Πολιτικό σύστημα ,κοινωνία, εκκλησία καταφέραμε και πάλι με τη συνήθη ευκολία που μας διακρίνει να δημιουργήσουμε ένα διχαστικό κλίμα σε όλα τα επίπεδα με αφορμή το «μακεδονικό». Ενώ είναι ένα θέμα που μας ταλανίζει εδώ και 25 χρόνια, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε καν για τα αυτονόητα.
Με ευθύνη και πρωτοβουλία της κυβέρνησης η διαπραγμάτευση εξελίχθηκε πρωτίστως σε εσωτερικό πολιτικό θέμα. Αντί να αναζητηθούν κινήσεις και πρωτοβουλίες που θα διευκόλυναν στη διαμόρφωση μιας κοινής εθνικής γραμμής, επιλέχθηκε η τακτική διεμβολισμού της αντιπολίτευσης. Η οποία έσπευσε να ανταποκριθεί… ασμένως στην πρόκληση για να καλύψει τις γνωστές εσωτερικές της αναταράξεις και αδυναμίες.
Ξαφνικά όλα τα άλλα προβλήματα της χώρας υποχώρησαν, τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας υποχώρησαν και το μόνο θέα που κυριαρχεί είναι τα όρια της διαπραγμάτευσης με την ηγεσία των Σκοπίων. Σοβαρό μεν αλλά όχι το μόνο που έπρεπε να απασχολεί την χώρα και την κοινωνία.
Έχουμε μπροστά μας το κρίσιμο θέμα των διαπραγματεύσεων για τους όρους της επιτήρησης μετά το τέλος του προγράμματος και των όρων ελάφρυνσης του χρέους, που θα κρίνουν την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Φαίνεται όμως ότι οι συναισθηματικές πατριωτικές εκρήξεις και οι εθνικιστικές κορώνες είναι για πολλούς πιο σημαντικές από τις συμφωνίες που θα επηρεάσουν τη ζωή όλων μας για αρκετά χρόνια ακόμα.
Έχουμε καταφέρει όμως μονίμως η εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση να γίνεται με όρους εντυπωσιασμού και καιροσκοπικών σκοπιμοτήτων και να αγνοούμε την ουσία. Επενδύουμε στο διχασμό αντί να αναζητούμε τη συνεννόηση και τη συναίνεση.
Με αυτή την τακτική, με αυτές τις λογικές όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα λύσουμε το «μακεδονικό» στο τέλος και κυρίως αν θα καταφέρουμε επιτέλους να σταθούμε στα πόδια μας και να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
