«Είμαστε Σλάβοι. Ήλθαμε εδώ τον 6ο αιώνα μ.χ. και δεν έχουμε σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες» (Απομνημονεύματα του σκοπιανού Προέδρου ΚίροΓκλιγκόροφ 6/3/1992). Αυτή είναι η μόνη πραγματική αλήθεια. Ουδεμία σχέση εθνολογική, γλωσσική έχουν τα Σκόπια με την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων Μακεδόνων και της ένδοξης ιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την ιστορική αυτή αλήθεια, για μια 25ετία το κράτος των Σκοπίων, έχει παραχαράξει με τις αλυτρωτικές ιδέες και τα σύμβολα (ονοματοδοσίες και αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αστερισμός της Βεργίνας κ.α.), καθώς και με την προπαγάνδα στη διεθνή κοινότητα περί ύπαρξης Μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας.
Η στάση της Ελλάδας απέναντι στην ανιστόρητη συμπεριφορά του νεοϊδρυθέντος κράτους των Σκοπίων, δίχασε πολιτικά και κοινωνικά το λαό μας. Οι «Μακεδονομάχοι» από τη μια και οι «εθνοπροδότες» από την άλλη.
Στις 13.4.1992 στη Σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αποφασίστηκε η ονοματοδοσία του κράτους των Σκοπίων να μην εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία. Η αμυντική αυτή γραμμή χωρίς την επεξεργασία και τον σχεδιασμό συγκεκριμένων ενεργειών προς την καλύτερη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, επέτρεψαν στα Σκόπια να αναγνωρισθούν στο διεθνή χώρο με το όνομά της Δημοκρατίας των Σκοπίων.
Ανάχωμα στο εθνικό παραλήρημα των Σκοπίων, για την ένταξη στις ευρωπαϊκές και νατοϊκές δομές, οι αποφάσεις της Ε.Ε., ότι αν δεν λυθεί το όνομα του κράτους των Σκοπίων με σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας η πόρτα θα παραμείνει κλειστή.
Όλες οι ενδιάμεσες λύσεις για την ονοματοδοσία του κράτους των Σκοπίων μέχρι σήμερα δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα. Αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο ιστορικό χάρτη των Βαλκανίων, ως χώρος επιρροής των μεγάλων δυνάμεων μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Από το 1945 μέχρι το 1991 – 1992, αλλά και την νατοϊκή επιδρομή στη Σερβία το 1999, η Σοβιετική Ένωση είχε τον πρώτο λόγο στην περιοχή παρά τις κατά καιρούς κακές σχέσεις με τα κράτη των Βαλκανίων.
Οι πρωτοβουλίες του Τίτο με την Κίνηση των Αδεσμεύτων (Νασέρ, Νεχρού, Μακαρίου) ήταν μια ρωγμή του «υπαρκτού» σοσιαλισμού στα Βαλκάνια. Τριβές υπήρξαν κατά καιρούς της Σοβιετικής Ένωσης με τον Χότζα (Αλβανία), Ζίβγκοφ (Βουλγαρία), Τσαουσέσκου (Ρουμανία).
Με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και τον εκδημοκρατισμό των κρατών των Βαλκανίων, η χώρα μας έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο σταθερότητας και συνεργασίας των λαών.
Ως μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στήριξε ενεργά την είσοδο της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στις ευρωπαϊκές και νατοϊκές δομές. Με την επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία (1999) οι ΗΠΑ έγιναν κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των Βαλκανίων, από την Αλβανία μέχρι τη Ρουμανία. Στη συγκεκριμένη συγκυρία με τις ανοιχτές πληγές του πολέμου στο Μεσανατολικό, τους ενεργειακούς δρόμους και το ζήτημα της Κριμαίας οι ΗΠΑ επιδιώκουν να δημιουργήσουν νέες βάσεις στο χώρο των Σκοπίων. Είναι προφανές γι’ αυτό να πιέζουν με «νύχια και με δόντια» να λυθεί η ονοματοδοσία στο κράτος των Σκοπίων για την ένταξή του άμεσα το καλοκαίρι στις νατοϊκές δομές και μέσα στο 2018 να αρχίσουν οι προενταξιακές συζητήσεις στην Ε.Ε.
Το εθνικό μας συμφέρον μας επιβάλει πρωταρχικά όλα τα Βαλκανικά κράτη να ενταχθούν στις ευρωπαϊκές δομές (Σερβία, Σκόπια, Αλβανία, Μαυροβούνιο) και να διαμορφωθούν σχέσεις ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας οικονομικής με σοβαρές αναπτυξιακές υποδομές.
Οι τετραμερείς συναντήσεις (Σερβία – Βουλγαρία – Ρουμανία – Ελλάδα), μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην εμπέδωση της Ειρήνης και της Συνεργασίας των λαών κάτω από την κοινή στέγη της Ε.Ε.
Υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα με τα Σκόπια και τριβές με την Αλβανία που το εθνικό μας συμφέρον μας επιβάλει να τα λύσουμε γρήγορα, αποτελεσματικά και με διάρκεια. Πάντα όμως στη βάση της ρήσης «Σπεύδε βραδέως».
Ήδη αν ρίξουμε μια ματιά 25 χρόνια πίσω στα Βαλκάνια, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν αλλάξει τα πάντα.Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Ο εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος των θεσμών, οι ελευθερίες και τα δικαιώματα που βρίσκονται σε εξέλιξη στα άλλοτε κομμουνιστικά κράτη των Βαλκανίων προδιαγράφουν σήμερα ένα καλύτερο μέλλον. Οι βασικές υποδομές, οι οικονομικές σχέσεις, η προσέγγιση και συνεργασία των λαών, οι εμπορικές σχέσεις και το τουριστικό κύμα προς τις ελληνικές θάλασσες, αλλάζουν καθημερινά την κατάσταση προς το καλύτερο. Το εθνικό μας συμφέρον εξυπηρετείται τα μέγιστα από την πολύπλευρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη αυτών των σχέσεων με τους λαούς των Βαλκανίων.
Η κοινή στέγη της Ε.Ε. μπορεί και πρέπει να συμβάλει καθοριστικά στην επιτάχυνση και την εμβάθυνση αυτών των σχέσεων.
Το αγκάθι της ονοματοδοσίας του κράτους των Σκοπίων δεν επιτρέπεται να πληγώνει και πάλι την εθνική ενότητα και να διχάζει το λαό. Τα λόγια του πρώτου προέδρου του κράτους των Σκοπίων το 1981 «είμαστε Σλάβοι και εγκατασταθήκαμε στην περιοχή αυτή τον 6ο αιώνα μ.χ. και δεν έχουμε καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες» πρέπει να γίνουν συνείδηση στην πολιτική ηγεσία των Σκοπίων.
Οι αλυτρωτικές ψευδαισθήσεις, τα σύμβολα, οι αντιλήψεις για Μακεδονικό έθνος και γλώσσα αποτελούν σοβαρά και ανυπέρβλητα εμπόδια για να ανοίξει ο δρόμος της πολύπλευρης συνεργασίας και της ένταξης των Σκοπίων στις νατοϊκές και ευρωπαϊκές δομές.
Η κυβέρνηση και ευρύτερα η πολιτική ηγεσία του τόπου μας, δεν πρέπει να λάβει αποφάσεις κάτω από την πίεση του νέου «κυρίαρχου» παίχτη στα Βαλκάνια (ΗΠΑ). Η Ε.Ε. πρέπει να ενισχύσει τη φωνή της και την παρουσία της στην επίλυση ενός ζητήματος που «ταλανίζει» την περιοχή μας για 25 χρόνια.
Η κυβέρνηση, στη βάση της συμφωνίας των αρχηγών το 1991, πρέπει να επιδιώξει την εθνική ενότητα και την ευρύτερη δυνατή συναίνεση πολιτική και κοινωνική. Τα «παράσιτα» στην ονοματοδοσία που εκπέμπονται από τα κυβερνητικά στελέχη, βλάπτουν το εθνικό συμφέρον.
Όσοι επιδιώξουν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια, ενός νέου διχασμού του λαού μας, με αφορμή την ονοματοδοσία των Σκοπίων, θα προσφέρουν κακές υπηρεσίες στον τόπο.
Είναι καιρός να σχεδιάσουμε το μέλλον μας στην περιοχή με συγκεκριμένουςστόχους και ενέργειες που να αναδεικνύουν το σταθεροποιητικό και αναπτυξιακό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια.
