Το Μακεδονικό – Μύθος και πραγματικότητα

«Ξαφνικά» μας προέκυψε και το θέμα της Μακεδονίας, επειδή η κυβέρνηση των Σκοπίων κατάλαβε πως δεν την συμφέρει να είναι έξω από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι η νέα κυβέρνηση, που προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές προσπαθεί κάτι να κάνει. Δηλαδή, η κυβέρνηση του Ζάεφ φαίνεται πιο διαλλακτική και προκειμένου να λύσει κάποια σημαντικά προβλήματα, βάζει νερό στο κρασί της, για να άρει το «βέτο» της Ελλάδας.

Από την άλλη πλευρά στην Ελλάδα παρουσιάσθηκε ένα καινούριο θέμα αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης, καθώς κι οι Έλληνες της Μακεδονίας, ετοιμάζουν μεγάλα συλλαλητήρια, προκειμένου να μην χρησιμοποιηθεί από τους Σκοπιανούς το όνομα «Μακεδονία», καθόσον όσα ονόματα μπήκαν σε χρήση εμπεριέχουν αυτόν τον τίτλο. Τα ονόματα, που ακούγονται είναι «βόρειος Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία», «Μακεδονία του Βαρδάρη», καθώς και κάποιες ονομασίες από την αρχαιότητα και την εποχή της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπως «Colonia Flavia Aelia Scupi» .Και σε αυτό το σημείο υπάρχει αντιπαράθεση, γιατί οι μεν είναι αντίθετοι με τον γεωγραφικό προσδιορισμό και λένε ότι αυτός εμπεριέχει τον αλυτρωτισμό, ενώ οι δε, πως αυτός ο φόβος υπάρχει κύρια εκεί που αναφέρεται το «Νέα Μακεδονία».

Αλλά είναι παράδοση στους Έλληνες, σε κάθε σημαντικό εθνικό θέμα, να μαλλιοτραβιούνται. Τόχει η φάρα μας. Όμως προσωπικά θεωρώ πως οι δικοί μας πολιτικοί, μάλλον εθελοτυφλούν ακολουθώντας τα γούστα των Σκοπίων.

Ας δούμε λοιπόν όλο το θέμα διαχρονικά:

Η κάθοδος των Σλάβων

Κατά τον 7^ο αιώνα μ.Χ. έχουμε την κάθοδο ενός ρεύματος Σλαβικών φυλών από τα Ουράλια στα Βαλκάνια. Το ισχυρότερο ρεύμα είναι των Βουλγάρων, οι οποίοι εγκαθίστανται στις βόρειες περιοχές της βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπου με συνεχείς επιθέσεις προσπαθούν να αποσπάσουν εδάφη και να δημιουργήσουν μεγάλο βασίλειο, το οποίο τελικά πετυχαίνουν. Αυτή η κατάσταση είναι λίαν ενοχλητική για τους Βυζαντινούς, ώστε δημιουργούνται συνεχείς πόλεμοι. Το 1014 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ εκστρατεύει εναντίον του βασιλιά Σαμουήλ και αποδεκατίζει τον στρατό του στην κυριολεξία. Τύφλωσε δε 30 χιλιάδες Βουλγάρους στρατιώτες, ώστε πέρασε στην ιστορία, ως «Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος». Όμως οι Βούλγαροι δεν εξαφανίζονται αλλά τραβιούνται προς βορρά και εγκαθίστανται γύρω από τον Δούναβη. Στο πέρασμα των αιώνων δημιουργούν ξανά με τον Ιβάν Άσσε Β΄ μεγάλο βασίλειο, το οποίο είναι κυρίαρχο της περιοχής.

Όμως γύρω στο 1400 – 450 όλα τα Βαλκάνια περνούν στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που διαρκεί 500 περίπου χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα τα Βαλκάνια δεν έχουν εσωτερικά σύνορα, ώστε δημιουργούνται πολλές ελεύθερες μετακινήσεις των κατοίκων τους. Έτσι Έλληνες φτάνουν μέχρι τη σημερινή Ρουμανία (Ιάσιο) και Σλάβοι κατεβαίνουν προς τα νότια και εγκαθίστανται στην ελληνική Μακεδονία.

Η Ελλάδα του Μωρία, που είναι απομακρυσμένη περιοχή από την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατορθώνει να απελευθερωθεί το 1821. Αντίθετα οι Βούλγαροι επιτυγχάνουν αυτήν την απελευθέρωση, μόλις το 1878, με τη βοήθεια της τσαρικής Ρωσίας.

Από τη στιγμή όμως που οι Βούλγαροι απέκτησαν κράτος, αρχίζουν με χίλιους δυο τρόπους να προπαγανδίζουν την προσάρτηση της Μακεδονίας, που μέχρι το 1912 είναι μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά κατοικείται από μεγάλες σλαβικές μάζες, οι οποίες ονομάζουν τη γλώσσα που μιλούν «Μακεδονικά», η οποία είναι μια παραλλαγή της βουλγάρικης. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι διάφορες σλαβικές γλώσσες ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους, ώστε οι απανταχού Σλάβοι συνεννοούνται θαυμάσια.

Η Βουλγαρία λοιπόν από το 1890 επιδίδεται σε ένα αγώνα σλαβοποίησης όλων των κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας, ώστε με την κατάλληλη προπαγάνδα και τρομοκρατία, προσπαθεί να επηρεάσει, κάτω από τα μάτια των Τούρκων, τους Έλληνες κατοίκους αυτής της περιοχής. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση το ελληνικό κράτος αντιδρά και στέλνει στη Μακεδονία ομάδες εθελοντών να αντισταθούν στους Βουλγάρους (Παύλος Μελάς). Έτσι από το 1904 έως το 1908 έχουμε τον «Μακεδονικό Αγώνα», όπου οι ελληνικές δυνάμεις κατατροπώνουν του Κομιτατζήδες Βουλγάρους.

Μετά από λίγο φτάνουμε στους βαλκανικούς πολέμους, όπου νικήτρια βγαίνει η Ελλάδα, και καταλαμβάνει όλη την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη δυτική Θράκη, ώστε διπλασιάζεται σε έκταση και πληθυσμό.

Όμως κατά τη διάρκεια αυτών των πολέμων λίγο έλλειψε να χάσουμε από τους Βουλγάρους τη Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς ο Έλληνας γιατρός Φίλιππος Νίκογλου, που υπηρετούσε στο βουλγαρικό στρατό ενημερώνει την ελληνική κυβέρνηση για τις προθέσεις των Βουλγάρων, ώστε ο Ελ. Βενιζέλος διατάσσει τον διάδοχο Κωνσταντίνο, που ηγείται των ελληνικών στρατευμάτων, να κινηθεί προς τη Θεσσαλονίκη και να την καταλάβει έγκαιρα. Έτσι έγινε κι η Θεσσαλονίκη έκτοτε είναι ελληνική. Παράλληλα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους η περιοχή των Σκοπίων κυριεύεται από τους Σέρβους.

Οι Σλάβοι κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου 1946 – 49

Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος το 1946 οι Σλάβοι της ελληνικής Μακεδονίας κατατάσσονται στις αντάρτικες κομμουνιστικές δυνάμεις, ώστε λέγεται πως αποτελούσαν και το μεγαλύτερο μέρος τους. Όμως το 1948 δημιουργείται μια διένεξη μεταξύ του Γιουγκοσλάβου Τίτο και του Σοβιετικού Στάλιν, οπότε ο τελευταίος καλεί όλους τους αρχηγούς των κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης να δηλώσουν με ποιου μέρος ήταν. Ο Έλληνας Νίκος Ζαχαριάδης, παλιός σταλινικός, παίρνει αναφανδόν τη θέση του Στάλιν. Αυτό το γεγονός εκνευρίζει αφάνταστα τον Τίτο, ο οποίος κάνει δυο κινήσεις: Η μια είναι ότι κλείνει τα γιουγκοσλάβικα σύνορα και σταματά τον ανεφοδιασμό στους Έλληνες αντάρτες και η άλλη είναι ότι καλεί όσους Σλάβους πολεμούσαν στα ελληνικά βουνά με τις κομμουνιστικές δυνάμεις, να εγκαταλείψουν τις γραμμές και να περάσουν στα Σκοπιά. Αυτό γίνεται άμεσα, ώστε τα ελληνικά αντάρτικα εξασθενούν ισχυρά. Μετά από αυτό το γεγονός το Φεβρουάριο του 1949 συνέρχεται η 5^η Ολομέλεια του ΚΚΕ και βγάζει την ακόλουθη ανακοίνωση: «Στη Βόρειο Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα στον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του, για να την αποχτήσει», (ΚΚΕ, Επίσημα κείμενα, τόμος 6^ος, σελ.337/38).

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ενώ οι ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες ελευθερώνονται από τους Γερμανούς με τη βοήθεια των σοβιετικών στρατευμάτων, όπου ο Στάλιν εγκαθιδρύει το κομμουνιστικό καθεστώς, στη Γιουγκοσλαβία νικητής είναι ο αντάρτης Τίτο, που καθιστά την πολυεθνική αυτή χώρα σε κομμουνιστική Ομοσπονδία., που αποτελείτο από εφτά «δημοκρατίες».Μια απ’ αυτές είναι κι η «Μακεδονία» των Σκοπίων. Όταν όμως το 1990/91 κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, που παρέσυρε όλο το ανατολικό μπλοκ, διαλύθηκε κι η Γιουγκοσλαβία σε έξι ανεξάρτητα δημοκρατικά κράτη, που ανακήρυξαν τον κοινοβουλευτισμό. Εκείνη την εποχή Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος των Σκοπίων είναι ο Γκλιγκόρωφ, ο οποίος με την αλλαγή, καταφέρνει να γίνει ο πρώτος πρόεδρος του ανεξάρτητου κράτους των Σκοπίων. Ήδη, από εκείνο τον καιρό οι Σκοπιανοί δηλώνουν ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πως έχουν αλυτρωτικές βλέψεις στην ελληνική Μακεδονία μέχρι τον Όλυμπο. Σ’ αυτήν την εθνικιστική έξαρση ο Γκλιγκόρωφ λέει πως αυτά είναι σαχλαμάρες, αφού εμείς ήρθαμε στα μέρη αυτά χίλια χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο. Όμως αυτήν την άποψη δεν μπορεί να την περάσει στο κοινοβούλιο, γιατί δεν έχει την πλειοψηφία και αργότερα πεθαίνει. Έτσι οι Σκοπιανοί συνεχίζουν απτόητοι το παραμύθι «των απογόνων της Μακεδονικής δυναστείας και του Μ. Αλεξάνδρου».

Ποια είναι τα Σκόπια;

Οι Σκοπιανοί εγείρουν αλυτρωτικές βλέψεις, θέλουν να πάρουν την ελληνική Μακεδονία και κατάφεραν να αναγνωριστούν στην πλειοψηφία των κρατών του ΟΗΕ, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Έχουν τα «κότσια» για κάτι τέτοιο;

Το κράτος των Σκοπίων έχει έκταση 25.713 τετραγωνικά χιλιόμετρα και, σύμφωνα με την απογραφή του 2013, 2.065.769 κατοίκους. Στην πράξη πρόκειται λοιπόν για ένα κρατίδιο, το οποίο ποτέ δεν θα μπορούσε να τα βάλει με την πέντε φορές μεγαλύτερη Ελλάδα.

Εντούτοις όμως τα Σκόπια το παίζουν ισχυρά και απειλούν τους Έλληνες με τις πλάτες της Τουρκίας, η οποία υποστηρίζει τους Σκοπιανούς εναντίον των «γκιαούριδων» Ελλήνων. Άρα, δεν έχει σημασία, πώς θα ονομαστούν τα Σκόπια, γιατί, αν ξεσπάσει πόλεμος με τους Τούρκους, οι Σκοπιανοί θα εκμεταλλευθούν την περίσταση και θα διεκδικήσουν ελληνικές περιοχές. Ιστορικά ποτέ δεν λύθηκαν συνοριακά και επεκτατικά προβλήματα με την γραμματική και τους τίτλους.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η Τουρκία, που αποτελεί τον κακό δαίμονα των Ελλήνων. Κατά συνέπεια όσο καιρό η Ελλάδα δεν ασκεί ρεαλιστική πολιτική, για να προφυλαχθεί από τις βλέψεις των Τούρκων, όποιες λύσεις κι αν βρει για τα σύνορά της, θα είναι ελλιπείς.