«Πακέτο» πωλείται η ΕΒΖ σε Ελλάδα και Σερβία

Δραστικές είναι οι λύσεις που επεξεργάζονται κυβέρνηση, Τράπεζα Πειραιώς και η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης για τη σωτηρία της εταιρείας.

Ολοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι πλέον το πρόβλημα ρευστότητας της εταιρείας είναι μη αντιμετωπίσιμο και δρομολογούν την πώληση τόσο των θυγατρικών στη Σερβία όσο και των ελληνικών δραστηριοτήτων.

«Δεν έχει νόημα να πωλήσεις μόνο τα εργοστάσια στη Σερβία, όταν η μητρική εδώ δεν έχει βασικό μέτοχο και είναι βέβαιο πως οδεύει ολοταχώς προς τον τοίχο» αναφέρει παράγοντας που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην ιστορική βορειοελλαδίτικη εταιρεία.

Η διοίκηση έχει αναθέσει στην ΕΥ τη μελέτη λειτουργικής αναδιάρθρωσης της ΕΒΖ, η οποία έχει αποφανθεί για την πώληση «πακέτο» των δύο εργοστασίων στη Σερβία και της μητρικής ΕΒΖ που διαθέτει εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας, μονάδα συσκευασίας στη Λάρισα και δύο εργοστάσια που δεν λειτουργούν σε Σέρρες και Ορεστιάδα αλλά απασχολούν περίπου 80 άτομα χωρίς αντικείμενο.

Ηδη υπάρχουν επαφές με δύο ενδιαφερόμενους επενδυτές, με την περίπτωση ενός ολλανδογερμανικού fund να είναι πιο προχωρημένη.

Η διαπραγμάτευση που γίνεται αφορά την απόκτηση του 82% της ΕΒΖ που ανήκει σήμερα στον ειδικό εκκαθαριστή της Αγροτικής Τράπεζας έναντι συμβολικού τιμήματος ώστε να ακολουθήσει γενναίο «κούρεμα» των δανείων ύψους 165 εκατ. ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς που είναι η μοναδική πιστώτρια τράπεζα.

Το fund αξιώνει μεγάλο «κούρεμα» δανείων προκειμένου σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του ομίλου και τον περιορισμό των λειτουργικών εξόδων να μπορέσει να «τρέξει» μια βιώσιμη επιχείρηση. Εδώ κομβικό ρόλο θα παίξει η απόφαση της Πειραιώς, η οποία θα σταθμίσει τι προβλέπεις έχει κάνει για τα δάνεια των 165 εκατ. ευρώ ώστε να προτείνει ένα νούμερο στον ενδιαφερόμενο επενδυτή.

Σχετικά με το τίμημα, αυτό θα είναι εντελώς συμβολικό, καθώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στελέχη κοντά στη διοίκηση, «τι τίμημα να ζητήσεις από οποιονδήποτε επενδυτή για μια εταιρεία με 115 εκατ. ευρώ αρνητική θέση;».

Σε περίπτωση που η προσπάθεια πώλησης του ομίλου τελεσφορήσει, θα υπάρξει πρόνοια από την κυβέρνηση για το προσωπικό που θα αποχωρήσει, καθώς θεωρείται σίγουρο πως τουλάχιστον 100 άτομα από τα 220 που απασχολούνται στην Ελλάδα δεν θα απορροφηθούν από τον νέο ιδιοκτήτη. Οι υπάλληλοι της ΕΒΖ είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν μπορούν να απολυθούν. Ετσι, τα υπουργεία Ανάπτυξης και Διοικητικής Ανασυγκρότησης μελετούν το ενδεχόμενο μετατάξεων του πλεονάζοντος προσωπικού σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Αν για οποιονδήποτε λόγο αποτύχει η προσπάθεια πώλησης του ομίλου, τότε είναι μονόδρομος η ένταξη της εταιρείας σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης και η πώληση τμηματικά στοιχείων του ενεργητικού.

Προς το παρόν η Τράπεζα Πειραιώς έδωσε 4 εκατ. ευρώ στην εταιρεία για να πληρώσει μέρος των οφειλών προς τους τευτλοπαραγωγούς για τη σοδειά του 2017. Το ύψος των οφειλών ανέρχεται σε 10 εκατ. ευρώ και η ΕΒΖ θα προσθέσει άλλα 4 εκατ. ευρώ από πωλήσεις ζάχαρης, ώστε τουλάχιστον να λάβουν οι αγρότες 8 εκατ. ευρώ και να ξεκινήσουν από τον Φεβρουάριο τη σπορά τεύτλων για την επόμενη χρονιά. Η Τράπεζα Πειραιώς θα λάβει πίσω τα 4 εκατ. ευρώ από οφειλόμενα μερίσματα των σερβικών θυγατρικών προς τη μητρική της χρήσης του 2013.

Η χρηματοοικονομική κατάσταση της ΕΒΖ είναι δραματική. Το 2015 η εταιρεία είχε ζημιές 58 εκατ. ευρώ, το 2016 το ζημιογόνο αποτέλεσμα ήταν 40,3 εκατ. ευρώ και 23 εκατ. ευρώ το 2017. Ως εκ τούτου η αρνητική καθαρή θέση της βιομηχανίας επιδεινώθηκε και από -51,3 εκατ. ευρώ το 2015 διαμορφώθηκε το 2017 στα 115,3 εκατ. με αντίστοιχη μείωση του ενεργητικού από 177 εκατ. ευρώ το 2015 σε 119 εκατ. ευρώ το 2017. Εκτός από την Πειραιώς και τους αγρότες η εταιρεία έχει και άλλες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τρίτους που προσεγγίζουν τα 5 εκατ. ευρώ, ενώ η τρέχουσα συγκυρία με τη μεγάλη μείωση στις τιμές της ζάχαρης κατά 30% σε σχέση με πέρυσι και τις αθρόες εισαγωγές του προϊόντος επιτείνουν το πρόβλημα ρευστότητας και ουσιαστικά καθιστούν ανήμπορη τη διοίκηση να διαχειριστεί την κατάσταση. Αυτό που επιχειρείται είναι οι πωλήσεις των ποσοτήτων ζάχαρης που έχουν απομείνει, ώστε να καλύπτονται τα λειτουργικά έξοδα (μισθοί κ.ά.) ώσπου να βρεθεί επενδυτής.