Την Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου στο Παλλάς, θα παρουσιαστεί μια μουσική σύζευξη της ανατολής με τη δύση, παντρεύοντας το παραδοσιακό κλαρίνο με τους ήχους των αμερικανικών musicals και soundtracks, στην παράσταση με τίτλο «Μy way». Στο κλαρίνο ο δεξιοτέχνης Θανάσης Βασιλόπουλος ενώ συμμετέχουν επίσης το Συμφωνικό Σύνολο Foux Ensemble υπό την διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Ζαχαρίου. Tα τραγούδια τόσο από τον ελληνικό όσο και από τον παγκόσμιο κινηματογράφο, θα ερμηνεύσουν οι ηθοποιοί Θανάσης Αλευράς, Μπέσυ Μάλφα, Μέμος Μπεγνής και Τάνια Τρύπη. Δεξιοτέχνης του κλαρίνου ο Θανάσης Βασιλόπουλος, άρχισε την διαδρομή του σαν ένα παιδί με κλαρίνο, να αλωνίζει τους δρόμους για ένα μικρό μεροκάματο. Χρόνια μετά έπαιξε σε συναυλία της Björk, να κάνει δίσκο με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και να συντροφεύει τους μεγαλύτερους Ελληνες τραγουδιστές στις πίστες. Μιλάει στο vima.gr για την μεγάλη του αγάπη, το κλαρίνο, την παράσταση του Παλλάς αλλά και για τα επόμενά του σχέδια. Τι θα δούμε τι θα ακούσουμε στο «Παλλάς»;
«Στο Παλλάς θα προσπαθήσουμε να «παρασύρουμε» το κοινό σε ένα μουσικό ταξίδι με μελωδίες και τραγούδια από musicals και soundtracks, της παγκόσμιας αλλά και της ελληνικής μουσικής σκηνής. Με την συνοδεία του συμφωνικού συνόλου “Foux Ensemble”, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Ζαχαρίου και την συμμετοχή τεσσάρων εξαιρετικών ηθοποιών, που στην προκειμένη περίπτωση θα «αναλάβουν» ρόλο ερμηνευτών, του Θανάση Αλευρά, της Μπέσυς Μάλφα, του Μέμου Μπεγνή και της Τάνιας Τρύπη. Στην σκηνοθεσία ο Νίκος Σούλης και στους σχεδιασμούς των φωτισμών η Ελευθερία Ντεκώ. Ενδεικτικά, κάποια από τα «κομμάτια» που θα παίξουμε είναι το “my way”, “La vita e bella”, “Memory”, “Singing in the rain”, “Φαίδρα», «Χάρτινο το φεγγαράκι» αλλά και πολλά άλλα που έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ από τον κόσμο.»
Ποια ήταν η αιτία και η αφορμή για την εν λόγω παράσταση;
«Σαν μουσικός, βρίσκομαι σε συνεχή αναζήτηση. Από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μουσική άκουγα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Μου άρεσε να «πειραματίζομαι» και να «παντρεύω» το ελληνικό στοιχείο με ηχοχρώματα της Ανατολής αλλά και της Δύσης, προσπαθώντας στο τέλος να υπάρχει η δική μου ταυτότητα στο παίξιμο. Εδώ και χρόνια σκεφτόμουν να προσεγγίσω αυτό το ρεπερτόριο, που έχει να κάνει με πιο «δυτικό» παίξιμο, σε σχέση με αυτό που έχει συνηθίσει το κοινό στην Ελλάδα να ακούει από κλαρίνο. Μου έγινε η πρόταση, για κάποιες παραστάσεις, με άφησαν να αποφασίσω το “περιεχόμενο” της παράστασης, συζητώντας με τους συνεργάτες μου καταλήξαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να παρουσιάσουμε αυτό.»
Πώς μπορεί το παραδοσιακό κλαρίνο να «επικοινωνήσει» με τους… μοντέρνους ήχους των αμερικανικών musicals και soundtrcks;
«Η μουσική δεν έχει γλώσσα. Όλα είναι νότες, αν αυτό που ακούς «περνάει» στην ψυχή σου και «βγαίνει» στο παίξιμο σου, το κοινό το αντιλαμβάνεται και το αγκαλιάζει.»
Μια ζωή με το κλαρίνο στο χέρι. Από μικρό παιδί. Τι σας έχει δώσει τι σας έχει πάρει;
«Μου έδωσε τα πάντα! Το κλαρίνο έγινε ο τρόπος μου για να εκφραστώ. Μέσα από αυτό εξέφραζα και εκφράζω την χαρά και την λύπη μου. Μέσω αυτού κατάφερα να επιβιώσω, νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό και ευγνώμων απέναντι στο όργανο…»
Παρατηρώ ότι η παραδοσιακή μουσική συγκινεί ένα ευρύ κομμάτι του ακροατηρίου και δη του νεανικότερου… Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο;
«Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό συμβαίνει μόνο στις μέρες μας… Επειδή έχω παίξει πάρα πολλές φορές σε παραδοσιακά “πανηγύρια” ή και γλέντια, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, ήταν νέα παιδιά, που απολάμβαναν αυτό που άκουγαν, χόρευαν και τραγουδούσαν, που σημαίνει ότι γνώριζαν τα τραγούδια. Ίσως σήμερα φαίνεται περισσότερο λόγο της κρίσης. Διότι, θεωρώ, ότι σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, έχουμε την ανάγκη να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. »Τι σημαίνει για σας μουσική; Τι το ιδιαίτερο έχει το κλαρίνο ως μουσικό όργανο;
«Το κλαρίνο είναι πάρα πολύ ζεστό όργανο! Η φωνή του είναι κοντά στην ανθρώπινη φωνή… άλλοτε γαλήνια και άλλοτε έντονη. Βγάζει τα συναισθήματα της ψυχής… Γεννήθηκα σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική. Ο παππούς μου έπαιζε λαούτο, ο πατέρας μου κλαρίνο. Η μουσική για μένα είναι τρόπος ζωής, κοιμάμαι και ξυπνάω έχοντας στο μυαλό μου νότες… »
Ποιος είναι ο δικός σας «my way»; Όχι μόνο στη μουσική αλλά και συνολικότερα στη ζωή σας;
«Η μουσική βρίσκεται μέσα στη ζωή μου και η ζωή μου είναι γεμάτη μουσική. Ο δρόμος μου ήταν δύσκολος, χρειάστηκε να παλέψω πολύ σκληρά για να επιβιώσω… αφού κατάφερα, κυρίως αυτό, όλα τα υπόλοιπα φαίνονται πιό εύκολα… Αγωνίζομαι, χωρίς να παραπονιέμαι, αντιθέτως νιώθω τυχερός, γιατί καταφέρνω να ζω με αξιοπρέπεια κάνοντας αυτό που αγαπάω.»
Τι μιλάει στη ψυχή σας;
«Η ομορφιά της φύσης μιλάει στην ψυχή μου, οι «καθαροί» άνθρωποι μιλάνε στην ψυχή μου, τα απροστάτευτα πλάσματα αγγίζουν την ψυχή μου… και εννοείται, βάσει όλων αυτών που έχουμε πει μέχρι τώρα, δεν θα μπορούσε να μην μιλάει στην ψυχή μου η μουσική…»
Αν αρχίζατε και πάλι από την αρχή τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσατε;
«Εννοείται!!! Έκανα λάθη, από τα οποία έμαθα, θέλω να πιστεύω ότι δεν έκανα αδιόρθωτα λάθη και προφανώς θα κάνω κι’ άλλα από τα οποία επίσης θα μάθω. Δεν θα άλλαζα κάτι, θα ακολουθούσα ακριβώς τον ίδιο δρόμο.»
Τι θέλετε να πάρουν μαζί τους οι θεατές του My way;
«Θα ήθελαν να φύγουν «γεμάτοι» και να έχουν απολαύσει μια ωραία παράσταση.»
Τα επόμενά σας σχέδια;
«Την παράσταση “My way” θα την παρουσιάσουμε και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την Τρίτη 13 Μαρτίου. Θα φύγουμε Αμερική ένα μήνα, για 9 παραστάσεις, με τον Γιώργο Μαζωνάκη και θα συνεχίσουμε με ένα project, που παρουσιάσαμε πρώτη φορά πέρσι το καλοκαίρι σε ένα club στην Μύκονο. Σε αυτό «παντρεύουμε» τον ήχο των παραδοσιακών οργάνων με την ηλεκτρονική μουσική. Με αυτό θα «ταξιδέψουμε», εντός και εκτός Ελλάδας.»
Α, και κάτι ακόμη. Πίστες, πανηγύρια, Παλλάς…. Τρεις διαφορετικοί «χώροι» πώς τα καταφέρνετε να στέκεστε και στους τρεις ; Σκηνοθεσία: Νίκος Σούλης
«Εκτιμώ και σέβομαι τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι, είναι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν και οι περισσότεροι από αυτούς είναι και εξαιρετικοί ως άνθρωποι, όπως ο Γιώργος Μαζωνάκης με τον οποίο έχω τη χαρά να παίζω αυτό το διάστημα. Παντού υπάρχει καλή και κακή μουσική, εννοώ σε όλους τους χώρους. Είμαι επαγγελματίας μουσικός, ζω από αυτή τη δουλειά, όπου και αν κληθώ να παίξω θα το κάνω, εφ’ όσον δεν προσβάλει την αισθητική μου, δεν καταπατά τις αρχές μου και δεν «ταλαιπωρεί» την ψυχή μου.»
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ενορχήστρωση / Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Ζαχαρίου
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελευθερία Ντεκώ
Θέατρο Παλλάς
Βουκουρεστίου 5 / (City Link) Κέντρο / Τηλ.: 2103213100
Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018
Ώρα έναρξης: 21:00
Ζώνες & τιμές εισιτηρίων:
VIP: 60€
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ: 50€
Α’ ΖΩΝΗ: 40€
Β’ ΖΩΝΗ: 30€
Γ’ ΖΩΝΗ: 20€
Δ’ ΖΩΝΗ: 15€Θανάσης Βασιλόπουλος
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1972. Με την μουσική ασχολείται από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Στην ηλικία των πέντε ξεκίνησε να μαθαίνει κλαρίνο. Δάσκαλος του ο πατέρας του Γιώργος Βασιλόπουλος και ο θείος του, πολύ γνωστός κλαρινίστας στην Ελλάδα, Γιάννης Βασιλόπουλος.
Από τα εννέα του χρόνια άρχισε να παίζει συνοδεύοντας τον πατέρα του, αλλά και τους μεγάλους δημοτικούς μουσικούς και τραγουδιστές, όπως τον Τάκη Καρναβά, Γιώργο Κόρο, Κώστα Σκαφίδα και άλλους πολλούς, στα γνωστά σε όλους μας παραδοσιακά πανηγύρια. Το 1987 κάνει τα πρώτα του βήματα στην Ελληνική δισκογραφία.
Έχει ηχογραφήσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους. Ο πρώτος έχει τίτλο «Εξομολόγηση» σε μουσική Savas Angin, ο δεύτερος «Στο φως του φεγγαριού» σε μουσική Γιάννη Πάριου, ο τρίτος «Τα διάφανα του δευτερολέπτου» σε μουσικές δικές του και φίλων μουσικών, το εξώφυλλο του οποίου επιμελήθηκε ο ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς και ο τελευταίος σε μουσικές του μεγάλου Έλληνα δημιουργού Βαγγέλη Παπαθανασίου και έχει τίτλο «Atractos».
