Στα πληκτρολόγια εξ απαλών ονύχων
Στα δώδεκα χρόνια που περνούμε στο σχολείο και για όσο διαρκεί η στρατιωτική θητεία πιστεύω ότι, εδώ στην Ελλάδα, γίνεται η μεγαλύτερη σπατάλη σε ανθρωποώρες. Και στην πλευρά των εκπαιδευτών και στην πλευρά των εκπαιδευομένων.
Με τον στρατό αισθάνομαι πως δεν είναι της στιγμής να ασχοληθεί κανείς, αυτές τις αρκετά «συννεφιασμένες» ημέρες, για το σχολείο όμως, αν έστω και λίγο είσαι κοντά στα πράγματα, αισθάνεσαι ότι κάθε στιγμή είναι όχι απλώς κατάλληλη αλλά επιβάλλεται να είχε γίνει ήδη από… χθες κάτι. Είναι σαν να βλέπεις το πεντακάθαρο νερό στο ρυάκι την κάθε στιγμή να πηγαίνει ορμητικό κατευθείαν στη θάλασσα, χωρίς άλλη ωφέλεια.
Χωρίς αμφιβολία, όλα τα μαθήματα και ο ξεπερασμένος «μετωπικός» τρόπος διδασκαλίας (από την έδρα) χρειάζονται περισσότερο ψάξιμο και μεταρρυθμίσεις αλλά εδώ θα εστιάσω σε δύο θέματα.
Για το πότε θα ξεκινήσει ένα παιδί να μαθαίνει δεύτερη γλώσσα και πότε θα ασχοληθεί με τον προγραμματισμό. Σχετικά με το θέμα της γλώσσας έχουν γίνει αναρίθμητες μελέτες και το γενικότερο συμπέρασμα είναι πως όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Ωραία. Αν και σε σχέση με άλλους λαούς της Μεσογείου οι Ελληνες είναι πιο έτοιμοι να μιλήσουν μια ξένη γλώσσα, εδώ εστιάζω σε κάτι άλλο. Σε ένα πολύ πιο επαγγελματικό εφόδιο για το μέλλον κάποιου παιδιού. Θα πρότεινα δηλαδή να αντιγράψουμε χωρίς ενδοιασμούς κάτι που γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν σχολεία εκεί όπου τα παιδιά από το νηπιαγωγείο ακόμη και μέχρι το τέλος του λυκείου μαθαίνουν εντατικά μια δεύτερη δύσκολη γλώσσα, σχεδόν τόσο καλά όσο τη μητρική τους. Το πείραμα έχει αρχίσει με την κινεζική γλώσσα. Σε συνεργασία με την Κίνα και προφανώς σε μια από τις πιο χρήσιμες διαλέκτους. Σε τέτοιον βαθμό έχουν πιστέψει στο σχέδιο αυτό ώστε οργανώνουν και συναντήσεις τα Σαββατοκύριακα, σε παιδικές χαρές, όπου οι μικροί μαθητές παίζοντας μιλούν υποχρεωτικά μόνον κινεζικά. Σε εμάς εδώ αυτό, με τη βοήθεια του Διαδικτύου αλλά και των αντίστοιχων χωρών, θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες γλώσσες όπως τα αραβικά και τα ρωσικά. Και έτσι, χωρίς υπέρογκα έξοδα, ανεξάρτητα από τις Πανελλαδικές, θα βγαίνουν παιδιά με ένα ισχυρότατο επαγγελματικό εφόδιο, ενώ θα έχει και το κράτος, αν χρειαστεί, ανθρώπους έτοιμους να βοηθήσουν αντί να ξοδεύεται σε μακροχρόνιες και πολύ πιο ακριβές εκ των υστέρων εκπαιδεύσεις, για γλώσσες που απαιτούν αρκετά μεγαλύτερο χρόνο εκμάθησης από ό,τι τα αγγλικά ή τα γαλλικά.
Το άλλο θέμα είναι βέβαια το πότε αρχίζει η ενασχόληση με τον προγραμματισμό. Σε ποια ηλικία το πληκτρολόγιο θα πρέπει να γίνει εξ ίσου απαραίτητο με το μολύβι σε ένα παιδί; Εντάξει, δεν είναι πολύ έξυπνο να πιαστούμε από το γεγονός ότι σήμερα τουλάχιστον αυτοί που εξασφαλισμένα βρίσκουν ακαριαία δουλειά (μόλις τη ζητήσουν) ακόμη και από τα δεκαέξι τους(!) είναι όσοι μπορούν να γράφουν «κώδικα»(προγραμματισμού) σαν να μιλούν καλά μια ξένη γλώσσα. Ναι, για ένα παιδί έξι ετών τώρα, αυτό μοιάζει αρκετά μακριά στο μέλλον, δεν είναι όμως και δύσκολο να καταλάβεις πως από την αυξανόμενη επιστράτευση των ρομποτικών μηχανισμών μέχρι τα wearables, τα προγραμματιζόμενα κυκλώματα που ράβονται επάνω στα ρούχα και εκτελούν διάφορες εντολές, η εξοικείωση με τον προγραμματισμό γίνεται κάτι εκ των ων ουκ άνευ. Ακόμη και οι μεγάλες εταιρείες όπως η Google μπήκαν στο παιχνίδι για τον προγραμματισμό από παιδιά ακόμη και προσχολικής ηλικίας. Ο κ. Κουκ, ο ισχυρός άνδρας της Apple, έχει πει: «Αν ήμουν Γάλλος 10 ετών, θα έλεγα πως είναι πιο σημαντικό να μάθω κώδικα (προγραμματισμού), δηλαδή μια γλώσσα κατανοητή σε 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους, παρά αγγλικά».
Αν όμως είσαι Ελληνας 10 ετών τι μπορείς να κάνεις; Αν δεν ξέρεις αγγλικά μάλλον θα πρέπει να σε βοηθήσει κάποιος που ξέρει, για να ξεκινήσεις. Πάντως, υπάρχουν αρκετοί ιστότοποι και αυτοί δίνουν την ευκαιρία να κάνει ένα παιδί από τα 6 του τα πρώτα βήματα. Code.org, Code Monster, Scratch (για παιδιά 8-16 ετών, φτιαγμένο από το ΜΙΤ) είναι ιστότοποι που προσφέρουν δωρεάν βοήθεια. Μέχρι να ξυπνήσει κάποιος εκεί στο υπουργείο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
