Σε μια χώρα της οποίας ο μέσος κάτοικος πιστεύει πως θα του αρκούσε μία εβδομάδα στην πρωθυπουργία για να λύσει όχι μόνο τα ελληνικά οικονομικά προβλήματα αλλά και αυτά της ευρωζώνης, είναι απολύτως λογικό τα γήπεδα να είναι γεμάτα από μουρμούρηδες που είναι έτοιμοι να κάνουν υποδείξεις στον Σπανούλη για το πώς πρέπει να σουτάρει και στον Μιραλάς για το πώς πρέπει να ντριμπλάρει. Δεν υπάρχει οπαδός που να μη διατείνεται ότι στα νιάτα του υπήρξε υπερπαίκτης και να μην προσπαθεί να σε πείσει γι’ αυτό, απαξιώνοντας όσους βλέπει σήμερα να αγωνίζονται στο γήπεδο. Λένε όλοι ψέματα όταν ορκίζονται ότι έχουν υπάρξει σπουδαίοι; Μάλλον, αλλά από την άλλη είναι και δύσκολο να το πεις.
Εχω έναν καλό φίλο, τον κύριο Σάκη. Πλησιάζει τα 80, αν δεν τα έχει πατήσει ήδη, αλλά είναι ακμαιότατος, τόσο ώστε συχνά μας ακολουθεί σε βραδινές εξόδους –σε ένα καλό κρασί σπανίως λέει όχι. Είναι πάντα χαμογελαστός και κάθε φορά που η συζήτηση φτάνει στα αθλητικά μάς λέει ότι έχει παίξει μπάλα στα νιάτα του και ότι θα ‘χε γίνει επαγγελματίας αν ένας τραυματισμός στο ισχίο δεν τον υποχρέωνε να σταματήσει –το λέει, μολονότι στα νεανικά του χρόνια δεν υπήρχαν επαγγελματίες αθλητές. Oταν πιει κανένα κρασάκι παραπάνω μάς λέει ότι είχε παίξει στον Παναθηναϊκό και ότι τον είχαν δώσει με υποσχετική (δανεικό δηλαδή…) στον Απόλλωνα. Αλλά και ότι μετά τον τραυματισμό του συνέχισε, ως φορ περιοχής, να σπέρνει τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες αγωνιζόμενος σε ομάδες μικρότερες, με εξωτικά ονόματα, οι οποίες ανθούσαν στη δεκαετία του ’50 και του ’60 στα Πετράλωνα: η πιο μεγάλη ήταν ο ιστορικός Αφοβος.
Ο κύριος Σάκης τα λέει όλα αυτά χωρίς να προσκομίσει κάποιο στοιχείο που να τα επιβεβαιώνει, πέρα από κάποιες φωτογραφίες της εποχής στις οποίες είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιος είναι ποιος. Συνήθως, κάθε τέτοια βραδιά με την παρέα ολοκληρώνεται με μια ψηφοφορία όπου οι παρευρισκόμενοι ψηφίζουν για το αν πιστεύουν ότι ο κύριος Σάκης έχει όντως παίξει στον ΠΑΟ –ο σαματάς που γίνεται είναι τέτοιος ώστε μερικές φορές ψηφίζουν και όσοι βρίσκονται στα γειτονικά τραπέζια, αλλά και οι εργαζόμενοι σερβιτόροι. Σχεδόν πάντα ο κύριος Σάκης, για να πείσει τους δύσπιστους, σηκώνεται και μας δείχνει, κάνοντας συγκεκριμένες κινήσεις –έστω και χωρίς την μπάλα -, πώς έκανε μια προσωπική ντρίμπλα, που οι γνωστοί του και οι συμπαίκτες του (τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει…) αποκαλούσαν «ντρίμπλα συρταρωτή».
Κανείς δεν ξέρει αν όντως ο κύριος Σάκης έχει παίξει στις ομάδες που ισχυρίζεται, αλλά στις ψηφοφορίες εγώ ψηφίζω πάντα υπέρ του: «Nαι σε όλα και δαγκωτό». Το κάνω όχι γιατί με πείθει η μοναδική του παντομίμα όταν επιχειρεί τη συρταρωτή ντρίμπλα, αλλά γιατί κάθε φορά που μιλάει για τους ποδοσφαιριστές του καιρού μας μιλάει πολύ κολακευτικά, σαν να περιγράφει νεότερους συμπαίκτες του. Ποτέ δεν τους κακολογεί κάνοντας απαξιωτικά σχόλια που αφορούν τεχνικές αδυναμίες ή έστω έλλειψη ταχύτητας. Ο κύριος Σάκης μιλάει για όλους τους νεότερους λέγοντας τα καλύτερα. Γι’ αυτό και μόνο ψηφίζω πάντα ότι έχει παίξει, και ας μην έχω συναντήσει ακόμη κανέναν που να τον θυμάται, αμυδρά έστω, ως παίκτη του Απόλλωνα, πόσο μάλλον του Παναθηναϊκού.
Το λέω σε όσους πηγαίνουν στα γήπεδα για να βρίσουν τους παίκτες, ενώ ορκίζονται ότι έχουν υπάρξει από αυτούς καλύτεροι: αν θέλετε να πιστεύουν οι τριγύρω ότι έχετε παίξει μπάλα, να μάθετε να υπερασπίζεστε τους αθλητές, να εξηγείτε τα όποια λάθη τους, να δείχνετε κατανόηση στις όποιες αδυναμίες τους, έτσι κάνουν οι συναθλητές. Ακόμη και οι ορκισμένοι αντίπαλοι δεν αμφισβητούν ποτέ την ικανότητα του αντιπάλου τους. Διατείνονται απλώς ότι είναι καλύτεροι. Ο κύριος Σάκης π.χ. παραδέχεται ότι ο Νίκος Αναστόπουλος υπήρξε ένας κορυφαίος φορ. Απλώς, αν ο ίδιος δεν είχε τον τραυματισμό στο ισχίο, ο Αναστό θα ήταν στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ένα σκαλοπατάκι παρακάτω από αυτόν. Εχει γίνει και η σχετική ψηφοφορία…
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
