Η Ελλάδα – και οι έλληνες φυσικά – έχουν πληρώσει πολύ ακριβά αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες ανέξοδες και αδιέξοδες εθνικιστικές εξάρσεις, που αγνοούσαν στην πραγματικότητα το εθνικό συμφέρον, τους διεθνείς συσχετισμούς, αλλά και την ικανότητα μας να διαχειριστούμε κρίσιμες καταστάσεις. Από το Κυπριακό μέχρι το Μακεδονικό, για να μείνουμε στα δύο πιο εμβληματικά εθνικά θέματα, το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να διαιωνίζουμε το πρόβλημα και να τρέχουμε μονίμως πίσω από διαμορφωμένες σε βάρος μας καταστάσεις.
Οι πολιτικές ηγεσίες συνήθως ακολουθούν λαϊκές συναισθηματικές πατριωτικές εξάρσεις γιατί δεν τολμούν να έρθουν αντιμέτωπες με τις κυρίαρχες τάσεις που επικρατούν στην κοινή γνώμη, για διάφορους λόγους. Όταν υπερισχύουν ισοπεδωτικές αντιλήψεις, όταν οι ρητορικές εκρήξεις υποκαθιστούν την ουσία και την κοινή λογική, το εθνικό συμφέρον πάει περίπατο…
Κι ακόμα χειρότερα όσοι τολμούν να αντιστέκονται στα κυρίαρχα ρεύματα που διαμορφώνονται, κατηγορούνται ως πολίτες μειωμένης πατριωτικής συνείδησης, η ως ελίτ που δεν αντιλαμβάνονται το λαϊκό αίσθημα. Μόνο που αληθινός πατριωτισμός είναι η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος, με γνώμονα την αλήθεια, τη συνείδηση της ιστορίας, την αξιοποίηση των διεθνών συσχετισμών και βεβαίως την αποτελεσματικότητα.
Εχουμε φτάσει στο σημείο ακόμα και οι πολιτικοί της FYROM να δείχνουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα και να μην διαπληκτίζονται δημοσίως την ώρα που είναι σε εξέλιξη μιας κρίσιμη διαπραγμάτευση, σε αντίθεση με εμάς. Το μόνο θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα είναι μια άγονη κομματική αντιπαράθεση, με χαρακτηρισμούς και αιχμές, την ώρα που θα έπρεπε να επικρατεί η μετριοπάθεια και η λογική.
Για πολλοστή φορά μετατρέψαμε τη διαπραγμάτευση για το Μακεδονικό σε εσωτερικό πολιτικό θέμα, αντί να αναζητούμε στοιχειώδεις συγκλίσεις. Μόνο που η εξωτερική πολιτική δεν χαράσσεται σε δρόμους και πλατείες, ούτε διαμορφώνεται με αδιέξοδες πολωτικές συγκρούσεις.
Κινδυνεύουμε για μια φορά ακόμα να παγιδευτούμε σε ένα διχαστικό παροξυσμό, σε μια πλειοδοσία πατριωτισμού και να βρεθούμε απολογούμενοι στη διεθνή κοινή γνώμη για ακραίες εθνικιστικές επιδιώξεις, που στην πραγματικότητα δεν έχουμε. Γιατί κάποιο επιμένουν να βάζουν το στενό κομματικό συμφέρον, πάνω από το γενικότερο συμφέρον της χώρας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
