Τα πολιτικά κόμματα, αλλά κι ο λαός έχουμε γίνει με το πρόβλημα των Σκοπίων μαλλιά – κουβάρια. Όλοι έχουν την άποψή τους κι ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Γι’ αυτήν την κατάσταση βέβαια φταίει η κυβέρνηση, που τόσον καιρό δεν μερίμνησε να γίνει παρά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ένα συμβούλιο, για να υπάρχει μια ενιαία γραμμή. Αλλά για πολλούς πάνω απ’ όλα δεν είναι η πατρίδα, μα το κομματικό συμφέρον. Έτσι, αυτή τη στιγμή ακούει κανείς όλες τις εκδοχές.
Έχουμε τους υπέρ – πατριώτες, που δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και επηρεάζουν μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσουν ψήφους.
Αλλά όποιος παρακολουθεί επισταμένως τα πολιτικά γεγονότα της χώρας, διαπιστώνει πως η πλειοψηφία των σημερινών πολιτικών που μας διαφεντεύουν, είναι επιφανειακοί, χωρίς βάσεις και γνώσεις. Μετά βίας βλέπουν ένα μέτρο πέρα από τη μύτη τους.
Πρώτον, πρέπει να ειπωθεί ότι η «μη λύση του προβλήματος, είναι η χειρότερη λύση», γιατί τα Σκόπια 25 χρόνια τώρα αυτοονομάζονται Μακεδονία και έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια από περισσότερα από 130 κράτη του ΟΗΕ.
Δεύτερον, με το να ζητάμε εμείς , έστω και με το δίκιο μας, να αλλάξουν το όνομά τους, δεν είναι σίγουρο, αν θα το δεχθούν οι Σκοπιανοί . Η κυβέρνησή τους έχει ελάχιστη πλειοψηφία στη βουλή.
Τρίτον, η σημερινή ονομασία τους είναι περασμένη στο Σύνταγμά τους. Κι αν ακόμη η κυβέρνηση δει ότι είναι προς συμφέρον τους η αλλαγή, δεν μπορεί να κάνει τίποτε, γιατί και εκεί συνταγματικές αναθεωρήσεις γίνονται μόνο με τα δύο / τρίτα των βουλευτών. Το κυβερνών κόμμα δεν κατέχει αυτήν την πλειοψηφία.
Τέταρτον, το ότι έχουν αλυτρωτικές βλέψεις και εποφθαλμιούν την ελληνική Μακεδονία, θεωρεί κανείς ότι αυτό το μικρό κρατίδιο μπορεί να διεκδικήσει από μόνο του δικά μας εδάφη ; Μαύρο φίδι που τους έφαγε τους Σκοπιανούς. Ο φόβος μπορεί να προκύψει, αν μελλοντικά κινηθεί η Τουρκία εναντίον μας και βρουν την ευκαιρία να αρπάξουν κι αυτοί κάποιο μέρος της Ελλάδας.
Αλλά τέτοιες βλέψεις νομίζει κανείς ότι μπορούν να προκύψουν μόνο, επειδή αναφέρονται στο Σύνταγμά τους ; Εμείς, που δεν αναφέρουμε στο δικό μας Σύνταγμα κάποιον αλυτρωτισμό, δεν έχουμε στην ψυχή μας την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Αν δεν βγάζουμε προς τα έξω αυτές τις επιθυμίες, είναι γιατί η Τουρκία έχει γίνει πανίσχυρη και τέτοιες πολιτικές σήμερα δεν περνάνε.
Συμπέρασμα : τα πολιτικά κόμματα, που θεωρούνται οι «ταχείες αμαξοστοιχίες» της ελληνική κοινωνίας, ας καθίσουν όλα μαζί στο τραπέζι ενός συμβουλίου, για να χαράξουν την Εθνική Γραμμή, που θα μπορούσε να είναι για όλους μας δεσμευτική.
Ο κ. Θόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας
