Oχι ότι δεν μας είχαν προειδοποιήσει –και μάλιστα με ιδιαίτερα απειλητικό τρόπο –οι Τούρκοι για το τι προετοίμαζαν στα Ιμια. Αλλά εμείς, όπως πάντα εθνικά υπερήφανοι, τρέχαμε στα συλλαλητήρια για να καταγγείλουμε τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών. Αυτή την τεράστια απειλή για την εθνική μας ασφάλεια από μια μικρή και αδύναμη χώρα, η οποία δεν διαθέτει ούτε Ναυτικό ούτε Αεροπορία ούτε τίποτε. Τα διαθέτει όμως η Τουρκία, και μάλιστα σε μεγέθη τέτοια που ο γνωστός μας Νεοσουλτάνος να απειλεί τώρα ότι όποιος αντισταθεί στα σχέδιά του θα δεχθεί «ένα ισχυρό οθωμανικό χαστούκι». Πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα του κινείται πλέον εκτός των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, στηριζόμενη στην ισχύ των Ενόπλων της Δυνάμεων, άρα στον νόμο του ισχυρότερου. Και αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο γιατί ισχύει όχι μόνον για το Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά και απέναντι των Αμερικανών και των Ευρωπαίων.
Ενώ λοιπόν εμείς τρέχαμε στα συλλαλητήρια, οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να αποκλείσουν με τα σκάφη τους τα Ιμια, να συγκρουστούν με ένα δικό μας στις 17 Ιανουαρίου και να εμποδίσουν τον μακεδονομάχο υπουργό Αμύνης μας να ρίξει στεφάνι στη μνήμη των θυμάτων της κρίσης του 1996, με αποκορύφωμα τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού Σώματος την περασμένη Δευτέρα. Το σοβαρότερο όμως είναι ότι η Αγκυρα ανακοίνωσε επισήμως ότι θεωρεί ότι τα Ιμια ανήκουν στην Τουρκία και ότι πρέπει τα ελληνικά σκάφη και αεροσκάφη να σταματήσουν να παρενοχλούν τις τουρκικές δυνάμεις που φυλάσσουν τις περιώνυμες αυτές βραχονησίδες. Εγκαταλείπεται έτσι, χωρίς καμία ουσιαστική ελληνική αντίδραση, ακόμη και η θεωρία των γκρίζων ζωνών. Εκεί όμως μας έχει προφανώς οδηγήσει η εθνικά υπερήφανη εξωτερική πολιτική της σημερινής Ελλάδας. Ενώ ταυτόχρονα η τουρκική αυτή επιθετικότητα εξαπλώνεται επικίνδυνα και στην ΑΟΖ της Κύπρου, με αφορμή τις γνωστές γεωτρήσεις.
Ολα αυτά θυμίζουν δυστυχώς την περίοδο 1973-74, όταν η Ελλάδα είχε ιδιαίτερα αποδυναμωθεί και απομονωθεί διεθνώς λόγω της χούντας. Βρήκε τότε την ευκαιρία η Τουρκία να θέσει όλες τις απαράδεκτες μονομερείς διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και να προχωρήσει στη στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο. Εκτοτε οι δύο χώρες βρέθηκαν τρεις φορές στο χείλος του πολέμου και το ερώτημα είναι τι μπορεί να συμβεί τώρα. Διότι ένα τυχαίο επεισόδιο στον αέρα ή στη θάλασσα μπορεί να θέσει τα πράγματα εκτός ελέγχου. Είναι λοιπόν καιρός να ασχοληθούμε σοβαρά με την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής και να εγκαταλείψουμε τις φαιδρές ιστορίες περί αλυτρωτισμού των Σκοπιανών, από τους οποίους δεν αντιμετωπίζουμε κανέναν απολύτως κίνδυνο. Ενώ είναι προς το συμφέρον μας η ύπαρξη αυτού του κράτους, που αποκλείει τη δημιουργία είτε της μεγάλης Αλβανίας είτε της μεγάλης Βουλγαρίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
