Κάποτε στη Θεσσαλονίκη, σε μια συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, όταν το πλήθος συνεπαρμένο από τα άσματα εκδήλωσε με κάποιου είδους επιθετικότητα τον ενθουσιασμό του, ο Νιόνιος με τρόπο θεατράλε, σχεδόν ενσωματωμένο στο πρόγραμμα, ανέκραξε εκείνο το περίφημο «πίσω, μάζα!». Δεν δίστασε να «αγριέψει»τους δικούς του ανθρώπους, το πιστό αγαπημένο του κοινό, να ζητήσει σεβασμό εκτός από πάθος. Προσπάθησε να τους συνεφέρει, καθώς με τη συμπεριφορά τους υπήρχε φόβος να προκαλέσουν δυστύχημα είτε σε μέλη της μπάντας ή και σε κάποιους από το ίδιο το ακροατήριο. Αντέδρασε ακαριαία, ίσως έντρομος και μόνο στην ιδέα ότι τα τραγούδια του δημιούργησαν έστω και προς στιγμή ψυχολογία ανερμάτιστου όχλου. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε και η συναυλία τέλειωσε ομαλά, με ρυθμό και με τραγούδια.
Εννοείται ότι το «πίσω, μάζα!» το πλήρωσε ο Σαββόπουλος. Δέχθηκε δηλητηριώδεις κριτικές, όπως κάθε φορά που τόλμησε να πάει κόντρα, με την τέχνη του ή τον λόγο του, σε αυτό που λέμε κοινό αίσθημα. Συνεχίζει όμως έτσι, αυθεντικός και ακέραιος, χρήσιμος.
Ενα κύμα παράφορου εθνικισμού ενέσκηψε αίφνης στην πολιτική σκηνή της χώρας με αφορμή το Μακεδονικό. Εξαλλοι ρήτορες απευθύνθηκαν σε αλαφιασμένα πλήθη που κατέφθαναν από παντού. Και εκεί, ανάμεσα σε ακροδεξιούς που περιφρουρούσαν, παραπλανημένους που εκραύγαζαν και γραφικούς που συνομιλούσαν ασυνάρτητα με την ιστορία και τη μοίρα του έθνους, κρύφτηκαν στο περίφημο συλλαλητήριο της συμπρωτεύουσας πολιτικοί του ελληνικού Κοινοβουλίου, άρχοντες αιρετοί, πολιτευτές, κομματικά στελέχη. Πολιτικό προσωπικό του φιλελεύθερου αστικού χώρου, του υποτιθέμενου πλέον ευρωπαϊκού εκσυγχρονιστικού τμήματος των πολιτικών, ανέχθηκε ύβρεις για το πολιτικό σύστημα και την κοινοβουλευτική δημοκρατία, άκουσε αδιαμαρτύρητα ανιστόρητες θεωρίες, για να νιώσει, λέει, τον καημό του κόσμου. Στο πλήθος κανένας τους δεν απευθύνθηκε, άφησαν τον ρόλο του ηγέτη σε απόστρατους, ακροδεξιούς, επαγγελματίες εθνικιστές και ιερωμένους. Τους άκουγα όλη την εβδομάδα να δηλώνουν ότι θα πάνε και στη συγκέντρωση της Αθήνας, με εξαίρεση την Ντόρα Μπακογιάννη, όποιος και αν τη διοργανώσει, όποιοι και αν είναι ομιλητές. Δεν θα χαρίσουν, λέει, τη λαϊκή έκφραση σε κανέναν ακροδεξιό, εθνικιστή ή γραφικό.
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έσπευσε να συμμεριστεί τις αγωνίες των πολιτών που διαδήλωσαν, το κόμμα του άλλαξε θέση, η υποψία και μόνο ότι η απόπειρα επίλυσης του Μακεδονικού μπορεί να στερήσει την εξουσία στη Νέα Δημοκρατία οδήγησε ταχύτατα σε «δεξιά» στροφή. Από τη γραμμή της «λύσης σύμφωνα με την εθνική γραμμή του 2008» φτάσαμε στη «λύση σε άλλη συγκυρία». Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για υποχρεωτική, ρεαλιστική αντίδραση, απάντηση στους κυνικούς τακτικισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Το κύριο είναι η κατάκτηση της εξουσίας. Παραμένει ωστόσο ανησυχητικό και πρωτοφανές το μεγάλο αστικό κόμμα που θα κυβερνήσει την Ελλάδα να μην οργανώνει το ίδιο εκδηλώσεις για ένα μείζον θέμα εθνικό, να μην απευθύνεται στα πλήθη, να συμμετέχει απλώς, να ακολουθεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
