Στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2017 η κρατική ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη ανακοίνωσε ότι θα προσλάβει 150 άτομα.
Ηδη η επιχείρηση απασχολούσε 200 εργαζομένους. Μια αύξηση της τάξης του 75% στο προσωπικό. Οσα κενά και να είχε η εταιρεία ύδρευσης, μια τέτοια αύξηση θα δικαιολογούνταν μόνο αν το δίκτυο στη Θεσσαλονίκη μεγάλωνε κατά 75%. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν ίσχυε. Ηταν η επιλογή της κυβέρνησης να δημιουργήσει τον δικό της «στρατό» στο Δημόσιο. Μια πρακτική που ήταν από τις βασικές αιτίες χρεοκοπίας της χώρας. Γενικότερα, ήταν κοινό μυστικό ότι, κόντρα στις μνημονιακές δεσμεύσεις για αναλογία τέσσερις αποχωρήσεις για μία πρόσληψη στον δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ καταστρατηγούσε αυτή τη συμφωνία.
Τα στοιχεία που έδωσε η ίδια η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης κυρία Ολγα Γεροβασίλη ύστερα από σχετική ερώτηση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιώργου Γεωργαντά είναι αποκαλυπτικά: ο αριθμός των φορέων του Δημοσίου από 227 το 2015 έφθασε το 2017 σε 374. Τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου από 1.068 το 2015 ανήλθαν σε 1.211 το 2017. Ο αριθμός των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα αυξήθηκε το 2017 σε 712.716 έναντι 686.824 το 2015.
Το χειρότερο –όπως προέκυψε από την απάντηση της υπουργού –είναι ότι μόνο 16 φορείς του Δημοσίου επί συνόλου 1.730 έχουν καταθέσει οργανόγραμμα. Ετσι, η κινητικότητα πάει περίπατο, δεν μπορούν να εντοπιστούν τα κενά, οι αργόμισθοι και οι «αόρατοι» υπάλληλοι.
Ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας όμως θέλει χρήματα. Αυτά η κυβέρνηση τα βρίσκει από τους φόρους, ενώ θα έπρεπε το πρώτο της μέλημα να είναι ο περιορισμός των δαπανών.
Η πολιτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα ο ιδιωτικός τομέας να σηκώνει τα φορολογικά βάρη, επιχειρήσεις να κλείνουν, εργάτες να απολύονται, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία να «απογειώνονται» και όλα αυτά εις το όνομα ενός δημοσίου τομέα που ούτε αποτελεσματικός ούτε ανταποδοτικός προς τους πολίτες είναι.
Γιατί άραγε να δουλέψει κανείς στον ιδιωτικό τομέα αφού, εκτός από το φάσμα της απόλυσης που αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση, αμείβεται ως και 20%-25% λιγότερο από έναν δημόσιο υπάλληλο; Τα λεφτά τέλειωσαν μία φορά το 2010, τώρα ζούμε με τα λεφτά των εταίρων μας, αμφιβάλλει όμως κανείς ότι αν συνεχιστεί αυτό το βιολί πάλι θα βρεθούμε με προτεταμένη την παλάμη;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
