τραπεζών και πετρελαϊκών εταιρειών, διαχωρισμό τραπεζών σε εμπορικές και επενδυτικές, περιορισμό της γραφειοκρατίας, κατάργηση της δημόσιας χρηματοδότησης των εφημερίδων και βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία.

Το κεντροαριστερό, φιλευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα πήρε την κατιούσα αφότου ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι έχασε κάθε αξιοπιστία και παραιτήθηκε ύστερα από την ήττα του στο δημοψήφισμα του 2016 για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Εκτοτε το Δημοκρατικό Κόμμα παρέμεινε στην εξουσία με πρωθυπουργό τον Πάολο Τζεντιλόντι αλλά επανεξέλεξε επικεφαλής του τον Ρέντσι τον Απρίλιο του 2017, ο οποίος όμως αντιμετωπίζει έντονη εσωκομματική αντιπολίτευση. Ζητεί επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας για να χαλαρώσουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί, συνέχεια στην κοινωνική και εξωτερική πολιτική, αύξηση της κατώτατης σύνταξης στα 750 ευρώ τον μήνα από τα σημερινά 500 και επίδομα 400 ευρώ τον μήνα για κάθε παιδί ως τα τρία του χρόνια.

Το αριστερό αυτό κόμμα, με επικεφαλής τον 73χρονο Πιέτρο Γκράσο, πρόεδρο της Γερουσίας και πρώην δικαστικό που αγωνίστηκε κατά της Μαφίας, σχηματίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο ως συνασπισμός μικρών ριζοσπαστικών κινημάτων που αποσχίστηκαν από το Δημοκρατικό Κόμμα, διαμαρτυρόμενα ότι ο Ρέντσι το είχε στρέψει υπερβολικά δεξιά. Ζητεί κατάργηση της εργασιακής μεταρρύθμισης του 2014 για να γίνουν δυσκολότερες οι απολύσεις, τροποποίηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του 2011 για να μπει ένα τέλος στις αυτόματες αυξήσεις του ορίου συνταξιοδότησης με βάση την άνοδο του προσδόκιμου ζωής, αύξηση των δαπανών για την παιδεία, την υγεία και τις δημόσιες επενδύσεις, βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία και πλήρη αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης.

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, το νεοϊδρυθέν (τον περασμένο Νοέμβριο) φιλευρωπαϊκό κόμμα Περισσότερη Ευρώπη της 69χρονης Εμα Μπονίνο, πρώην υπουργού Εξωτερικών και πρώην ευρωπαίας επιτρόπου, ζητεί την ίδρυση των Ενωμένων Κρατών της Ευρώπης, υπερασπίζεται τους μετανάστες απαιτώντας να τους δοθεί η ιταλική υπηκοότητα, απορρίπτει ως μη ρεαλιστικές τις προεκλογικές υποσχέσεις των αντιπάλων της και ζητεί πλαφόν στις δημόσιες δαπάνες προκειμένου να μειωθεί το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας. Αν καταφέρει να ξεπεράσει το 3%, θα μπει στη Βουλή και θα αποτελέσει ενδεχομένως τον ρυθμιστή στον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού.

Τα σενάρια της επόμενης μέρας

Αν ο σχηματισμός κυβέρνησης αποδειχθεί αδύνατος, η κεντροαριστερή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνι μπορεί να παραμείνει στην εξουσία μέχρι να πραγματοποιηθούν νέες εκλογές, όπως συνέβη στην Ισπανία με την κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, όταν διοργανώθηκαν δύο φορές εκλογές μέσα σε ένα εξάμηνο, το 2015-2016. Ενδεχομένως ο Τζεντιλόνι να λάβει την εξουσιοδότηση να αλλάξει ξανά τον εκλογικό νόμο, αν και προς το παρόν δεν φαίνεται να μπορούν να συμφωνήσουν τα κόμματα ως προς αυτό.