Ο καιροσκοπισμός υπήρξε διαχρονικά η μεγάλη πληγή του πολιτικού μας συστήματος. Κοντόθωροι, μικρόνοες ηγέτες που προωθούσαν τα συγκυριακά, όπως τα καταλάβαιναν, μικροκομματικά και προσωπικά τους συμφέροντα, υπονομεύοντας εθνικές στρατηγικές και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας. Τις πρακτικές αυτές τις ζήσαμε σε όλες τους τις εκφάνσεις και πρόσφατα με την ιστορία των μνημονίων και εξακολουθούμε να το ζούμε με το πολύφερνο θέμα της ονομασίας της FYROM.
Κάθε λογής και φυράματος Βουκεφάλες βγήκαν ή ετοιμάζονται να βγουν και πάλι στον αφρό για να πουλήσουν σε αφελείς ή ανιστόρητους τις απαραίτητες δόσεις εθνικοφροσύνης και υπερπατριωτισμού. Για μερικά ψηφαλάκια είναι έτοιμοι και πάλι να σπείρουν τη διχόνοια, να φουσκώσουν τα πανιά του εθνικισμού, να τροφοδοτήσουν μίση και πάθη που επί χρόνια πολλά μας ταλαιπωρούν.
Οι σημερινοί υπερπατριώτες τύπου Καμμένου είναι τόσο ανιστόρητοι, που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την πρόσφατη μακεδονική ιστορία, απλώς αντιγράφουν τον καιροσκοπισμό των ιδεολογικών προκατόχων τους. Δεν γνωρίζουν οι ανερμάτιστοι ότι μετά την Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών οι πιο πιστοί σύμμαχοι των σλαβόφωνων της Μακεδονίας ήταν οι πολιτικοί μέντορες του Λαϊκού Κόμματος. Εν ονόματι του αντιβενιζελισμού, μέχρι το 1933 τουλάχιστον, μοίραζαν αφειδώς υποσχέσεις ότι θα παραχωρούσαν μειονοτικά δικαιώματα στην εκπαίδευση και στα εκκλησιαστικά. Και βέβαια οι σλαβόφωνοι τους ψήφιζαν μαζικά, όπως έκαναν και για το κόμμα του Μεταξά, μέχρι αυτός να αρχίσει τα πογκρόμ εναντίον τους. (Γ. Μαυροκορδάτος «Μετά το 1922: Η παράταση του διχασμού»)
Τα ίδια έκαναν και στη Θράκη, όπου υιοθέτησαν τους οπαδούς του Κεμάλ απέναντι στους παλαιομουσουλμάνους που τον θεωρούσαν, για τους δικούς τους λόγους, απειλή και επένδυαν στον Βενιζέλο. Ούτε εθνικό συμφέρον ούτε κανένα πατριωτικό καθήκον τούς απασχολούσε. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να επικρατήσουν των πολιτικών τους αντιπάλων, να κερδίσουν την εξουσία και να διαμοιράσουν τα ιμάτια της.
Το ίδιο έργο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά με τις ίδιες πάντα επιδιώξεις, παίχτηκε και εξακολουθεί να παίζεται ακόμα και σήμερα. Δεν έχει καμιά σημασία για όλους αυτούς τους δήθεν υπερπατριώτες πόσες εθνικές ήττες έχουμε υποστεί, πόσο μας έχουν ταλανίσει η διχόνοια και ο κομματικός καιροσκοπισμός.
Φανφαρόνοι, αδαείς, ανιστόρητοι εξακολουθούν να επιβιώνουν και να δηληριάζουν την ελληνική κοινωνία, με την ανοχή της δυστυχώς. Γιατί τα ελλείμματα παιδείας και κριτικής σκέψης που εξακολουθούν να υφίστανται και σήμερα μας οδηγούν να καταναλώνουμε περισσότερη ιστορία –από αυτήν που δεν ξέρουμε –από όση παράγουμε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
