Το Φεστιβάλ Αθηνών επιστρέφει

Η ανακοίνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών έγινε εφέτος νωρίς. Για την ακρίβεια, νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά. Της συνέντευξης Τύπου, η οποία δόθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, είχε προηγηθεί, μάλιστα, η ανακοίνωση των εκδηλώσεων της Επιδαύρου τον Νοέμβριο του 2017. Τα πλεονεκτήματα του έγκαιρου προγραμματισμού, προφανή στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, υπογράμμισε στην ομιλία του ο καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: «Περισσότερος χρόνος για προετοιμασία και πρόβες, καλύτερη οργάνωση, καλύτερη συνεργασία με ελληνικούς και ξένους καλλιτεχνικούς οργανισμούς για συμπαραγωγές, καλύτερη επικοινωνία σε ελληνικά και διεθνή μέσα, εξεύρεση χορηγιών, δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκά προγράμματα κ.λπ.» είπε συγκεκριμένα.

Στο πλαίσιο αυτό, η προσπάθεια εναρμονισμού με τη συνήθη πρακτική των σημαντικών φεστιβαλικών διοργανώσεων διεθνώς ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για τα καθ’ ημάς. Η ουσιαστικότερη έκπληξη, όμως, ήταν αυτό καθαυτό το πρόγραμμα. Μια πρώτη κιόλας ματιά στις εκδηλώσεις ήταν ικανή να αποκαλύψει ένα φεστιβάλ διαφορετικό, «μεταμορφωμένο» μπορεί να πει κανείς σε σχέση με την περυσινή και την προπέρσινη χρονιά, αν όχι και με κάμποσες ακόμη προηγούμενες. Ενα φεστιβάλ που θυμάται τις ρίζες του, τον φιλόδοξο λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε εδώ και περισσότερα από 60 χρόνια σε μια καθημαγμένη από δυο πολέμους πρωτεύουσα, ένα φεστιβάλ που κατορθώνει να διατηρήσει ισορροπίες ανάμεσα στο εγχώριο και στο διεθνές, πράγμα κάθε άλλο παρά δεδομένο στην εποχή μας, και γενικώς δείχνει να (ξανα)βρίσκει την πυξίδα του.

Η κριτική βρήκε στόχο

Η κριτική η οποία ασκήθηκε την περυσινή, κυρίως, χρονιά ελήφθη υπόψη με τρόπο δημιουργικό, όπως αναγνώρισε και ο ίδιος ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στη συνέντευξη Τύπου. Το αποτέλεσμα ήταν η μείωση των εκδηλώσεων από 127 πέρυσι σε 87 εφέτος αλλά και η συνειδητή ενίσχυση της ταυτότητας κάθε χώρου. Ετσι, το εμβληματικό αλλά εμφανώς παραγκωνισμένο τα τελευταία χρόνια Ηρώδειο «επιστρέφει» πανηγυρικά με ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα κλασικού προσανατολισμού με έμφαση στις μεγάλες ορχήστρες και στους διάσημους σολίστ. Πέραν αυτών, στο ρωμαϊκό ωδείο θα δούμε εκδηλώσεις και καλλιτέχνες οι οποίοι στον χώρο τους φέρουν το κύρος του κλασικού, αρχής γενομένης, ασφαλώς, από τις δύο συναυλίες του Στινγκ στις 22 και 23 Ιουνίου. Μεταξύ άλλων, στο Ηρώδειο θα παρουσιαστούν οι δύο παραγωγές όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (το νέο ανέβασμα του «Ναμπούκο» του Βέρντι με το οποίο θα γίνει η έναρξη του Φεστιβάλ την 1η Ιουνίου και η αναβίωση της «Κάρμεν» του Μπιζέ από τις 27 ως τις 31 Ιουλίου), η συναυλία των Calexico (3 Iουλίου), η βραδιά με τη Νάνα Μούσχουρη στις 5 Ιουλίου (μέρος των εσόδων της οποίας θα διατεθεί για τους σκοπούς του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ), αλλά και το αφιέρωμα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο στις 25 Ιουνίου. Η Πειραιώς 260 αναδεικνύεται σε σημείο συνάντησης σύγχρονων τάσεων στο θέατρο και στον χορό με τη συμμετοχή ομάδων της διεθνούς πρωτοπορίας και εγχώριων καλλιτεχνών. Εδώ, μεταξύ άλλων, θα δούμε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στη Λούλα Αναγνωστάκη (1-22 Ιουνίου), τον Θωμά Μοσχόπουλο με το «Φαρενάιτ 451» (8-10 Ιουνίου), τον πολυσχιδή Κωνσταντίνο Ρήγο με το έργο «Πορνοστάρ – Η αόρατη βιομηχανία του σεξ» της Ελενας Πέγκα (23-25 Ιουνίου) αλλά και το «τρομερό παιδί» της πολωνικής σκηνής Κρίστοφ Βαρλικόφσκι (8-10 Ιουλίου) με το «We Are Leaving», βασισμένο στο «Suitcase Packers» του Χανόχ Λεβίν, από τους αγαπημένους συγγραφείς του σκηνοθέτη. Σε ό,τι αφορά το ραντεβού με τους φίλους του χορού, η Πειραιώς θα φιλοξενήσει τον Αρκάντι Ζάιντες με το «TALOS» (4-6 Ιουνίου), τη βραβευμένη Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας (25-26 Ιουνίου), τον Μπορίς Σαρμάτς με το «enfant» (12-14 Ιουλίου), τους Γιάννη Μανταφούνη και Μανόν Παρέντ με το «Sing the Positions» (1-3 Ιουλίου) κ.ά.

Η ομάδα… κερδίζει!

Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος έκανε ειδική μνεία στους συνεργάτες του ευχαριστώντας τους ονομαστικά και αναγνωρίζοντας πως «όλοι μαζί δημιουργούν μια ομάδα μέσα στην οποία μπορώ να νιώθω ασφαλής, γιατί ένα φεστιβάλ τέτοιου μεγέθους δεν μπορεί να είναι έργο ενός μόνο ανθρώπου». Ανάμεσά τους ο Κώστας Πηλαβάκης, ο οποίος εδώ και λίγο καιρό έχει αναλάβει τον τομέα της μουσικής. Ανθρωπος με λαμπρή καριέρα στη διεθνή δισκογραφία, αφού έχει βρεθεί σε όλες τις κορυφαίες θέσεις, όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά έχουν, αντίστοιχα, γνώση και της δυνατότητάς του να προσελκύσει τα σημαντικότερα ονόματα της λεγόμενης κλασικής μουσικής αλλά και της επιθυμίας του να προσφέρει βήμα έκφρασης στις εγχώριες δυνάμεις. Ετσι, στο Ηρώδειο θα δούμε εφέτος τη διάσημη Ορχήστρα Φιλαρμόνια του Λονδίνου υπό τον Εσα Πέκα Σάλονεν (2 Ιουλίου), τον διάσημο τενόρο Τζόζεφ Καλίγια να συμπράττει με την Καμεράτα (29 Ιουνίου), τη Συμφωνική Ορχήστρα Τσαϊκόφσκι υπό τον βετεράνο ρώσο αρχιμουσικό Βλαντίμιρ Φεντοσέγεφ (27 Ιουνίου), τη συναυλία της θρυλικής πιανίστριας Μάρτα Αργκεριχ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (εκδήλωση η οποία είχε αναβληθεί πέρυσι και εφέτος επανεντάχθηκε στο πρόγραμμα με τη συμμετοχή της «δικής μας», αγαπημένης φίλης της Αργκεριχ Ντόρας Μπακοπούλου στις 13 Ιουλίου), τον σουπερστάρ του βιολιού Νάιτζελ Κένεντι (17 Ιουλίου) αλλά και το συμφωνικό μιούζικαλ «Company» του Στ. Σόντχαϊμ που θα παρουσιάσει η Καμεράτα υπό τον Γιώργο Πέτρου στις 8 και 9 Ιουλίου.

Νωρίτερα, στις 19 Ιουνίου, ο αγαπημένος κωμικός Μπιλ Μάρεϊ συναντάται επί σκηνής με τον γερμανό τσελίστα Γιαν Βόγκλερ σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση με τίτλο «New Worlds» ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται και το ανέβασμα της όπερας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Περουζέ» από την Ορχήστρα Φιλαρμόνια Αθηνών υπό τον Βύρωνα Φιδετζή στις 16 και 17 Ιουνίου, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή.

Η σύμπραξη του Φεστιβάλ με μια σειρά νέους φορείς για το «Ανοιγμα στην Πόλη» (ανάμεσά τους το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης και το Ωδείο Αθηνών) αλλά και η συνέχιση της συνεργασίας με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι ένα ιδιαίτερο, ενδιαφέρον κεφάλαιο. Εξίσου ενδιαφέρουσα η προβλεπόμενη συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την ανταλλαγή χώρων και την πραγματοποίηση συμπαραγωγών. Τέλος, η επιδίωξη του Φεστιβάλ –όπως εκφράστηκε διά στόματος του αντιπροέδρου του Δ.Σ. Πέτρου Σταυριανού – για απογαλακτισμό, συν τω χρόνω, από την κρατική ενίσχυση ακούστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου.

Η αλήθεια είναι ότι το Φεστιβάλ με τους εμβληματικούς του χώρους –το Ηρώδειο και κυρίως την Επίδαυρο -, οι οποίοι ασκούν ιδιαίτερη γοητεία στους μεγαλύτερους καλλιτέχνες παγκοσμίως, έχει πράγματι τη δυνατότητα να επιχειρήσει και να επιτύχει κάτι τέτοιο, περισσότερο από κάθε άλλο εγχώριο πολιτιστικό οργανισμό, απελευθερώνοντας αντίστοιχα νέες δυνατότητες. Μακάρι!