Ο κίνδυνος και η ευθύνη

Επειτα από οκτώ χρόνια παραμονής στο βαθύ τούνελ της οικονομικής κρίσης, οι Ελληνες αναμένουν κάποιο φως, κάποια ελπίδα διεξόδου και ανάκαμψης.

Οι πολίτες δοκιμάστηκαν πολλαπλώς όλα αυτά τα χρόνια, έχασαν δουλειές, εισοδήματα, δυνάμεις και δυνατότητες. Αρχικώς αιφνιδιάστηκαν, κλονίστηκαν και στη συνέχεια αντέδρασαν…

Οι περισσότεροι ωστόσο αντιμετώπισαν με καρτερικότητα τις συνέπειες.

Αξιολόγησαν σε δεύτερο χρόνο επαρκώς τις νέες συνθήκες, περιόρισαν δαπάνες, καθυπόταξαν επιθυμίες, αναζήτησαν εναλλακτικές πηγές εισοδήματος, ορισμένοι άλλαξαν επάγγελμα και άλλοι δυστυχώς αναγκάστηκαν ακόμη και να μεταναστεύσουν.

Υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι που δεν τα κατάφεραν, ιδιαιτέρως όσοι βίωσαν την απόλυτη φτώχεια και την περιθωριοποίηση. Χρειάστηκε να επιστρατευθεί η αλληλεγγύη των άλλων για να κρατηθούν ζωντανοί.

Με τον καιρό πάντως η ελληνική κοινωνία φαίνεται να προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση. Αποδέχθηκε τη φθορά, υποβίβασε τις προσδοκίες, κατά βάση ιδιώτευσε, αναζητώντας λύσεις σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, καθώς δεν είχε να περιμένει πολλά από την πολιτεία και την πολιτική.

Αλλά η αποδοχή της νέας οικονομικής συνθήκης που η κρίση διαμόρφωσε δεν σημαίνει και συμφιλίωση με της μοίρας τα γραμμένα.

Η ανάμνηση των καλών ημερών δεν επιτρέπει συμβιβασμό με την καθήλωση. Ο ελληνικός λαός έχει πλέον απαιτήσεις, οι αντοχές του σώθηκαν και η υπομονή του εξαντλήθηκε. Οι πολίτες έπειτα από όσα βίωσαν επιζητούν αποτελέσματα και έμπρακτη επιβεβαίωση ότι τα βάσανα τελειώνουν.

Από εδώ και πέρα δεν δικαιολογούνται ούτε ολιγωρίες ούτε υπαναχωρήσεις.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση πια να κινηθεί με γοργούς ρυθμούς, να ξεπεράσει δηλαδή τις όποιες αναστολές και αγκυλώσεις, ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανάδειξη των ευκαιριών που η πρωτοφανής προσαρμογή επέφερε και την υποδοχή των ιδιωτικών επενδύσεων που η νέα ελληνική οικονομική συνθήκη επιτρέπει.

Και επιπλέον, οι Ελληνες δεν μπορούν να φανταστούν ότι έπειτα από τόσες θυσίες η χώρα μπορεί να κυλήσει ξανά σε νέα κρίση.

Από αυτή την άποψη αποκτούν ιδιαίτερη αξία οι τελευταίες προειδοποιήσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη για πειθαρχία και έλεγχο των δαπανών. Ο κίνδυνος ενός νέου δημοσιονομικού εκτροχιασμού είναι πιθανός και μπορεί να επισυμβεί ταυτόχρονα με το άνοιγμα του εκλογικού κύκλου. Η χώρα μας έχει πικρή εμπειρία από τέτοιες οπισθοχωρήσεις και ιδιαιτέρως από την επανάκαμψη του λεγόμενου πολιτικού κινδύνου.

Θα συνιστούσε εθνικό έγκλημα οποιαδήποτε μετάπτωση σε νέο κύκλο σπατάλης και δημοσιονομικής εκτροπής. Πολύ δε περισσότερο αν κάτι τέτοιο συμβεί για την εξουσία και μόνο.

Η κυβέρνηση συνολικά και προσωπικά ο Πρωθυπουργός θα φέρουν βαρύτατη ευθύνη αν η χώρα ξεστρατίσει δημοσιονομικά και αν έπειτα από όσα μεσολάβησαν αφήσει να πάει χαμένος ο διαφαινόμενος κύκλος ανάπτυξης που οι θυσίες του ελληνικού λαού διαμόρφωσαν.