Προσπάθησε να µε πείσει πως το κέικ με χουρμάδες και τόφου είναι καλύτερο από το Νew Υork cheesecake στην κλασική ή στην πειραγμένη εκδοχή του με νουτέλες και άλλα τέτοια «δηλητήρια». Θα είμαι δίκαιος: Κακό δεν ήταν, μια νοστιμιά την είχε, αλλά απείχε πολύ από το να μου χαρίσει την ικανοποίηση που προσφέρει ένα… κανονικό γλυκό. Ο φίλος μου έχει κόψει την (επεξεργασμένη κυρίως) ζάχαρη εδώ και δύο χρόνια, οπαδός του «κινήματος» που της χρεώνει όλες τις αρρώστιες του κόσμου. Εκτοτε προσπαθεί να μας προσηλυτίσει στη νέα low calories θρησκεία του, επιμένοντας πως τα υποκατάστατά της είναι το ίδιο γευστικά και καθόλου βλαπτικά, ενώ η ζάχαρη είναι ένας ύπουλος έχθρός.
Ας πούμε πως είναι. Διάβασα επιστημονικά άρθρα που πραγματικά σε τρομοκρατούν με τα συμπεράσματά τους. Επηρεασμένος, δοκίμασα να τη μειώσω και στη συνέχεια να την κόψω. Oμως, παρά το γεγονός πως τα κατάφερα σε σημαντικό βαθμό, έπειτα από δεκάδες κέικ με σάκχαρα φρούτων, σιρόπια αγαύης και άλλα τέτοια αποφάσισα να υποκύψω και πάλι στην αμαρτία: Ζάχαρη, I love you!
Δεν είναι πως δεν συμφωνώ με την επιλογή όποιου έχει αποφασίσει να μην την ξαναβάλει στο στόμα του: είναι δικαίωμά του και μπορεί στο κάτω-κάτω αυτή να είναι μια σωστή και διατροφικά έξυπνη απόφαση. Μπορεί πράγματι εκείνος που δεν τρώει καθόλου ζάχαρη να είναι ωφελημένος σε σχέση με εμάς που επιμένουμε στο γαλακτομπούρεκο με παραδοσιακό σιρόπι, γυρίζοντας την πλάτη στο σιρόπι με στέβια που μυρίζει φαρμακίλα –δεν έχει, αλήθεια, μια αίσθηση αναμονής σε προθάλαμο ιατρείου με ελαφρά οσμή ιωδίου και οξυζενέ στον αέρα; Η ένστασή μου απέναντι στη νέα τάση που καταργεί εντελώς τη ζάχαρη είναι κυρίως θέμα ευζωίας και αφορά και άλλες μικρές γευστικές ηδονές που ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας.
Εχω και εγώ προσπαθήσει να πείσω τον εαυτό μου πως το κολοκυθάκι είναι μεγαλύτερη απόλαυση νερόβραστο παρά τηγανητό, πώς η γλουτένη φταίει που γίνομαι τούμπανο (ενώ έπειτα από τρεις μερίδες μακαρόνια με κιμά θα έπρεπε να νιώθω ελαφρύς σαν φτερό), πως η νερόσουπα είναι απείρως καλύτερη από τον μουσακά. Ναι, έχω επιχειρήσει να υιοθετήσω τον υγιεινό τρόπο διατροφής. Θαυμάζοντας εκείνους που το έκαναν. Ισως να είναι ανώτερα είδη ανθρώπου από εμένα –και το λέω χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνείας.
Εγώ, αν την πρώτη μέρα κατεβάσω αμάσητο το νερόβραστο κολοκυθάκι με αβγολέμονο από ασπράδια και αλάτι από φύκια, τη δεύτερη έχω αρχίσει να δυσανασχετώ, την τρίτη έχω δυστυχήσει. Την τέταρτη παραγγέλνω μια μερίδα τηγανητά στικς κολοκυθιού (έτσι τα λέμε τώρα τα τηγανητά κολοκυθάκια) και μετά δεν μπορώ να κοιμηθώ από την καούρα. Ισως και να φταίει το επιδόρπιο, η πορτοκαλόπιτα με το παγωτό καϊμάκι. Ισως πάλι να είμαι θύμα της κατάρας των οπαδών της υγιεινής διατροφής!
Οµως, ανάµεσα σε µια ελαφρά βαρυστοµαχιά έπειτα από ένα νόστιμο τραπέζι και στην ευεξία έπειτα από μια σούπα μπρόκολου με κρουτόν από αλεύρι φαγόπυρου, θα το πω –και ας με χαρακτηρίσετε αφελή που δεν κοιτάζω αποκλειστικά το καλό του οργανισμού μου -, λέω να επιλέξω το πρώτο. Δεν συμφωνώ, εννοείται, με τις υπερβολές και τις ακρότητες. Ομως, η ευζωία και οι ηδονές της, ανάμεσά τους οι ηδονές του φαγητού και της γεύσης, δεν είναι ακρότητες, είναι παράγοντες που συμβάλλουν στην ψυχολογική υγεία μας. Χωρίς αυτές χτίζουμε ζωές όπου η στέρηση γίνεται συνήθεια και η μιζέρια στυλ. «Επειτα από πολλά πειράματα, πολλή στέρηση και πολλή σκέψη, αποφάσισα πως είναι καλύτερα να το ρίχνω κάθε λίγο και λιγάκι έξω, ακόμη και αν αυτό το πληρώσω» λέω στον «άνευ ζαχάρεως» φίλο, ο οποίος επιμένει πως τα κέικ λαδιού είναι νοστιμότερα από τα κέικ βουτύρου.
Εδώ έχω και άλλο τρανταχτό επιχείρημα, εκτός από τις θεωρίες περί ηδονής της γεύσεως: Οι επιστήμονες λένε τώρα πως το βούτυρο είναι απαραίτητο για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου και την υγεία του δέρματος. Αφού μας το έκοψαν, το επαναφέρουν. Περιμένω να γίνει το ίδιο και με τη στοχοποιημένη σήμερα ζάχαρη. Γιατί ο γλυκατζής μιλφέιγ ονειρεύεται. Μαζί με μια βροχή από ζάχαρη να πέφτει από ψηλά, πάνω στην γκρίζα πόλη, και να την κάνει απείρως πιο γλυκιά και εκτυφλωτικά λευκότερη στο φως ενός ήλιου από μαρέγκα!
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
