Είναι το διαδίκτυο το απόλυτο όπλο στα χέρια των πολυεθνικών για να επιβάλλουν τη νέα τάξη στην παγκόσμια οικονομία; Η παγκοσμιοποίηση έχει επιβάλλει τους όρους της στην παγκόσμια εργατική τάξη. Μετά το τέλος της εργασίας που εγκαινιάστηκε με την εποχή της πρόσβασης από το Τζέρεμι Ρίφκιν, οι πολυεθνικές βρήκαν το εργαλείο πλέον μέσω των προσφερόμενων υπηρεσιών χαμηλού κόατους από το διαδίκτυο, τις οδούς διαφυγής για να συμπιέσουν μισθούς και φυσικά να αποφύγουν φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές και εργοδοτικό κόστος.. Ο τρίτος κόσμος επαναπροσδιορίζει τη θέση του και διεκδικεί το μερίδιο από τον παγκόσμιο πλούτο που του αναλογεί.
Το διαδίκτυο είναι το μέσο που τους προσφέρει την εικόνα ευημερίας που βλέπουν στη Δύση και για αυτό βλέπουν διέξοδο μέσω της οικονομικής μετανάστευσης στην Ευρώπη… Προς το παρόν πάντως συμπιέζει το μισοθολογικό κόστος προς τα κάτω και για τους εργαζόμενους της Δύσης, για να έχουν υπερκέρδη πολυθενικές ή πλατφόρμες ιντερνετικές όπως το airbnb και το deliveroo… Η πλατφόρμα κτηματομεσιτικών συναλλαγών airbnb για παράδειγμα έχει ως αποτέλεσμα στην Ελλάδα της κρίσης ξένοι να αγοράζουν ακίνητα σε τιμή ευκαιρίας, ιδιαίτερα στην Αθήνα και στη συνέχεια να τα νοικιάζουν σε ξένους τουρίστες, χωρίς να υπάρχει καμά φορολογική επιβάρυνση, άρα και έσοδα για το ελληνικό δημόσιο..
Με το deliveroo, νεαροί ως επί το πλείστον φοιτητές, βγάζουν χαρτζιλίκι στον ελεύθερο χρόνο τους, αρκεί να διαθέτουν δίκυκλο, χωρίς ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού για τα εστιατόρια και τα ταχυφαγεία, κοστίζουν πολύ λιγότερο… Για την Ελλάδα που βιώνει την απόλυτη φτωχοποίηση μετά τη χρεοκοπία της το αποκαλούμενο και sharing economy (οικονομία του διαμοιρασμού) έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται με την αναζήτηση καταρτισμένων επιστημόνων της όπως γιατρών για την Ευρώπη, ή μηχανικών για τις Αραβικές χώρες, σε μισθούς κατώτερους από εκείνους που δίδoνται στους αντίστοιχους Ευρωπαίους επιστήμονες…
Και φυσικά μέσω του youtube νέοι καλλιτέχνες μοιράζονται τις αναζητήσεις τους και προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο από τις διαφημίσεις που προσφέρουν πλατφόρμες, όπως η Google, ή η Amazoon οι οποίες φυσικά δεν υπόκεινται σε καμία φορολόγηση…
Αυτόν τον παράλληλο κόσμο, από τον κόσμο εργασίας είχε περιγράψει πολύ εύστοχα στο βιβλίο του , «Το LEXUS και η ελιά» o ο Τόμας Φρίντμαν όταν μιλούσε για τα «νυχτοπούλια» – από το 2001 ακόμη- τους Ινδούς λογιστές ή γιατρούς που αναλάμβαναν λογιστικές υποχρεώσεις, ή ιατρικές γνωματεύσεις, αντίστοιχα έναντι μηνιάτικου μερικών δεκάδων δολαρίων, δουλεύοντας νύχτα για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, λόγω της διαφοράς ΄ώρας, αλλά
την επόμενη μέρα μέσω του inetrnet, οι πολυεθνικές είχαν τις υπαηρεσίες τους έτοιμες στον υπολογιστή τους, πολύ πιο φθηνά από ότι αν είχαν προσλάβει Αμερικανούς,ή Ευρωπαίους επιστήμονες…Το Γαλλικό σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων,από τα τέλη της δεκαετίας του 90 υποστηρίζεται μηχανογραφικά και λογιστικά , ανταλάσει υπηρεσιακή αλληγραφία και οργανώνει τα logistics του μέσω Ινδίας με τη χρήση του διαδικτύου, κατεβάζοντας σε πολύ χαμηλά επίπεδα το κόστος λειτουργίας του, αλλά και στερώντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας από Γάλλους … Τότε είχε χαρακτηρίσει τη γη επίπεδη, θέλοντας να τονίσει ότι συνδέεται πλέον μέσω μιας οθόνης υπολογιστή όλη η υδρόγειος…
Πρόκειται για εξίσωση του κόσμου της εργασίας προς τα κάτω… Να λοιπόν που οι νέες τεχνολογίες υποστηρίζουν ένα σοσιαλιστικό, έναντι του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά για να έχουν υπερκέρδη χωρίς φορολογία οι πολυεθνικές που παραμένουν ασύδωτες, εκμεταλλευόμενες αυτό τον επίπεδο κόσμο… Με βάση την εικασία του Πουανκαρέ, ένα μυρμήγκι που βαδίζει σε ένα δισδιάστατο επίπεδο, δεν γνωρίζει τι υπάρχει από πάνω του στην τρίτη διάσταση και ετσι δεν πρόκειται ποτέ να απελευθερωθεί, εκτός και αν «βγάλει φτερά» για να δει τον κόσμο από ψηλά… Αυτό συνεπάγεται μία μετάλλαξη στη φάση του. Αυτό τον επίπεδο κόσμο, βιώνουν σήμερα οι νέοι στην Ελλάδα , αλλά και την Ευρώπη της νεανικής ανεργίας, με τρόπο νευρωτικό, από την συνεχή ενασχόληση με το διαδίκτυο, αλλά και επίπεδο..
Ο αληθινός κόσμος των διεκδικήσεων και της συναστροφής και αλληλεγγύης τους περιμένει εκεί έξω, αλλά όλο και περισσότερο εγκλωβίζονται μπροστά σε μια επίπεδη οθόνη.. Με τον τρόπο αυτό χάνουν και την πραγματική συντροφικότητα και φιλία, αλλά και τον ίδιο τον πραγματικό κόσμο, που φαίνεται ότι είναι «κομμένος και ραμμένος» για το 1% του πλανήτη αφού το υπόλοιπο 99% έχει εγκλωβιστεί στον κόσμο των δύο διαστάσεων…
