Όσο σημαντικές κι αν είναι οι διαπραγματεύσεις για ένα εθνικό θέμα, όπως το «Μακεδονικό» που μας ταλαιπωρεί εδώ και 25 χρόνια, δεν δικαιολογείται η παράλυση που επικρατεί για τα υπόλοιπα μείζονα θέματα που απασχολούν τη χώρα αλλά και τους πολίτες. Η κυβέρνηση μοιάζει παραδομένη είτε στην εσωτερική αντιπαράθεση με τον πολιτικό συνεταίρο της, είτε στην προσπάθεια της να αποκομίσει επικοινωνιακά οφέλη από τη σύγκρουση της με την αντιπολίτευση.
Η Βουλή υπολειτουργεί, οι υπουργοί φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται ή δεν έχουν νομοσχέδια για συζήτηση, ενώ οι βουλευτές είναι απασχολημένοι με το αν θα μετάσχουν ή όχι στο συλλαλητήριο της Κυριακής. Οι εκκρεμότητες που απομένουν για να κλείσει οριστικά η αξιολόγηση και να εκταμιευθεί η δόση αγνοούνται, ενώ ακόμα και κρίσιμα θέματα που έχουν τεθεί από τους δανειστές, όπως αυτό των πλειστηριασμών καρκινοβατούν.
Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα φαίνονται και πάλι εγκλωβισμένοι σε μια αδιέξοδη και ατέρμονη πολωτική σύγκρουση που εκ των πραγμάτων υπονομεύει και τη διαπραγμάτευση με τη γειτονική χώρα, αλλά και τη διαμόρφωση ενός πολιτικού και οικονομικού σχεδίου για την επόμενη μέρα. Ενώ η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει ότι θέλει καθαρή έξοδο από το μνημόνιο, μετά το τέλος του προγράμματος, ουδείς ασχολείται με το τι σημαίνει και το τι συνεπάγεται.
Αφήνουμε για μια φορά ακόμα το χρόνο να κυλάει, χωρίς σχέδιο χωρίς προοπτική, περιμένοντας τους άλλους να καθορίσουν την πορεία της χώρας και της οικονομίας. Με πρώτη υπεύθυνη φυσικά την κυβέρνηση, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι υπουργοί τυρβάζουν περί πολλών, αλλά όχι για τα θέματα και τα προβλήματα που έχουν κληθεί να διαχειριστούν.
Μόνο που τα προβλήματα της χώρας δεν εξαντλούνται στην επίλυση του «Μακεδονικού». Τα προβλήματα και των πολιτών και της οικονομίας γενικότερα είναι πολλά και δεν θα τελειώσουν με τις επικοινωνιακές πιρουέτες για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια. Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, με την πολιτική ένταση στο κατακόρυφο, ο κίνδυνος να παραμείνει η χώρα σε μια κατάσταση προβληματικής στασιμότητας είναι μπροστά μας…
ΤΟ ΒΗΜΑ
