Ιβάνα είναι μόνο μία

Είναι η πρώτη πρώην σύζυγος προέδρου των ΗΠΑ που απέδρασε από την Τσεχοσλοβακία, μια χώρα του ανατολικού μπλοκ, συνάπτοντας έναν λευκό γάμο. Είναι η πρώτη πρώην σύζυγος προέδρου των ΗΠΑ που αστειεύεται λέγοντας ότι επιλέγει μικρότερους άνδρες γιατί προτιμά να κάνει babysitting παρά να γηροκομεί κάποιον, που αγοράζει τα φίνα εσώρουχά της σε δωδεκάδες, στέλνοντάς τα στα διάφορα σπίτια της, επειδή οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν από τις βαλίτσες της, που μιλά ευθαρσώς για το πόσο σεξ κάνουν τα παντρεμένα ζευγάρια –μία φορά τον μήνα, αν είναι τυχερά. Είναι κυρίως η πρώτη πρώην σύζυγος εν ενεργεία προέδρου των ΗΠΑ που γράφει βιβλίο για την οικογενειακή ζωή τους και για το τι είδους πατέρας υπήρξε εκείνος. Είναι η «larger than life» Ιβάνα Τραμπ, σύζυγος επί μία δεκαπενταετία (1977-1992) του Ντόναλντ Τραμπ και μητέρα των τριών από τα πέντε παιδιά του, του Ντόναλντ τζούνιορ, της Ιβάνκα και του Ερικ.

Η Ιβάνα Τραμπ στα 68 της χρόνια αυτοανακηρύσσεται «glamma» και όχι «grandma», χαρακτηρίζει τα εγγόνια της περιπαικτικά «εννέα μικρά τέρατα», επιμένει στους «εξωγήινους» κότσους και στα εμπριμέ deux pièces και μοιάζει πεισματικά γαντζωμένη στην ένδοξη δεκαετία των 80s και εποχή της παντοκρατορίας της. Είναι άλλωστε μια γυναίκα που έχει μάθει να βρίσκεται στο προσκήνιο και να διεκδικεί τα εύσημά της. Ποια εύσημα; Της ανατροφής τριών άξιων κληρονόμων του ονόματος του Ντόναλντ Τραμπ, σύμφωνα πάντα με την ίδια.

Γιατί ο κόσμος, όπως ισχυρίζεται σε συνέντευξη στο περιοδικό «Time», τη σταματά στον δρόμο ή στα αεροδρόμια για να εκφράσει τον θαυμασμό του για τα βλαστάρια της τώρα που τα γνώρισε. «Ιβάνα, τι έκανες ώστε να μεγαλώσεις αυτά τα υπέροχα παιδιά;» τη ρωτούν. Ετσι και εκείνη αποφάσισε να λύσει κάθε απορία μέσα από το βιβλίο «Raising Trump» (εκδόσεις Gallery Books), καταγράφοντας τις αναμνήσεις μιας ξεχωριστής, το δίχως άλλο, μητρότητας. «Μερικοί άνθρωποι –ανάμεσά τους και η Χίλαρι Κλίντον –θεωρούν ότι (τα παιδιά) είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ντόναλντ Τραμπ», αναφέρει χαρακτηριστικά και συμπληρώνει: «Θεωρώ ότι τα εύσημα για το μεγάλωμα αυτών των τόσο υπέροχων παιδιών ανήκουν σε εμένα».

Οταν την προηγούµενη άνοιξη ανακοινώθηκε ότι η ίδια θα έγραφε ένα βιβλίο για την εμπειρία της ως μητέρας, όλοι μάλλον περίμεναν κάτι περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα. Μια βαθιά κατάδυση στον λαβύρινθο του μυαλού του Ντόναλντ Τραμπ, για παράδειγμα, ένα νήμα που θα ξετυλιγόταν αργά-αργά, ούτως ώστε να κατανοήσει ο αναγνώστης πώς αυτός ο άνδρας που γνώρισε εκείνη στο Μανχάταν των 70s, «αυτός o τόσο καλός Αμερικανός» όπως τον χαρακτηρίζει, αναρριχήθηκε στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας των ΗΠΑ. Ο Ντόναλντ Τραμπ, όμως, σε αυτό το βιβλίο είναι μάλλον δευτεραγωνιστής. Οπως διαβεβαιώνει και η ανακοίνωση του εκδοτικού οίκου Gallery Books, πρόκειται για ένα βιβλίο «μη πολιτικό για τη μητρότητα και τη δύναμη και την ανθεκτικότητα», συμπληρωμένο με ευχολόγια των τέκνων του ζεύγους για το πόσο καλή μητέρα υπήρξε και είναι η Ιβάνα.

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, δεν λείπουν και οι απολαυστικές ματιές στο ιδιάζον ταμπεραμέντο ολόκληρης της «δυναστείας» Τραμπ. Οπως, για παράδειγμα, οι αναφορές στην αυταρχική προσωπικότητα του πατέρα του Ντόναλντ, Φρεντ. Η Ιβάνα περιγράφει γλαφυρά μια οικογενειακή έξοδο με τον πεθερό της, με τον «πατριάρχη» Τραμπ να έχει παραγγείλει μπριζόλα και να απαιτεί το ίδιο και από τα υπόλοιπα μέλη της φαμίλιας. Ομως εκείνη τόλμησε να σπάσει τον κανόνα και να παραγγείλει ψάρι. «Οχι, και αυτή μπριζόλα θα πάρει» πρόσταξε ο Φρεντ το γκαρσόνι. Τελικά η Ιβάνα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων –τι στο καλό, αυτή δεν είχε φοβηθεί τους Ρώσους –και επέμεινε. Δεν βρήκε βέβαια την απαραίτητη στήριξη από τον σύντροφό της: «Γιατί δεν παρήγγειλες μια αναθεματισμένη μπριζόλα;».

Κατά μάνα, κατά κύρη, λοιπόν, γιατί δεν λείπουν και οι αναφορές στη μικροπρεπή πλευρά του σημερινού ενοίκου του Οβάλ Γραφείου. Για παράδειγμα, ο ένας και μοναδικός «Τhe Donald», όπως η πληθωρική Ιβάνα συνήθιζε να τον αποκαλεί, δεν δίστασε να τραβήξει το μπατόν του σκι που κρατούσε η μικρή του κόρη Ιβάνκα, προκείμενου εκείνος να αναδειχθεί νικητής στη διάρκεια μιας οικογενειακής χιονοδρομικής αναμέτρησης. Την ίδια στιγμή ξεχωρίζει και ο διάλογος του ζεύγους στο νοσοκομείο, λίγες ώρες μετά τη γέννηση του πρωτότοκου γιου τους, τότε που η Ιβάνα πρότεινε στον Τραμπ να ονομάσουν το μωρό «Ντόναλντ τζούνιορ». Και ο «ευτυχισμένος πατέρας» αποκρίθηκε: «Και τι θα συμβεί αν αποδειχθεί χαμένο κορμί;».

Οµως και εκείνοι που περίµεναν γαργαλιστικές λεπτομέρειες για τα όσα διαδραματίζονταν στην κρεβατοκάμαρα του ζεύγους δεν θα μείνουν και τόσο ικανοποιημένοι, καθώς η Ιβάνα είναι μάλλον φειδωλή ως προς τα παραλειπόμενα του διαζυγίου της. Πέτρα του σκανδάλου, ως γνωστόν, υπήρξε η Μάρλα Μέιπλς, μια γνωστή στάρλετ και μοντέλο της εποχής, η οποία μεταξύ άλλων δεν δίστασε να διατυμπανίζει τον ανδρισμό του Ντόναλντ, δηλώνοντας στη «Νew York Post» ότι «ήταν το καλύτερο σεξ που είχα ποτέ». Κάπως έτσι έγινε η δεύτερη κυρία Τραμπ –τον Οκτώβριο του 1993 γέννησε την κόρη τους Τίφανι και δύο μήνες αργότερα ντύθηκε νύφη στο πλευρό του. Για την ιστορία, ούτε ο δικός της γάμος μακροημέρευσε. Χώρισαν τον Μάιο του 1997, με το διαζύγιό τους να εκδίδεται επίσημα τον Ιούνιο του 1999.

Το διαζύγιο Ιβάνα – Ντόναλντ, πάντως, ήταν αυτό που διεκδικεί τον τίτλο του «διαζυγίου του αιώνα», με ατάκες που αποτυπώθηκαν με χρυσά γράμματα στον κίτρινο Τύπο και στις κοσμικές στήλες της εποχής. Στα πρακτικά καταγράφεται η φράση του δικηγόρου τής Ιβάνα, όταν άκουσε την πρώτη προσφορά των συνηγόρων του Τραμπ: «Αυτά δεν φτάνουν ούτε για να φτιάξει τα νύχια της!», ενώ το σλόγκαν «Don’t get mad, get everything» («μην τα παίρνεις στο κρανίο, πάρ’ τα όλα») διά στόματος Ιβάνα συνοψίζει τελικά τη φιλοσοφία μιας ολόκληρης ζωής. Ολα αυτά τα περιστατικά, βέβαια, φαίνονται να απαλύνονται στο βιβλίο. Για να μην αφήσει, ωστόσο, εντελώς παραπονεμένο το κοινό της, δεν αρνείται να προσφέρει απλόχερα μια σκηνή εξαιρετικού οικογενειακού κάλλους που διαδραματίστηκε ανάμεσα σε εκείνη και τη Μάρλα τον Δεκέμβριο του 1989: «Αυτή η νεαρή, ξανθιά γυναίκα με πλησίασε από το πουθενά και είπε: «Είμαι η Μάρλα και αγαπώ τον σύζυγό σου. Εσύ τον αγαπάς;». «Αντε χάσου. Αγαπώ τον άνδρα μου» της απάντησα. Δεν ήταν το φέρσιμο μια κυρίας, αλλά βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ».

Σήμερα, η ίδια έχει αναπτύξει την προσωπική της θεωρία για τους λόγους που οδήγησαν στον χωρισμό. Υποστηρίζει ότι όταν γνώρισε τον άνδρα της, το εισόδημά του έφτανε τα 70.000 δολάρια τον χρόνο. Σίγα-σιγά όμως οι επιχειρήσεις του άρχισαν να γιγαντώνονται. Σύμφωνα με την ίδια, τίποτε από αυτά δεν θα συνέβαινε χωρίς τη δική της συμβολή. Και πράγματι, η Ιβάνα φαίνεται να ήταν πανταχού παρούσα, συμμετέχοντας στην ανακαίνιση του «Grand Hyatt Hotel», στην κατασκευή του «Τrump Taj Mahal Casino Resort» στο Ατλάντικ Σίτι, αλλά και του περίφημου «Τrump Tower» στο Μανχάταν, κατέχοντας τη θέση του αντιπροέδρου στον τομέα της εσωτερικής διακόσμησης στις επιχειρήσεις του Τραμπ, καθώς και του προέδρου του «Trump’s Castle Hotel & Casino» στο Ατλάντικ Σίτι. Οπως συμπεραίνει στο βιβλίο: «Ημουν πολύ πετυχημένη για να είμαι η κυρία Τραμπ. Στον γάμο μας δεν μπορούσαν να υπάρχουν δύο αστέρες. Ετσι κάποιος από τους δύο έπρεπε να φύγει».

Είναι εµφανής, λοιπόν, η προσπάθειά της να δείξει κυρίαρχη της εικόνας της: μια αξιοπρεπής γυναίκα που δεν άντεξε τις απιστίες ενός άτακτου συζύγου. Στο βιβλίο χαρακτηριστικά περιγράφει τη στιγμή που η ίδια πλησίασε τη Χίλαρι Κλίντον, την εποχή των ερωτικών σκανδάλων του προέδρου Μπιλ, και τη ρώτησε: «Πώς το αντιμετωπίζεις;», αλλά η Κλίντον δεν απάντησε. «Νομίζω ότι θα έπρεπε να τον παρατήσει. Τουλάχιστον θα έφευγε κρατώντας την αξιοπρέπειά της», σημειώνει σήμερα στο περιοδικό «Time».

Η Ιβάνα Τραμπ αφιερώνει τα εναρκτήρια κεφάλαια του βιβλίου της στα πρώτα της βήματα στη γενέτειρά της, την κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία, ίσως σε μια προσπάθεια να πουλήσει την «ιστορία» της με τον παλιό αμερικανικό τρόπο που αποθεώνει success stories σαν το δικό της: της Σταχτοπούτας που έγινε πριγκίπισσα. Περιγράφει τα καλσόν που αναγκάζονταν να επιδιορθώνουν μόνοι τους, τις εργατικές κατοικίες που έμοιαζαν με κύβους μπετόν, τις δωροδοκίες στο καθεστώς που αποτελούσαν ρουτίνα. Βέβαια ο κομμουνισμός, σύμφωνα με την ίδια, της πρόσφερε ένα σπουδαίο μάθημα, προετοιμάζοντάς την να γίνει κυρία Τραμπ. «Το να είσαι κάτι λιγότερο από την
καλύτερη απλώς δεν ήταν επιλογή, καθώς με έναν παρά πολύ πραγματικό τρόπο ένα λάθος μπορούσε να καταδικάσει τη ζωή σου» σημειώνει εμφατικά.

Βέβαια, εκείνη ήταν αποφασισμένη να πετύχει. Ηταν μια ταλαντούχα σκιέρ, γεγονός που της έδωσε τη δυνατότητα να δει τον κόσμο πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα χάρη στους αγώνες στους οποίους έπαιρνε μέρος. Ο έρωτάς της με τα αγαθά του καπιταλισμού ήταν κεραυνοβόλος και ξεκίνησε στη Βιέννη της δεκαετίας του 1960. Εκεί για πρώτη φορά είδε φράουλες να πωλούνται Φεβρουάριο μήνα, είδε χαρούμενους ανθρώπους να δειπνούν σε εστιατόρια με εκλεκτά μενού. Φυσικά, κάθε φορά που γυρνούσε στην πατρίδα, συμβιβαζόμενη με τους κανόνες της λογοκρισίας, δεν μπορούσε να βγάλει λέξη για τα «θαύματα» της Δύσης. Ορκιζόταν όμως ότι μια ημέρα θα ζούσε μια ζωή «γεμάτη κέικ και σαμπάνια, μεγάλα αστραφτερά αυτοκίνητα και γούνινα παλτά». Και τα κατάφερε. Η ξανθιά καλλονή βρήκε τον δρόμο της προς το αμερικανικό όνειρο, έφθασε πρώτα στον Καναδά και ύστερα στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τον Ντόναλντ Τραμπ την πρώτη της νύχτα στην πόλη, στο πλαίσιο ενός ταξιδιού που είχε κάνει δουλεύοντας ως μοντέλο.

Η πρόταση γάµου ήρθε στη διάρκεια μιας χιονοδρομικής εξόρμησης. «Αν δεν με παντρευτείς, θα καταστρέψεις τη ζωή σου» της είπε. Η ίδια ασχολήθηκε ελάχιστα με τον extravagant γάμο της. Αλλωστε γνώριζε μόλις 6 άτομα από τους 600 καλεσμένους. Ο μήνας του μέλιτος διήρκεσε μόλις δύο ημέρες –ο σύζυγος έπρεπε να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη για να κλείσει μια νέα συμφωνία. Ετσι η Ιβάνα με τον Ντόναλντ έγιναν οι «εστεμμένοι» της νεοϋορκέζικης άρχουσας τάξης –μέχρι τον χωρισμό τους. «Ημουν υπεύθυνη για το μεγάλωμα των παιδιών πριν από το διαζύγιό μας και είχα την αποκλειστική τους επιμέλεια και μετά τον χωρισμό μας. Εγώ έπαιρνα τις αποφάσεις για την εκπαίδευσή τους, τις δραστηριότητες, τα ταξίδια, τη φροντίδα τους και εγώ έθετα τα επιτρεπόμενα όρια». Για την Ιβάνα, μπορούσε να υπάρχει «μόνο ένας σεφ στην κουζίνα». Και αυτός ήταν η ίδια. Αλλωστε ο Ντόναλντ φαίνεται να ήταν πολύ απασχολημένος με το να ανοίγει καζίνα και να κηρύσσει χρεοκοπίες.

Τα αποτελέσματα της ανατροφής των παιδιών της μιλούν από μόνα τους. Η κομψότητα της Ιβάνκα; Εργο δικό της. Γιατί η νεαρή Τραμπ συνήθιζε να κάθεται στην άκρη της μπανιέρας και να παρακολουθεί το beauté της μαμάς της κάθε βράδυ, μετά το μπαλέτο και τα μαθήματα τέχνης στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. H πειθαρχία του Ντόναλντ τζούνιορ; Δουλειά δική της. Του τις έβρεχε στον ποπό όποτε δεν συμπεριφερόταν σωστά και τον ανάγκαζε να δουλεύει στις οικογενειακές επιχειρήσεις κάθε καλοκαίρι. Η επιμονή του Ερικ; Ολόδικό της επίτευγμα. Οταν μισούσε το σκι, γιατί κρύωνε, φοβόταν και ήταν μόλις τριών ετών, εκείνη τον ανάγκαζε να συνεχίζει να ασκείται.

Τρία υπέροχα βλαστάρια! Τι και αν ο Ντόναλντ τζούνιορ προσήλθε στο Κογκρέσο, προκειμένου να καταθέσει κεκλεισμένων των θυρών ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής για τη φερόμενη προσπάθεια της Ρωσίας να επηρεάσει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2016 και την ενδεχόμενη σύμπραξη του προεκλογικού επιτελείου του πατέρα του με τη Μόσχα; Τι και αν το κινεζικό εργοστάσιο, στο οποίο ράβει τα ρούχα της η κόρη της Ιβάνκα, κατηγορείται για μια ντουζίνα παραβιάσεων των εργασιακών κανόνων; Για το μόνο που ψέγει τα αγόρια της είναι για τα φωτογραφικά τους ενσταντανέ δίπλα στα κουφάρια ενός ελέφαντα και μιας λεοπάρδαλης που σκότωσαν. «Γιατί να πας στη Ζιμπάμπουε για να σκοτώσεις τον Mπάμπι και τον Ντάμπο;» αναρωτιέται. «Δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που τους έκαναν δύσκολη τη ζωή γι’ αυτό», αναφέρει.

Οντως το «Raising Trump» επικεντρώνεται στις εμπειρίες της Ιβάνα με τη μητρότητα. Μην περιμένει κανείς όμως ένα κλασικό εγχειρίδιο parenting. Ισα-ίσα, το ευχάριστο για τον αναγνώστη είναι ότι η ίδια δεν κάνει απολύτως καμία προσπάθεια να παρουσιάσει τον εαυτό της ως μια συνηθισμένη μαμά. Ετσι αποκαλύπτει ότι βασίστηκε σε δεκάδες νταντάδες για το μεγάλωμα των παιδιών της. Ή ότι ο θηλασμός την αηδίαζε –«εντελώς αντισέξι», σχολιάζει. Και βέβαια ότι ποτέ δεν θυσίασε τη δουλειά της προκειμένου να παραστεί σε σχολικές γιορτές και αγώνες. Ούτε έχανε χρόνο με διαβάσματα και εργασίες. «Η Ιστορία δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Με ρωτούσαν για πράγματα που συνέβησαν πριν από 100 χρόνια και τους έλεγα: «Εγώ ζω στο τώρα»».

Οπως προκύπτει, το να είσαι δημιούργημα της Ιβάνα και του Ντόναλντ δεν αποτελεί και το ευκολότερο πράγμα στη Γη. Για παράδειγμα, λίγο μετά τον χωρισμό τους ο Ντόναλντ φαίνεται να έστειλε έναν σωματοφύλακα στο διαμέρισμα της οικογένειας για να πάρει τον τότε 12χρονο Ντόναλντ τζούνιορ και να τον οδηγήσει στο γραφείο του. Επειτα ο ίδιος κάλεσε την Ιβάνα στο τηλέφωνο και της είπε: «Θα τον κρατήσω μαζί μου. Δεν τον παίρνεις πίσω». Η απάντηση της πρώην υπήρξε το δίχως άλλο αποστομωτική. «ΟΚ, κράτα τον. Εχω δύο ακόμη παιδιά να μεγαλώσω». Δέκα λεπτά αργότερα, ο σωματοφύλακας επέστρεψε το παιδί στη μητέρα του. Η ίδια μάλιστα, με αφορμή το περιστατικό, δήλωσε ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παίρνουν πάντα τοις μετρητοίς τα λεγόμενα του προέδρου: «Πολύ συχνά λέει πράγματα που δεν τα εννοεί».

Σκοπός του βιβλίου δεν είναι να αμαυρώσει την εικόνα του Τραμπ ως πατέρα. «Οταν το καθένα από τα παιδιά τελείωνε το κολέγιο, έλεγα στον πρώην σύζυγό μου: «Εδώ είναι το τελικό προϊόν. Τώρα είναι η σειρά σου»», αναφέρει χαρακτηριστικά στην εισαγωγή του βιβλίου της. Αλλωστε πιστεύει ότι ο Ντόναλντ «θα είναι και ένας υπέροχος πρόεδρος» και φυσικά δράττεται της ευκαιρίας να προκρίνει και τη θυγατέρα της Ιβάνκα για τον Λευκό Οίκο γράφοντας: «Ποιος ξέρει; Μια ημέρα ίσως γίνει η πρώτη γυναίκα –Εβραία –πρόεδρος».

Πώς είναι άραγε σήμερα οι σχέσεις της Ιβάνα με τον 45ο πρόεδρο των ΗΠΑ; Mάλλον εξαιρετικές. Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Sunday Mοrning» του CBS, με αφορμή το βιβλίο, ισχυρίστηκε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ τής πρότεινε τη θέση της πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Δημοκρατία της Τσεχίας. Εκείνη απέρριψε την πρόταση. Γιατί η ζωή της είναι τέλεια όπως ακριβώς είναι. Μια άλλη συνέντευξή της, πάντως, στην εκπομπή «Good Morning America» του ΑBC ήταν σαφώς πιο ιντριγκαδόρικη. Ισχυρίστηκε ότι μιλάει με τον πρώην άνδρα της σχεδόν κάθε 14 ημέρες. «Εχω τον απευθείας αριθμό του στον Λευκό Οίκο, αλλά δεν θέλω πραγματικά να τον καλώ εκεί επειδή εκεί βρίσκεται και η Μελάνια και δεν θέλω να προκαλέσω καμία ζήλια ή κάτι παρόμοιο, γιατί βασικά εγώ είμαι η πρώτη σύζυγος Τραμπ, ΟΚ; Είμαι η πρώτη κυρία, ΟΚ;» κατέληξε γελώντας.

Τα λεγόµενά της, ωστόσο, δεν εξελήφθησαν ως αστείο από τη Μελάνια, η οποία σήκωσε το γάντι και μέσω της εκπροσώπου της κατηγόρησε την Ιβάνα ότι επιζητεί την προσοχή κάνοντας θόρυβο και ότι η ίδια «προτίθεται να κάνει χρήση του ρόλου της για να βοηθά τα παιδιά και όχι για να πουλάει βιβλία».

Oπως και να έχει, είναι προφανές ότι η πληθωρική Ιβάνα θα ήταν μάλλον μια πιο ενδιαφέρουσα πρώτη κυρία σε σχέση με την άχρωμη Μελάνια. Aυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι θα ήταν και μια καλύτερη πρώτη κυρία. Για παράδειγμα, οι απόψεις της για το Μεταναστευτικό σοκάρουν, ειδικά αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η ίδια δραπέτευσε από το σοβιετικό μπλοκ συνάπτοντας έναν λευκό γάμο με έναν αυστριακό φίλο της προκειμένου να λάβει την υποκοότητα. «Υπάρχουν εκατομμύρια εκατομμυρίων μετανάστες που έρχονται από τη Συρία» έχει δηλώσει. «Δεν είναι μορφωμένοι. Δεν γνωρίζουν την κουλτούρα μας. Δεν ξέρουν πώς να ντυθούν για να ενσωματωθούν. Είναι μια καταστροφή».

Φυσικά η Ιβάνα συμφωνεί και με το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό που θέλει να δημιουργήσει ο πρώην σύζυγός της, σχολιάζοντας την τωρινή κατάσταση: «Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι σήμερα μια Μεξικανή, που είναι εννέα μηνών έγκυος, περνά το τείχος, που είναι δύο πιθαμές, πηγαίνει στο νοσοκομείο και γεννά ένα παιδί που γίνεται αυτομάτως Αμερικανός. Ποιος πληρώνει για δαύτη;». Και κάπως έτσι, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι δύο τόσο ταιριαστοί άνθρωποι να αποφάσισαν να χωρίσουν;