11 ερωτήσεις στην Λίλα Μπακλέση

Πρωταγωνιστείτε στην «Αμφιβολία» του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη στο Θέατρο Ροές. Μιλήστε μου για το έργο. «Σε ένα καθολικό σχολείο η ηγουμένη Αλούσιους –την ερμηνεύει η Ρούλα Πατεράκη -, μια αλύγιστη και αυστηρή γυναίκα, απαιτεί να τηρούνται οι τύποι, πρεσβεύοντας την άτεγκτη εκδοχή της Καθολικής Εκκλησίας. Την ίδια στιγμή ο πατήρ Φλιν –τον ερμηνεύει ο Νίκος Κουρής –είναι ένας ιερέας που πρεσβεύει το καινούργιο. Ανάμεσά τους θα ξεσπάσει ο πόλεμος».

Και εσείς υποδύεστε την αδελφή Τζέιμς. «Η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς του δύο κόσμους. Σέβεται την ηγουμένη, αλλά εκτιμά και τον πατέρα Φλιν που βρίσκεται δίπλα στα παιδιά. Οταν όμως θα δει κάτι που θα την παραξενέψει ανάμεσα στον ιερέα και σε ένα αγόρι, θεωρεί καθήκον της να το αναφέρει στην ηγουμένη Αλούσιους. Και τότε ξεσπά μια σταυροφορία εναντίον του πατέρα Φλιν. Είναι ένοχος ή αθώος; Το τέλος δεν θα δώσει τη λύση. Ισως γιατί η αμφιβολία κυριαρχεί σε όλο το έργο, καταδεικνύοντας τη διττή όψη των πραγμάτων».

Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που δεν αμφιβάλλουν είναι περισσότερο ευτυχισμένοι; «Προσωπικά, θέλω να αμφιβάλλω. Αλλωστε τι ακριβώς είναι η ευτυχία; Μικρές στιγμές καθημερινότητας είναι και το τι σημαίνει για τον καθένα είναι κάτι το εντελώς προσωπικό. Οπότε δεν ξέρω αν η διάθεσή μου να μην είμαι σίγουρη για τα πράγματα με απομακρύνει από αυτήν».

Ερμηνεύετε τον ρόλο μιας γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στον Θεό. Σας έκανε να αναλογιστείτε τη δική σας σχέση μαζί Του; «Κυρίως με απασχόλησε η σχέση που δημιουργούν αυτοί οι άνθρωποι με τον Θεό. Είναι μεγάλη απόφαση να αφιερώσεις τη ζωή σου στον Θεό, είναι μεγάλη απόφαση να αφιερώσεις τη ζωή σου σε οποιονδήποτε σκοπό. Εψαξα πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι. Ψάχνω ακόμη. Κυρίως με συναρπάζει η ηρεμία ψυχής που τους διακρίνει».

Γίνατε ευρέως γνωστή μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Ταμάμ» και τον ρόλο της έφηβης Ελλης. Φοβηθήκατε μήπως εγκλωβιστείτε σε αυτό; «Αντίθετα, το χάρηκα πολύ. Στον κινηματογράφο και στο θέατρο, βέβαια, έκανα διαφορετικά πράγματα. Δεν φοβήθηκα κάτι. Αλλά, αν θέλετε, το να με ταυτίζει κάποιος με την Ελλη από το «Ταμάμ» δεν νομίζω ότι είναι και κάτι τόσο κακό».

Για τη δική σας γενιά ηθοποιών η τηλεόραση είναι ταμπού; «Νομίζω πως δεν είναι πλέον. Κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολα τα πράγματα στο θέατρο. Δεν μπορείς να ζήσεις μόνο από αυτό. Πέρα από το βιοποριστικό κομμάτι έχει ενδιαφέρον να κάνεις όλες τις δουλειές που μπορεί να κάνει ένας ηθοποιός, από τον κινηματογράφο μέχρι το σπικάζ και τη μεταγλώττιση. Δεν πλήττεις ποτέ».

Τον Μάρτιο επιστρέφετε και στη γενέτειρά σας την Πάτρα με την παράσταση «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια», μια γλυκόπικρη ερωτική ιστορία… «Πρόκειται για ένα κείμενο του συγγραφέα και ποιητή Τηλέμαχου Τσαρδάκα, υπευθύνου και του θεάτρου Αct, όπου θα παρουσιαστεί. Το έγραψε έχοντας στο μυαλό του τον Κωνσταντίνο Μπιμπή και εμένα. Δεν ήξερε καν ότι κάναμε παρέα όταν μας το πρότεινε. Είναι μια πολύ δική μας δουλειά. Εμείς το σκηνοθετούμε. Θα παρουσιαστεί στις 12, 13, 19, 20, 26 και 27 Μαρτίου. Ισως αργότερα το φέρουμε και στην Αθήνα».

Για ποια κατάκτησή σας παλέψατε περισσότερο; «Για την απόφασή μου να ασχοληθώ με την υποκριτική. Στα 25 μου χρόνια, δηλαδή κάπως αργά, έδωσα εξετάσεις στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Νομίζω ότι ήταν μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μου. Γιατί πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν όχι μόνο ευτυχείς, αλλά και ολοκληρωμένους».

Την κρίση των 30 τη βιώσατε; «Οχι. Ισως γιατί, όπως σας είπα, μπήκα αργά στο θέατρο. Εχω πολλά ακόμη να μάθω. Και νομίζω ότι όταν ζεις έντονα δεν θέλεις να γυρίσεις πίσω τον χρόνο. Μπορεί να κοιτώ κάποια πράγματα με νοσταλγία, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Αλλωστε, μικροί δεν είμαστε ακόμη;». l

«Αμφιβολία»: Θέατρο Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι), Τετάρτη έως Κυριακή.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018.