Προσφορά στους αναζητούντες αισιοδοξία

Δέχομαι κατά καιρούς από καλόπιστους αναγνώστες μου την παρατήρηση ότι επικεντρώνομαι κυρίως στις αρνητικές εξελίξεις και παραλείπω αναφορές στα θετικά. Απαντώ αντιγράφοντας Οσκαρ Γουάιλντ: «Απαισιόδοξος είναι ο αισιόδοξος που έχει καλή πληροφόρηση». Και νομίζω ότι το έχω αποδείξει διαχρονικά, όπως προκύπτει και από την αρθρογραφία μου και από τα βιβλία μου, και ιδιαίτερα το «Ας προσέχαμε» (εκδόσεις Παπαζήση), απ’ όπου τεκμηριωμένα προκύπτει ότι από το 1966 (!) έχω προειδοποιήσει με στοιχεία ότι όπως βαδίζει η χώρα μας οδηγούμεθα στη χρεοκοπία και μόνη πια σωτηρία θα αποδειχθεί η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Φυσικά δεν διαθέτω καμιά προφητική ικανότητα. Απλώς παρατηρώ με προσοχή, εκτιμώ ψυχρά στοιχεία και γεγονότα, και καταλήγω σε συμπεράσματα με γνώμονα κυρίως τον κοινό νου. Στην ηλικία μου θα ήταν πια όχι μόνο άσοφο αλλά και περιττό αν επεδίωκα όσα γράφω να τα αξιοποιήσω για ίδιον όφελος. Το ότι οι φιλόξενες στήλες του «Βήματος» δέχονται πάντα με σεβασμό να φιλοξενούν επί 50 και πλέον χρόνια τα σχετικά άρθρα μου εξαντλεί τις φιλοδοξίες μου που πάντα πιέζονται από την αγωνία της αξιοπιστίας.

Γι’ αυτό με ανακούφιση ανακάλυψα στο έγκυρο μηνιαίο περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση» (Ιανουάριος 2018), με εκδότρια την Αλεξάνδρα Βοβολίνη και διευθυντή τον επί πολλά χρόνια βασικό συνεργάτη του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και έγκυρο αναλυτή Αντώνη Παπαγιαννίδη, ένα αμυδρό φως στην άκρη του τούνελ.

Δεν πρόκειται φυσικά για τις ασταμάτητες αισιόδοξες δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού, που ξεπέρασε πια σε ψεύδη και τον Μινχάουζεν, αλλά για θετικές διαπιστώσεις από μια μάλλον απαισιόδοξη συνέντευξη του απερχόμενου προέδρου του ΣΕΒ, Θεόδωρου Φέσσα. Τον αντιγράφω: «Η Ελλάδα νομίζω ότι έχει εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη γιατί οτιδήποτε άλλο θα είναι καταστροφή… Είναι μύθος ότι η Ελλάδα δεν παράγει. Μέταλλα, τρόφιμα, φάρμακα, ορυκτά αποτελούν μερικές μόνο από τις κατηγορίες βιομηχανικών προϊόντων μας με διεθνή παρουσία… Ο τουρισμός ευδοκιμεί, αλλά χρειάζονται πρόσθετες σημαντικές επενδύσεις για να παραμείνει διεθνώς ανταγωνιστικός… Η ναυτιλία είναι και παραμένει σημαντικός τομέας της ελληνικής οικονομίας (επειδή δεν μπορεί να την πνίξει η κρατική παρέμβαση, υπογραμμίζω), αλλά είναι λυπηρό που δεν μπορούμε να κάνουμε στη χώρα μας μια επισκευή ή μετασκευή πλοίου… Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται από αρκετούς, η Ελλάδα είναι μια χώρα που παράγει. Εχουμε πολλές καλές εταιρείες στη μεταποίηση σε διάφορους τομείς. Οι επιχειρήσεις – μέλη του ΣΕΒ κατά πλειοψηφία δίνουν καλύτερες αμοιβές, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές… Οι πιο πρωτοπόρες εξ αυτών έχουν καταλάβει τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η ψηφιακή εποχή. Είναι όμως λίγες… Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι και παραμένουν στην Ελλάδα η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας».

Τι χρειάζεται για ένα καλύτερο αύριο στον παραγωγικό τομέα αναφέρεται εκτενώς στην τετρασέλιδη αυτή συνέντευξη. Τα έχει άλλωστε πει λεπτομερώς και στο «Βήμα» κατ’ επανάληψιν ο κ. Φέσσας. Πού να βρεθεί καιρός όμως να τα προσέξουμε, καθώς ασχολούμεθα νυχθημερόν με τα καμώματα του κ. Ζουράρι, τις κωλοτούμπες του κ. Καμμένου, το υβρεολόγιο Πολάκη και τους θρήνους της κυρίας Μπαζιάνα;