Η έκθεση και η συνακόλουθη αμηχανία της Καγκελαρίου Α(ν)γκελα Μέρκελ που διήρκεσε από το Νοέμβριο 2017 μέχρι το Φεβρουάριο 2018, λόγω της κυβερνητικής δυστοκίας, αποτελεί πλέον δυσάρεστο παρελθόν, από το οποίο κατάφερε και απεγκλωβίστηκε, χάρη στην σωτήρια κωλοτούμπα του πάντα πρόσχαρου Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος ενέδωσε τελικά στην έκκλησή για μεγάλο συνασπισμό, όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα, αφού κατάφερε να κερδίσει σπουδαία υπουργεία όπως αυτό των εξωτερικών καθώς και των Οικονομικών. Πάντως, οσάκις δείτε φωτογραφίες της Μέρκελ με τον Σουλτς, η Καγκελάριος λάμπει με ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης προς τον προσώρας «σωτήρα» της
Αλλά σε μία άλλη ανάγνωση, πολύ πιο πονηρών Γεμανών η Μέρκελ φαίνεται να μειδιά ευφροσύνως υποδηλώνουσα (εμμέσως πλην σαφώς το :’Ω Μάρτιν πώς μπορείς και είσαι τόσο αφελής!
Ομως αφετέρου το διαφαινόμενον τέλος του «Μερκελισμού», μια πολύ μακρά ιστορία δόξας και μεγαλείου, αποτελεί σχεδόν γεγονοτικό παρόν που το βλέπει κατά το μάλλον ή ήττον ως μία αναπόφευκτη πραγματικότητα η μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητη αυτοκράτειρα της Ευρώπης, η Α.Μ. Μέρκελ, η οποία εμφανίζει σημεία κόπωσης γιατί ξέρει πολύ καλά ότι οι μέρες της είναι, φευ, μετρημένες, σύμφωνα και με αξιόπιστες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ένα περίπου 50% να θέλουν τη Μέρκελ να αποχωρεί (βλ. το «γνωστό μας» Focus) .Ακόμα και ανώτερα στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών φρονούν ότι για το καλό του κόμματος, η Μέρκελ πρέπει να αποχωρήσει πριν από το τέλος αυτής της θητείας της. Παρά ταύτα, για να ανεφοδιάσει με θάρρος και τον ίδιο της τον εαυτό, σπεύδει να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να φύγει από την Καγκελαρία επ’ ουδενί λόγω, εάν δεν εξαντλήσει την τετραετή θητεία της, άποψη που προκαλεί –αν μη τι άλλο- ειρωνικά σχόλια στους άσπονδους εχθρούς της και όχι μόνον. Αφετέρου ο ηγέτης της Ενωσης Χριστιανοκοινωνιστών, (CSU) Χορστ Ζεεχόφερ, απεχώρηρε από την ηγεσία του κόμματος και παρέδωσε τα ηνία σε νεαρότερό του. Η Γερμανία για να χρησιμοποιήσουμε έναν ιατρικό όρο κατατρύχεται από ένα είδος «νεαροποίησης» και ψάχνει για νεαρότερους-όχι αναγκαία- νεαρούς πολιτικούς.
Ποιος θα είναι ο διάδοχος της Μέρκελ;
Ηδη όμως ετοιμάζεται χωρίς τις τυμπανοκρουσίες που συνόδευσαν την ανακήρυξη του Μάρτιν Σούλτς σε πολλά υποσχόμενο ηγέτη των ολίγα υποσχόμενων Σοσιαλδημοκρατών, η διάδοχος κατάστασης. Πρόκειται για την πρωθυπουργό του κρατιδίου της Σάαρλαντ (ένα εκατομμύριο κάτοικοι) Ανεγκρετ Κραμπ- Κάρενμπαουερ ή ΑΚΚ που έχει λάβει και το πρσωνύμιο «μΊνι Μέρκελ.»
1. Ομως η αρχική προτίμηση της Μέρκελ, η οποία είχε δώσει ρητή υπόσχεση να συμπληρώσει τις μισές κενές θέσεις του υπουργικού συμβουλίου, με γυναίκες, δεν ήταν η Κραμπ Καρενμπάουερ αλλά η 58χρονη και με 7 (ολογράφως επτά) παιδιά, Υπουργός Αμυνας, δυναμική κυρία Ούρσουλα φον Λάιν.
Η φον Λάιν έδωσε μια πολύ θετική εικόνα στον αγώνα της ενάντια στην παιδική πορνογραφία και ενάντια στη μάστιγα της παιδοφιλίας, όπου εμπλέκονταν πολλοί επιφανείς πολίτες.
Όταν όμως της ανατέθηκε το Υπουργείο Αμυνας, μύρια προβλήματα βρέθηκαν μπροστά της: από σκάνδαλα κακής διαχείρισης, μέχρι τριβές ως προς τον ορισμό της εξουσίας με τους ένστολους των οποίων προΐστατο.
Ένα άλλο (μίνι;) πρόβλημα παρουσιάστηκε , όταν η περί την ιατρική αινέσιμη διατριβή τής κ. φον Λάιν κατηγορήθηκε ανοιχτα πως σημαντικό μέρος της ήταν προϊόν λογοκλοπής. Δημιουργήθηκε σάλος, αλλά, όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, ουδέν το μεμπτόν προέκυψε τελικά και η φον Λάιν έλαβε το διδακτορικό της πανηγυρικά.
2.Η Μέρκελ είχε δεύτερη γνώμη για την Κραμπ Καρενμπάαουερ Την συγκίνησε ιδιαίτερα η αφοσίωσή της, όταν τραυματισμένη στον αυχένα σε αυτοκινητικό δυστύχημα, δεν τα παράτησε στην επιτροπή που την είχε διορισει η Μέρκελ αλλά με τον ίδιο ζήλο εξακολούθησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Η Μέρκελ όχι μόνο στράφηκε οριστκά προς την Κραμπ Καρενμπάουερ, αλλά και της ανέθεσε και το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα του CDU
Η Μέρκελ έκλινε υπέρ της Καρενμπάουερ γιατί της στάθηκε πιστή παρότι ασθενής και όχι υπέρ της Φον Λάιν που λέγεται πως ενεργούσε ενίοτε πίσω από την πλάτη της και φυσικά χωρίς την έγκρισή της
Αντίθετα, η Κάρενμπάουερ, δεν έκανε τίποτα δίχως την έγκριση της Μέρκελ ούτε καν την απαγόρευση πολιτικών περιοδιών ξένων πολιτικών στο κρατίδιό της (Σάαρ), όπως στην περίπτωση Ταγίπ Ερντογάν που ζήτησε να μιλήσει σε Τούρκους μετανάστες για να τους πείσει να του χορηγηθούν έκτακτες προεδρικές εξουσίες, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε από την Καρενμπάουερ.
3.Υπάρχει ακόμα ένας φέρελπις νεανίας, ο Γενς Σπανς, 37 ετών που εκλέχθηκε βουλευτής στα 22 του, προτού καν περατώσει τις πανεπιστημιακές σπουδές του. Το 2012 δήλωσε δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλος, ενώ το 2015 έγινε Αναπληρωτής Υπουργός των Οικονομικών. Από τη θέση αυτή άσκησε έντονη κριτική στη Μέρκελ για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το συνταξιοδοτικό διότι, όπως διατείνεται οι μεγάλες δαπάνες τους θα επιβάλουν βαρύ φορτίο στις κατοπινές γενιές .
Εχει κατηγορήσει το κόμμα του ότι μέσω της Μέρκελ δημιουργεί μια φιλελεύθερη ελιτ που αυτοαπροσδιορίζεται ως «ηθικά ανώτερη». Θεωρεί επίσης τη «φιλομεταναστευτική» πολιτική της Μέρκελ, εξαιτίας της οποίας περισσότερο από ένα εκατομμύριο μετανάστες έγιναν δεκτοί, ως στροφή προς τα αριστερά και τέλος θέλει πάση θυσία να επαναπατρίσει, στη φυσική τους κοίτη, το ένα περίπου εκατομμύριο ψηφοφόρους που έχασαν οι Χρισιανοδημοκράτες από το ακροδεξιό AfD. Ο Σπαν δεν μασάει τα λόγια του, όπως φαίνεται από το «καλωσόρισμα» που κάνει στους ξένους μέσω του “Die Welt”
«Σε οιονδήποτε έρχεται στη Γερμανία, οφείλουμε να του καταστήσουμε νοητό ότι η ζωή του εδώ θα είναι πολύ διαφορετική από ό,τι ήταν στην πατρίδα του. Πρέπει να σκεφθεί προσεκτικά αν θέλει πραγματικά να ζήσει σε αυτή τη δυτική κουλτούρα».
Είναι σαφής, ως προς τα «φιλομουσουλμανικά» του πιστεύω, όπως δηλώνει μετά παρρησίας:
«Δε θέλω να δω ούτε μια μπούρκα σε αυτή τη χώρα. Υπ’ αυτήν την έννοια Είμαι μπουρκα-φοβικός.
Τι λέει το AfD;
«Η Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) έχει λόγους να πανηγυρίζει για το εκλογικό της επίτευγμα και τη γλυκιά προσδοκία τού να είναι αξιωματική αντιπολίτευση, θέση από την οποία θα μπορεί να ασκεί έντονη κριτική στους Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες και μάλιστα να εισακούεται, ιδίως αν η Μέρκελ παραμείνει καγκελάριος- που είναι αρκούντως πιθανό- τουλάχιστον για τα δύο πρώτα χρόνια.
Ωστόσο, δεν θα μπορεί όμως να περάσει κανένα νόμο λόγω μικρής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Το ακροδεξιό αντιμεταναστευτικό κόμμα έχει μόλις πέντε έτη ζωής όπου το μεγαλύτερο μέρος τους το πέρασε στο περιθώριο μη μπορώντας να συγκεντρώσει το 5 % που θα του έδινε το δικαίωμα εισόδου στο Μπούντεσταγκ. Η Μέρκελ του άνοιξε την κερκόπορτα με τη (φιλο)μεταναστευτική της πολιτική και πήρε ένα σημαντικό 13% που το έκανε μια υπολογίσιμη δύναμη με 88 από το σύνολο το 709 εδρών
Πολύ καλή επίδοση για ένα κόμμα που ιδρύθηκε μόλις το 2014 από τον Μπερντ Λούκε, καθηγητή των Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου που ανέλαβε και ηγέτης του μέχρι να εκτοπισθεί εν μέσω εσωκομματικής φαγωμάρας από τη μαχητική Φράουκε Πέτρι, χημικό ετών 42. Απρόβλεπτα και αυτή υπέβαλε παραίτηση από το κόμμα που χαρακτήρισε ως «αναρχικό» που στερείται ενός συγκεκριμένου πλάνου διακυβέρνησης και δικαιολόγησε κάποιους ψηφοφόρους που τους φόβισε η ρητορική του κόμματος και τους απομάκρυνε από το AfD.
Κυβέρνηση στη Γερμανία υπολογίζεται-εκτός απροόπτου να σχηματισθεί το Πάσχα. Ακόμα και με κυβέρνηση, δεν θα υπάρξει «ευφορία ψυχής» στα τρία πρώτα κόμματα: οι Χριστιανοδημοκράτες θα το φέρουν βαρέως που παραχώρησαν σπουδαία χαρτοφυλάκια στους Σοσιαλδημοκράτες. Αφετέρου, οι Σοσιαλδημοκράτες βαρέθηκαν να είναι μονίμως «junior partners» (νεαροί συνέταιροι) της Μέρκελ και θυμούνται με νοσταλγία την εποχή Γκέρχαρντ Σρέντερ. Τέλος οι «Εναλλακτικοί» δεν ξέρουν πώς θα κουλαντρίσουν τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αν και στηρίζονται στη γερή πατερίτσα του μεταναστευτικού. Αφετέρου, όμως, φθείρονται από εσωκομματικές έριδες. Μετά την Πέτρι ανέλαβε ο φιλοναζιστής, ηλικιωμένος Αλεξάντερ Γκάουλαντ, καθηγητής ο οποίος είπε το ανήκουστο ότι οι Γερμανοί οφείλουν να είναι υπερήφανοι για τα επιτεύγματα των Ναζί!
Ο Θάνος Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
