Εγκλωβισμένη πλέον μεταξύ της μαζικής αντίδρασης και του κόστους των λανθασμένων χειρισμών στην διαπραγμάτευση για το ζήτημα των Σκοπίων, η κυβέρνηση μελετά τις επόμενες κινήσεις της.
Οι πρώτες αντιδράσεις μετά το συλλαλητήριο της Αθήνας αποκάλυψαν την αμηχανία και τον εκνευρισμό που επικράτησε στο Μέγαρο Μαξίμου.
Κυβερνητικές και κομματικές πηγές του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν κατά μείζονα λόγο να υποβαθμίσουν την συμμετοχή στην συγκέντρωση της Αθήνας. Αντίδραση που φανέρωσε αμηχανία, δεδομένου ότι η συμμετοχή ήταν μεγάλη.
Παρά ταύτα, γεγονός είναι ότι στην Ηρώδου Αττικού βρίσκονται πλέον ενώπιον πιεστικών διλημμάτων.
Είτε θα κληθούν και θα αποφασίσουν να προχωρήσουν στην διαδικασία που έχει δρομολογηθεί, αγνοώντας τα όσα ακούστηκαν την Κυριακή στην Πλατεία Συντάγματος, είτε θα προσμετρήσουν την μαζική αντίδραση και θα αναγκαστούν να αναπροσαρμώσουν την τακτική τους, με το βλέμμα στραμμένο και στο πολιτικό κόστος, το οποίο όπως φάνηκε δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Κεντρική παράμετρος για τις όποιες αποφάσεις είναι η αντίθεση που καταγράφεται έπειτα και από την αποκάλυψη της πρότασης Νίμιτς, την οποία η ελληνικη κυβέρνηση φέρεται να έχει αποδεχθεί ως βάση συζήτησης.
Σε αυτήν, κυρίαραχο στοιχείο είναι το σημείο υπ. αριθ. 2., στο οποίο αναφέρεται, εν είδει αποσαφήνισης προθέσεων: «Σύντομη ονομασία (Short Name): «»Gorna Makedonija». Το Σύντομο Ονομα θα κατηγοριοποιηθεί αλφαβητικά υπό το γράμμα “Μ”».
Κάτι που σημαίνει μία de facto αποδοχή μία κατάστασης, στην όποια όποιο όνομα και αν θα μπορούσε να συμφωνηθεί, θα σήμαινε ότι η διεθνώς αναγνωρισμένη ονομασία του γειτονικού κράτους θα ήταν «Μακεδονία», σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζονται κυβερνητικά στελέχη τις τελευταίες εβδομάδες.
Με δεδομένο ότι για οποιονδήποτε λόγο και με οποιοδήποτε κίνητρο, οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές της Κυριακής θέλησαν να επισημάνουν ότι ακριβώς ο όρος «Μακεδονία», έστω και ως συνθετικό μία ενδεχόμενης νέας ονομασίας, δεν είναι αποδεκτός, ο Αλέξης Τσίπρας καλείται πλέον να αποφασίσει, αρχής γενομένης από τις συσκέψεις της Δευτέρας με τους συνεργάτες του: είτε θα κάνει άλλλη μία στροφή (με οποιαδήποτε μεθόδευση) 180 μοιρών, είτε θα επιλέξει μία μετάθεση της ευθύνης για την λύση του προβλήματος σε μία επόμενη κυβέρνηση.
Οποιαδήποτε άλλη επιλογή εκτιμάται ήδη από στελέχη και της συμπολίτευσης, ότι θα τον φέρει σε συγκρουσιακή τροχιά με μία μεγάλη μερίδα πολιτών. Και κάτι τέτοιο υπό τις παρούσες συνθήκες θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια.
