Εκμέκ: «Οι άνθρωποι συναθροίζονται, αλλά δεν σημαίνει πως επικοινωνούν»

Κακά τα ψέματα, η Θεσσαλονίκη έχει ιστορία στη μουσική. Οπως και στη δημιουργία των συγκροτημάτων. Δεκάδες γκρουπ έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους και έχουν γράψει την ιστορία τους. Οι Εκμέκ είναι από τα σχετικά νέα συγκροτήματα, μετρά περί τα οκτώ χρόνια παρουσίας, μιας παρουσίας που δεν έχει περάσει απαρατήρητη και που προσφάτως τους οδήγησε στο νέο τους άλμπουμ «Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς».

Το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη έχει δικαίως χαρακτηριστεί ένα από τα καλύτερα live acts της χώρας. Στα νέα του τραγούδια έχει έντονες επιρροές από τη μεξικάνικη και latin μουσική, φέρνοντας στο μυαλό τον ήχο των Calexico, ενώ συνεχίζει να φλερτάρει και με την ελληνική παράδοση. Τρομπέτες και ηλεκτρικές κιθάρες «κεντούν» πάνω σε τραγούδια για «μάγισσες νύχτες», «ρόδα της ερήμου» και περιπλανώμενους ήρωες.

Ενα «έξυπνο» μουσικό μείγμα από ένα γκρουπ που συστήνει στο «Βήμα της Κυριακής» ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Αλκης Κανίδης (εκ μέρους φυσικά του συγκροτήματος). Με τίτλο του άλμπουμ «Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς», δεν μπορεί παρά η συζήτηση να αρχίσει με τη μοναξιά. «Υπάρχει μοναξιά στη σημερινή Ελλάδα. Αλλά όχι για τους λόγους που συζητιούνται συνήθως. Οι άνθρωποι συναθροίζονται αλλά δεν σημαίνει πως επικοινωνούν. Η πρώτη επικοινωνία είναι πάντα με τον εαυτό σου, με τον καθρέφτη σου. Αν αυτή πάει καλά, το μοίρασμα θα έρθει. Διαφορετικά, είμαστε μαζί αλλά μόνοι».

Οι Εκμέκ σίγουρα δεν είναι μόνοι στη διαδρομή. Με επιτυχημένη διαδρομή, στο νέο τους άλμπουμ ακούγονται πλέον διαφορετικά. Οπως σημειώνει ο Αλκης Κανίδης, αυτό αντικατοπτρίζει την ανάγκη του γκρουπ να κάνει βήματα μπροστά. «Δοκιμές και λάθη. Ο σημαντικότερος λόγος που κάνουμε μουσική είναι για τη χαρά που δίνει. Η εξέλιξη και τα βήματα μπροστά μάς ανανεώνουν. Σε ό,τι κάναμε ως τώρα, δεδομένο ήταν πως δεν θα μείνουμε στην ίδια θέση, θα πάμε κάπου αλλού. Και πυξίδα ήταν το ένστικτο».

Μπορεί η πυξίδα να είναι το ένστικτο όσον αφορά την πρόοδό τους στη μουσική, αλλά δεν φθάνει μόνο αυτό για να μπορέσει να πορευτεί ένα συγκρότημα, πρέπει να μπορεί και να επιβιώσει. «Είναι δύσκολο για ένα γκρουπ να επιβιώσει, ειδικότερα υπό συνθήκες κρίσης, αλλά εμείς είχαμε την ευλογία να πάμε αρκετά καλά, αρκετά νωρίς. Αν και η δυσκολία τριγύρω μάς επηρέασε πολύ, δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να απειλήσει την καλλιτεχνική μας ύπαρξη. Η οικονομική κρίση μπορεί να σε επηρεάσει και γι’ αυτό θέλει προσοχή. Πολλή προσοχή. Η γκρίνια παραμονεύει στη γωνία για όποιον δεν προσέχει και δεν παρατηρεί τον εαυτό του. Είναι θέμα ανθρώπινων σχέσεων. Και η εξωτερική δυσκολία μπορεί να περάσει και μέσα. Το πώς θα τα αντιμετωπίσεις θα βγάλει το αποτέλεσμα. Χρειάζεται θέληση, σεβασμός και αγάπη».

Πολλοί θα σκέφτονται ενδεχομένως ότι είναι φανατικοί γλυκατζήδες, λόγω όχι μόνο καταγωγής αλλά και ονομασίας του γκρουπ, αλλά ο Αλκης Κανίδης όσον αφορά την επιλογή του ονόματός τους είναι πολύ… πεζός: «Ηταν η καλύτερη επιλογή που έπεσε στο τραπέζι για όνομα και το κρατήσαμε». Οσο, τέλος, για τον άμεσο στόχο τους, αυτός είναι και απλός και κατανοητός: «Να πάρουμε τις βαλίτσες μας και να παίξουμε τη μουσική μας παράσταση παντού στην Ελλάδα».