Αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η Αριστερά. Αν είναι αυτά παιδιά/εγγόνια αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για ένα δικαιότερο κόσμο; Που χτυπήθηκαν αλύπητα; Που πολέμησαν για μια καλύτερη και ανθρωπινότερη ζωή; Που εκτελέστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν άγρια και, πάντα με το κεφάλι ψηλά, υπέμειναν τα πάντα με αλτρουισμό πιστεύοντας ότι η θυσία τους δε θα πήγαινε χαμένη. Θα θυσιάζονταν για τα παιδιά τους αλλά και για τους συνανθρώπους τους.

Αυτοί που ίδρυσαν την «Εθνική Αλληλεγγύη» η οποία ήταν καθαρά κοινωνική-ανθρωπιστική οργάνωση που βοηθούσε ανέστιους, πεινασμένους και κατατρεγμένους. Που ίδρυσαν τις «Λαϊκές Επιτροπές», στις δύσκολες πρώτες κατοχικές ημέρες που ο κόσμος πεινούσε και ήθελε άμεση βοήθεια. Ηταν ο καιρός του αδιαμφισβήτητου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, αυτού που διασύρθηκε και εξευτελίστηκε τις μέρες της «πρώτης φοράς αριστερά» στο σωτήριο έτος 2015 που δεν μας έφερε καμιά σωτηρία αλλά μάλλον ενέκρινε και επηύξησε το καταστροφικό έργο που «φιλοτέχνησαν» με «κόπο» τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας που μας κυβέρνησαν από το 1974 έως το 2014, ήγουν 40 ολόκληρα χρόνια.

Τα αντιπαραδείγματα του ηθικού πλεονεκτήματος
Ομολογουμένως δεν χρειάστηκε χρόνος για να καταλάβουμε ότι η θεωρία του ηθικού πλεονεκτήματος «έμπαζε νερά» από κάποια σημεία .
Ακούστηκε το όνομα του γλυκομίλητου υπουργού κ. Γ. Σταθάκη (καθηγητού κι αυτού-φαίνεται πως το’χει η μοίρα μας) που ως «Absent minded professor» λησμόνησε να δηλώσει το ένα εκατομμύριο και τα λιγοστά (μόνο 39) ακίνητα.
Μυαλό είναι αυτό που να θυμάται τέτοιου είδους μικρολεπτομέρειες;

Ηρθαν μετά οι αθρόοι διορισμοί παιδιών ανιψιών και εγγονών αντιστασιακών που έπρεπε να ανταμειφθούν, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών της ΑΝΕΛ (δικοί μας κι αυτοί : «όλοι μαζί στο μαγαζί») σε θέσεις που δεν είχαν ουδέ καθ’ύπνους τα απαιτούμενα ελάχιστα τυπικά προσόντα.

Ακολούθησε η σπουδή της πολύ σοβαρής κ. Βαλαβάνη που, ούσα μέσα στα δάκρυα των πραγμάτων, γνώριζε λίαν καλώς το επερχόμενο τσουνάμι των capital controls, και φρόντισε να φυγαδεύσει σε χρόνο μηδέν τα εκατομμυριάκια της στο εξωτερικό.
Επονται τα έπη Φλαμπουράρη, Πολάκη και τόσων άλλων ων ουκ έστι αριθμός.
Ετεροχρονισμένη ευαισθησία
Βρίσκω την κ. Ράνια .Αντωνοπύλου Αναπληρώτρια Υπουργό Εργασίας μια πολύ συμπαθητική γυναίκα. Λένε πως είναι απλή, ανεπιτήδευτη και γερό μυαλό. Πως έχει λαμπρή επιστημονική συγκρότηση, όπως άλλωστε και ο παραιτηθείς, για προσωπικούς λόγους ευθιξίας υπουργός Οικονομίας και σύζυγός της, ο κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Η Κ. Αντωνοπoύλου εμπλέκεται στο σκάνδαλο παροχής «επιδόματος στέγασης» στους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς που ανέρχεται στο ποσό των χιλίων ευρώ το μήνα. Ιδού η εξιστόρηση των συμβάντων όπως την αφηγείται η ίδια η Αντωνοπούλου με την ετεροχρονισμένη ευαισθησία που φαίνεται να τη διακρίνει:

«Πριν τρία χρόνια,όταν ο ΑλέξηςΤσίπρας με πρότεινε ως βουλευτή Επικρατείας και στη συνέχεια υπουργό, αποδέχθηκα την τιμή χωρίς δεύτερη σκέψη για το τι θα άφηνα πίσω. (παχυλό μισθό ΑΕΙ των ΗΠΑ: η αλήθεια να λέγεται )… Επειδή δεν ήρθα στην Ελλάδα για να γίνω πλουσιότερη(έμφαση αρθρογράφου) και επειδή μοναδικό μου μέλημα ήταν πάντα να υπηρετήσω την προσπάθεια να ξεπεράσει η χώρα μου την οικονομική κρίση δηλώνω ότι κίνησα τις διαδικασίες επιστροφής των χρημάτων (έμφαση Αντωνοπούλου).

«Κίνησα τις διαδικασίες επιστροφής των χρημάτων!». Αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι η κυρία Ράνια ευαισθητοποιήθηκε κατόπιν εορτής. Δεν ήξερε για την επικρατούσα τρισάθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού που την υπογραμμίζει με εκτενή ρεπορτάζ η πλειονότητα του αγγλόφωνου Τύπου, όλως ιδιαιτέρως; Δεν φρόντισε να μάθει; Επρεπε να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του ο ίδιος ο πρωθυπουργός για να πει: Εν τάξει, πώς κάνετε έτσι; Θα επιστρέψω πάραυτα και τα 23 χιλιαρικάκια και «ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Είναι λυπηρό το πώς σκέπτονται οι πολιτικοί- και δε μιλάω μόνο για τους Ελληνες. Δεν μιλάω μόνο για τους διεφθαρμένους δεξιούς, αλλά και για τους «αριστερούληδες».
Η κ. Αντωνοπούλου έρχεται σαν κτυπητό παράδειγμα πλούσιου πολιτικού (όπως και ο σύζυγός της, άλλωστε) που μαζεύει «κι ας είναι και ρόγες» (γιατί ρόγες είναι για αυτή την πλούσια πανεπιστημιακή (academic αγγλικά) όσα παίρνει, καίτοι δεν είναι καθόλου ρόγες για το μέσο Ελληνα). Ενώ από την άλλη επιδεικνύει πρωτοφανή αναισθησία μπροστά στην τραγωδία του ελληνικού λαού, προσποιούμενη ότι αυτή που κόπτεται «να υπηρετήσω την προσπάθεια να ξεπεράσει η χώρα μου την οικονομική κρίση..», τον επιβαρύνει να καταβάλει το ενοίκιο της σε διαμέρισμα οπωσδήποτε στο Κολωνάκι.
Φαίνεται ότι σημαντικό μέρος των πολιτικών διακρίνεται για την απληστία τους. Δεν είναι, ούτε ένας ούτε δύο. Ούτε καν ευάριθμοι. Γι’ αυτό η χώρα μας κατέχει μια «αξιοζήλευτη» θέση στη… βαθμολογία της διαφθοράς που δεν είναι συγκρίσιμη με Γερμανούς ή Φιλανδούς.
Ειδικότερα ο δημόσιος τομέας από το 2015 (έτος ανάληψης της εξουσίας από Συριζα και ΑΝΕΛ) οι 686 824 δημόσιοι υπάλληλοι αυγάτισαν σε 712. 716 το 2017, σε μια περίοδο ανόδου της ανεργίας και φυγής των νέων ανθρώπων προς το εξωτερικό. Ο ακριβής αριθμός των νεοδιορισθέντων «ημετέρων» παραμένει αδιευκρίνιστος διότι μόνον δεκαέξι από τις 1.730 δημόσιες υπηρεσίες έχουν υποβάλει στοιχεία για τη δομή και λειτουργία τους (στοιχεία από «Καθημερινή»).
Απωλέσθη ηθικόν πλεονέκτημα, ο ευρών αμειφθήσεται (δε λέμε ποσό) αλλά ας προσέλθει το ταχύτερον λόγω
ανάγκης.


Ο Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ