Η έρευνα της Metron Analysis, η οποία διεξήχθη σε πολύ μεγάλο δείγμα 2.300 ατόμων, τις δέκα επίμαχες ημέρες (12-23 Φεβρουαρίου) κατά τις οποίες βρίσκονταν σε εξέλιξη το Μακεδονικό, η τουρκική προκλητικότητα στην Ελλάδα και την Κύπρο, και το σκάνδαλο Novartis, δείχνει ότι η κοινωνία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα κόμματα και τους πολιτικούς. Ο συσχετισμός δυνάμεων των κομμάτων εξουσίας είναι υποδεέστερη είδηση μπροστά στην καταγραφόμενη ισορροπία τρόμου ανάμεσα στο συστημικό και στο αντισυστημικό μπλοκ (40% – 40%), στην εικόνα ενός φθαρμένου και εξουθενωμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο όσο μάχεται με αθέμιτα μέσα για την εξουσία τόσο ενισχύει τους δύο ανεξέλεγκτους αντιπάλους του, τον λαϊκισμό και την ακροδεξιά.
Το φάντασμα της αντιπολιτικής
Στην εκτίμηση ψήφου, η ΝΔ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 9 μονάδες, με ποσοστό 34,9% έναντι 25,2%. Η διαφορά μειώθηκε αλλά παραμένει μεγάλη. Δεν είναι ωστόσο διασφαλισμένη, σε αυτό το σκηνικό της μεγάλης αμφισβήτησης, με το φάντασμα της αντιπολιτικής να εμποδίζει την επιστροφή στην κανονικότητα.
Τρίτη δύναμη έγινε και πάλι η Χρυσή Αυγή με ποσοστό 9,4%. Επιπλέον, οι πολίτες με αυθόρμητες απαντήσεις δίνουν μετρήσιμα ποσοστά σε κόμματα όπως η Λαϊκή Ενότητα (Π. Λαφαζάνης -1,9%) εξαιτίας της αντίστασης στους πλειστηριασμούς, η Εθνική Ενότητα (Γ. Καρατζαφέρης, Τ. Μπαλτάκος -1%), Ελληνική Λύση (Κ. Βελόπουλος -1%). Τα ποσοστά μπορεί να είναι μικρά και να μη φαντάζουν απειλητικά, φανερώνουν όμως ότι όσο τα κοινοβουλευτικά κόμματα χρησιμοποιούν τον διχασμό και την πόλωση για να αλληλοεξοντωθούν, ενώ δεν έχει ολοκληρωθεί η μετάβαση στη μεταμνημονιακή εποχή, τόσο εκτρέπουν μερίδα των ψηφοφόρων προς την αντισυστημική σφαίρα, μακριά δηλαδή από την επιρροή τους. Η ενίσχυση της τάσης αυτής πριονίζει το πολιτικό σύστημα και τελικά τη χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ερώτηση «ποιο κόμμα μπορεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή;» το 57% απάντησε «κανένα».
Η δυναμική του Κινήματος Αλλαγής περιορίζεται, με το ποσοστό του από 12% τον περασμένο Δεκέμβριο να γίνεται 8,4%. Σε αυτό το καθοριστικό δίμηνο ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε ελαφρώς, από 24,4% πήγε στο 25,2%, η ΝΔ είχε οριακή πτώση από 35,6% στο 34,9%. Η μόνη που βελτίωσε σημαντικά το ποσοστό της ήταν η ΧΑ, που από 6,5% εκτινάχθηκε στο 9,4%. Το ΚΚΕ βρίσκεται στο 7%, η Ενωση Κεντρώων του Β. Λεβέντη μπαίνει οριακά στη Βουλή με 3% και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Π. Καμμένου με ποσοστό 2,5% μένουν εκτός. Με άλλα λόγια, η επόμενη Βουλή, αν ευνοήσουν οι συνθήκες και τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα δεν επαναχαράξουν τη στρατηγική τους, μπορεί να είναι χειρότερη από τη σημερινή και η επόμενη κυβέρνηση να μην μπορεί να κυβερνήσει σε ένα τόσο υπονομευόμενο περιβάλλον.
Το σήμα κινδύνου είναι ισχυρό, καθώς οι εξελίξεις ενδέχεται να μην είναι ευθύγραμμες. Η αστάθεια στα βόρεια σύνορά μας (Αλβανία, πΓΔΜ) και στα ανατολικά με την Τουρκία να εξάγει την εσωτερική της κρίση, η αβεβαιότητα στην οικονομία, καθώς εκκρεμεί η διαμόρφωση του πλαισίου στο οποίο θα εισέλθει η χώρα μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, και η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα αποτελούν τις κορυφές ενός «διαβολικού» τριγώνου που δεν αποκλείεται να θέσει τους προσεχείς μήνες τους πολίτες και τους πολιτικούς ενώπιον θεμελιακών διλημμάτων για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
Το αποτέλεσμα της παράλληλης σύγκρουσης για το Μακεδονικό και τη Novartis ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ισοσκέλισαν τις απώλειές τους. Η κυβέρνηση έχασε από τη διαχείριση στο ονοματολογικό, σημειώνοντας ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά στη Μακεδονία (12,6% – 14,8%) και η αξιωματική αντιπολίτευση επλήγη από τη σκανδαλολογία, καθώς οι θετικές γνώμες μειώθηκαν από 21% τον Ιανουάριο στο 19%. Η ΝΔ έχει σαφή υπεροχή στην Κεντρική και στη Δυτική Μακεδονία, που περιλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη, όπως και στην Αττική, η οποία είναι καθοριστική για το προβάδισμά της το σύνολο της χώρας. Αλλωστε στα μεγάλα αστικά κέντρα κατοικούν τα μεσαία και τα ανώτερα στρώματα, που αποτελούν την κύρια δεξαμενή των ψηφοφόρων της, στην πλειονότητά τους ηλικίας από 55-65 ετών και άνω.
Χάσμα κοινωνίας – πολιτικών
Οι παραγωγικές ηλικίες 17-44 ετών μοιάζουν χαμένες για το σημερινό πολιτικό σύστημα. Η εξήγηση είναι απλή. Παράλληλα με την πολιτική υπάρχει και μια κοινωνική ατζέντα, η οποία προφανώς δεν ικανοποιείται, καθώς τα κορυφαία της ζητήματα είναι η οικονομία (39%) και η ανεργία (19%). Ενώ το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται εξαιτίας της επικείμενης έναρξης της τουριστικής σεζόν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντί να στρέψουν την προσοχή τους στην ανάπτυξη, ασχολούνται με θέματα που αποξενώνουν τους ψηφοφόρους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
