στη μπούκα

Ενα θέατρο είναι οι άνθρωποί του και οι παραστάσεις που παρουσιάζει. Γι’ αυτό και το Θέατρο του Νέου Κόσμου είχε κάθε λόγο να γιορτάσει τα εικοσάχρονά του (1997-2017).

nnn

Με ηθοποιούς, συνεργάτες και φίλους, με παλιούς και νέους συνοδοιπόρους, με τεχνικούς και καλλιτέχνες, με κρασί και μεζέδες, έγιναν τα γενέθλια την περασμένη Δευτέρα το απόγευμα στο κτίριο με τις τρεις αίθουσες, το φουαγέ και την αυλή.

nnn

Ο τόμος των 270 σελίδων που εκδόθηκε και περιλαμβάνει όλες τις παραστάσεις της τελευταίας εικοσαετίας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου αποτελεί την απόδειξη ότι όταν το θεάτρο θέλει, μπορεί… Υπό την επιμέλεια της Κοραλίας Σωτηριάδου φυσικά…

nnn

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος που το εμπνεύστηκε και το ίδρυσε, ο γιος του Μίλτος Σωτηριάδης που πήρε τη σκυτάλη για τη συνέχεια, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης που έπαιξε πρώτος στη σκηνή αυτού του θεάτρου, η Κόρα Καρβούνη που αποτελεί μια από τις σταθερές και πιστές δυνάμεις του και η Μαρία Παπαλέξη, στυλοβάτης του Θεάτρου Αλληλεγγύης και στυλοβάτης γενικώς.

nnn

Eνα θέατρο είναι η παρακαταθήκη που αφήνει, οι καλλιτέχνες που έχουν «γεννηθεί» εκεί, ενώ την ίδια στιγμή αυτό το ίδιο θέατρο παραμένει ενεργό και δημιουργικό. Χρόνια πολλά!

nnn

Δύο σκηνικά – δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: Η Κατερίνα Κούρκουλα μαζί με την ομάδα En Route Architects δίνει εφέτος δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα δείγματα της δουλειάς της στο θέατρο.

nnn

Τα σκορπισμένα μέσα στην αίθουσα του θεάτρου «Αποθήκη» γραφεία που έχει στήσει για τα σκηνικά τής παράστασης «Επτά χρόνια» και η επιτοίχια κατασκευή στο «Μικρό Παλλάς» για την «Προδοσία» προμηνύουν ενδιαφέρουσα συνέχεια επί σκηνής. Αλλωστε ο συνδυασμός του αρχιτέκτονα με τον σκηνογράφο μόνον καλό κάνει στο θεάτρο –η Εύα Μανιδάκη με την υψηλή αισθητική της αποτελεί το απόλυτο μοντέλο του είδους.

nnn

Μεταφέρθηκε σε κούτες η Θεατρική Βιβλιοθήκη –από την Οδό Καραμανλάκη, όπου στεγαζόταν, στην ΕΡΤ, όπου και θα παραμείνει. Αλλη επιλογή δεν φαινόταν να υπάρχει. Θετικό το γεγονός ότι φυλάσσεται με ασφάλεια. Εξαιρετικά αρνητικό ότι τα βιβλία θα παραμείνουν στις κούτες –άρα παύουν να είναι προσβάσιμα. Κρίμα…