Ποδοσφαιριστές και αστέρες του YouTube τα πρότυπα των παιδιών

Brexit, Ντόναλντ Τραμπ, η «κρίση της μεσαίας τάξης», αλλά και εκπαίδευση! Προτάσεις για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών μας συστημάτων, αναζήτηση λύσεων, προσπάθεια σύγκλισης. Στο Νταβός της Ελβετίας, τις προηγούμενες ημέρες, είχε θέση για όλα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι αναζήτησαν στη διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ τις λύσεις για τα σύγχρονα προβλήματα των καπιταλιστικών κοινωνιών στην ανάγκη βελτίωσης των εκπαιδευτικών τους συστημάτων. Πώς εκπαιδεύουμε σήμερα τους πολίτες; Είναι η εκπαίδευση ο πραγματικός πλούτος;

Στο περιθώριο των συνεδριάσεων των «ηγετών» του πλανήτη παρουσιάστηκαν και εκπαιδευτικές έρευνες που συζητήθηκαν εκτενώς. Μάλιστα, μεγάλη έρευνα, η οποία συντονίστηκε από επιστήμονες στο Ην. Βασίλειο και έγινε σε 20.000 μαθητές από είκοσι χώρες του κόσμου (από τις οποίες απουσίαζε η Ελλάδα), απάντησε στα παρακάτω ερωτήματα:

«Τι επαγγέλματα θα ήθελαν να κάνουν όταν μεγαλώσουν τα παιδιά στο Ην. Βασίλειο αλλά και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες; Ποδοσφαιριστές ή αστέρες του YouTube;».

«Τι επαγγέλματα θα ήθελαν να κάνουν μεγαλώνοντας τα παιδιά στην Ουγκάντα και τη Ζάμπια; Γιατροί ή δάσκαλοι;».

Συμπέρασμα: Οι αναπτυγμένες χώρες χόρτασαν από μόρφωση. Οι πολίτες τους (παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει αρκετές από αυτές) δεν ενδιαφέρονται πλέον ούτε για την επιστήμη ούτε για τα ακαδημαϊκά «απόρθητα κάστρα». Θέλουν φλας και κάμερες. Τη ζωή του σταρ. Την έκθεση των νέων τεχνολογιών.

Σε αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, από την άλλη πλευρά, όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο, η ζωή είναι εύθραυστη και οι ισορροπίες ετοιμόρροπες, τα παιδιά κοιμούνται το βράδυ με διαφορετικές φιλοδοξίες.

Η έρευνα έγινε ώστε να μπορέσουν οι επιστήμονες να «πιάσουν» το βλέμμα της επόμενης γενιάς.

Στη διάρκεια της έρευνας, που ολοκληρώθηκε στις 18 Ιανουαρίου και παρουσιάστηκε στο Νταβός, ζητήθηκε από 11χρονα παιδιά είκοσι χωρών του πλανήτη να ζωγραφίσουν το επάγγελμα που θα ήθελαν να κάνουν όταν μεγαλώσουν.

Μεταξύ άλλων, τα συμπεράσματα που προέκυψαν δείχνουν πόσο νωρίς τοποθετούνται στο μυαλό των μικρών παιδιών τα κοινωνικά στερεότυπα κάθε τύπου, με κυρίαρχο βέβαια εκείνο της διαφοράς μεταξύ των δύο φύλων.

Τα κορίτσια ζωγράφισαν νοσοκόμες, χορεύτριες και κομμώτριες. Τα αγόρια ζωγράφισαν πιλότους αεροσκαφών και μηχανικούς. Πάντως, σύμφωνα με την έρευνα αυτήν, τα κορίτσια της νέας γενιάς έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να γίνουν μηχανικοί ή επιστήμονες. Αν κάτι ωστόσο ξεχωρίζει τα δύο φύλα είναι το ότι τα κορίτσια ενδιαφέρονται επίσης για την «ακαδημαϊκή» επιτυχία (με επιλογές όπως δασκάλα ή κτηνίατρος μεταξύ των πιο δημοφιλών), ενώ τα αγόρια επηρεάζονται πολύ περισσότερο από τη λαϊκή κουλτούρα, με επαγγέλματα όπως ο αθλητής, τα social media ή η Αστυνομία.

Κάτι ενδιαφέρον που έδειξε επίσης η ίδια έρευνα είναι ότι οι νέοι μπορούν να εξοικειωθούν με διαφορετικούς τύπους σταδιοδρομίας σε νεαρή ηλικία.

Τα κορίτσια από χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και σχολεία σε υποβαθμισμένες περιοχές ήταν πιο πιθανό να απαντήσουν ότι θα ήθελαν στο μέλλον να είναι εργαζόμενες στα καταστήματα και κέντρα αισθητικής, ενώ τα αγόρια από υψηλότερα οικονομικά στρώματα διάλεγαν επαγγέλματα όπως μάνατζερ ή δικηγόροι.

Πάντως, εκτός των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών, οι ζωγραφιές των παιδιών έδειξαν «υψηλές προσδοκίες» παρά τα πιθανά κοινωνικά ή οικονομικά εμπόδια. Το υλικό δηλαδή εκείνο που φτιάχνει τις επιτυχημένες κοινωνίες. Στόχος, ελπίδα, ψυχική δύναμη για να παλέψεις για την εκπλήρωσή του. Στην Ουγκάντα και στις Φιλιππίνες τα περισσότερα κορίτσια θα ήθελαν να είναι εκπαιδευτικοί.

Στο Πακιστάν, στο Μπανγκλαντές, στην Κολομβία και στην Ινδονησία αγόρια και κορίτσια θα ήθελαν να είναι γιατροί.

Στην Κίνα, η πιο δημοφιλής φιλοδοξία για τα αγόρια είναι οι επιστήμονες. «Πικάντικη» νότα εδώ το ότι στην Κίνα ένα από τα πιο δημοφιλή και αξιοσέβαστα επαγγέλματα είναι εκείνο του σεφ!

Πάντως, στα διεθνή ευρήματα της έρευνας παραμένει το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα, στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και στις προσδοκίες των νέων.

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, το πρόβλημα που εντοπίζεται και σε μεγαλύτερες κοινωνίες είναι ένα: οι άνθρωποι είναι δύσκολο να σπάσουν τα «καλούπια» τους και να δουν έξω από το… κουτί. Η έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τις δεξιότητες που θα απαιτηθούν στις σύγχρονες κοινωνίες τα επόμενα χρόνια είναι εντυπωσιακή και οι σύμβουλοι σταδιοδρομίας στα σχολεία δίνουν μάλλον την εικόνα ατμοκίνητων τρένων στην εποχή της ρομποτικής.

«Η συμβουλευτική σταδιοδρομίας στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι πολύ αργή» δήλωσε για το θέμα τις προηγούμενες ημέρες ο διευθυντής εκπαίδευσης του ΟΟΣΑ, Andreas Schleicher. «Είναι σαφές από τα σχέδια ότι τα παιδιά φθάνουν στο σχολείο με ισχυρές υποθέσεις που βασίζονται στις καθημερινές εμπειρίες τους» τόνισε.

«Τα ευρήματα έχουν επιπτώσεις για όλους όσοι επιδιώκουν να βελτιώσουν την κοινωνική κινητικότητα» είπε από την πλευρά του οDavidCruickshank, πρόεδρος του πολυεθνικού κολοσσού συμβουλευτικών υπηρεσιών Deloitte.

«Οι προσδοκίες σταδιοδρομίας των παιδιών επηρεάζονται περισσότερο από το ποιους γνωρίζουν» ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά.

Α

ναπτύσσοντας τον ίδιο προβληματισμό, οι επιστήμονες που ολοκλήρωσαν την έρευνα μίλησαν για τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι όταν προσπαθούν να ξεφύγουν από τις προσδοκίες των οικογενειών τους. Είναι προφανής λοιπόν η ανάγκη για τα παιδιά στο δημοτικό σχολείο ακόμη να ακούνε και να συζητούν μέσα στο εκπαιδευτικό τους περιβάλλον για το ευρύ φάσμα επιλογών που μπορούν να έχουν στη ζωή τους και να μην αποκλείουν επιλογές από νεαρή ηλικία.