Γερμανία: 1,6% ο πληθωρισμός και συμφωνία για 4,3% αυξήσεις μισθών

Εργασιακή συμφωνία-ορόσημο πέτυχαν οι βιομηχανικοί εργάτες στη νοτιοδυτική Γερμανία, οι οποίοι εξασφαλίζουν αυξήσεις 4,3% και το δικαίωμα να εργαστούν επί δύο χρόνια μόνο 28 ώρες την εβδομάδα, προκειμένου να φροντίσουν μικρά παιδιά ή υπερήλικες γονείς και συγγενείς.

Η συμφωνία καλύπτει μόνο 1 εκατ. εργαζομένους αλλά λειτουργεί πιλοτικά όχι μόνο για όλο τον βιομηχανικό κλάδο αλλά και για τον τριτογενή τομέα της γερμανικής οικονομίας.

Είναι η πρώτη φορά εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες που οι εργαζόμενοι στη Γερμανία θα λάβουν αυξήσεις πολύ υψηλότερες από τον πληθωρισμό. Η τόνωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών προοιωνίζεται ουσιαστική αύξηση της καταναλωτικής ζήτησης και των εισαγωγών και μείωση του τεράστιου εμπορικού πλεονάσματος που έχει η χώρα με όλους ανεξαιρέτως τους εμπορικούς της εταίρους και δη με τους Ευρωπαίους, που είναι και οι μεγαλύτεροι.

Η χορήγηση ουσιαστικών μισθολογικών αυξήσεων είναι, άλλωστε, όχι μόνο πάγιο πολιτικό αίτημα των εταίρων του Βερολίνου, αλλά και σύσταση της Ευρωτράπεζας προς τη γερμανική κυβέρνηση.

Οι επικεφαλής του συνδικάτου μεταλλουργίας IG Metall στη Βάδη-Βιρτεμβέργη και εκπρόσωποι της εργοδοσίας συμφώνησαν συγκεκριμένα να λάβουν τα περίπου 1 εκατομμύριο μέλη του στο συγκεκριμένο κρατίδιο αυξήσεις 4,3% που θα ισχύσουν από τον Απρίλιο και για 27 μήνες. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν επίσης να δίνονται και εφάπαξ μπόνους στους εργαζόμενους.

Σε ό,τι αφορά τον χρόνο απασχόλησης συμφωνήθηκε οι εργαζόμενοι να έχουν την επιλογή να υιοθετήσουν εβδομάδα 28 ωρών για μια διετία προκειμένου να φροντίσουν τις οικογένειές τους. Η μείωση των ωρών εργασίας όμως, για όσους το ζητήσουν, θα συνοδευτεί και με μείωση των αποδοχών τους –σημειωτέον ότι στη Γερμανία ισχύει εδώ και περίπου μια 20ετία το 35ωρο.

IG Metall και εργοδότες συμφώνησαν επίσης να αυξηθούν, για όσους το επιθυμούν, οι ώρες απασχόλησης έως τις 40 εβδομαδιαίως –να δουλεύουν δηλαδή οι εργαζόμενοι στο δευτερογενή τομέα πλήρες οκτάωρο το πενθήμερο –λαμβάνοντας, βέβαια, και υψηλότερες αποδοχές. Η συμφωνία αναμένεται να επεκταθεί στο σύνολο των εργαζομένων στο δευτερογενή τομέα, είτε είναι μέλη του IG Metall είτε όχι –τα μέλη του μεγαλύτερου και ισχυρότερου εργατικού γερμανικού συνδικάτου φθάνουν τα 3,9 εκατομμύρια.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι την τελευταία δεκαετία οι μέσες ετήσιες αυξήσεις που έλαβαν οι Γερμανοί εργαζόμενοι είναι μόνο 0,81% και επίσης το γεγονός ότι ο πληθωρισμός, παρά την ανοδική πορεία των τελευταίων μηνών, κυμαίνεται στο 1,6% το 2018 (το 2017 «έκλεισε» με πληθωρισμό 1,7%), αντιλαμβάνεται ότι οι αυξήσεις θα γίνουν αισθητές στην τσέπη των καταναλωτών.

Η επιτυχία του IG Metall στις διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες είναι αδιαμφισβήτητη και αυτό φαίνεται από τις αρχικές θέσεις των δύο πλευρών. Διότι οι συνδικαλιστές ζητούσαν αυξήσεις 6%, ενώ οι εργοδότες δέχονταν να δώσουν έως 2%.

Για εργασιακή συμφωνία-καμπή κάνουν λόγο τα ξένα μέσα ενημέρωσης καθώς έπειτα από τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις του 2003 (η περιβόητη Ατζέντα 2010 που κατάφερε να «περάσει» ο τότε καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ) και την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η οποία μπορεί μεν να πέρασε ξυστά από τη γερμανική οικονομία αλλά στάθηκε μια καλή αφορμή για να συνεχίσουν οι επόμενες κυβερνήσεις της Άνγκελα Μέρκελ τις πολιτικές λιτότητας, η βελτίωση της αγοραστικής δύναμης θα είναι αισθητή για τους Γερμανούς εργαζόμενους.

Η γερμανική οικονομία –η μεγαλύτερη και ισχυρότερη της Ευρώπης –αναπτύσσεται άλλωστε με ετήσιο ρυθμό 2,2%, ενώ η ανεργία έχει υποχωρήσει σε επίπεδα-ρεκόρ. Τον Ιανουάριο υποχώρησε περαιτέρω στο 5,4% και πλησίασε περισσότερο στο 5%, ποσοστό κάτω από το οποίο οι ειδικοί θεωρούν ότι ισχύουν συνθήκες πλήρους απασχόλησης σε μια αγορά εργασίας.

«Τα πρώτα χρόνια μετά την ενοποίηση, όταν η γερμανική οικονομία πάσχιζε να ενσωματώσει τα ανατολικά κρατίδια, ήταν οι εργαζόμενοι και όχι οι επιχειρήσεις που βίωσαν την απαιτούμενη ευελιξία. Όμως η εκπληκτική πορεία της οικονομίας των τελευταίων ετών και η μείωση της ανεργίας έγειρε την πλάστιγγα της ισχύος προς την πλευρά των συνδικάτων και αυτό το εκμεταλλεύθηκαν για να διεκδικήσουν τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των μελών τους», σημειώνει ο ανταποκριτής του BBC στο Βερολίνο Ντάμιεν ΜακΓκίνες.

Πρέπει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι το IG Metall στις διαπραγματεύσεις για τις νέες συλλογικές συμβάσεις (εκεί ισχύουν) διοργάνωσε 24ωρες απεργίες σε πολλούς μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους και κυρίως στις αυτοκινητοβιομηχανίες –κυρίως στην Porsche και στην Daimler, κατασκευάστρια των Mercedes. Ήταν η πρώτη φορά έπειτα από 34 ολόκληρα χρόνια που κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων τα συνδικάτα παρέκαμψαν ως μέσο πίεσης τις προειδοποιητικές στάσεις εργασίας και προχώρησαν σε 24ωρες απεργίες.