11 ερωτήσεις στον Ερίκο Μόντες

Θυμάστε την πρώτη φορά που βρεθήκατε σε μια τάξη μπαλέτου; «Το πρώτο µάθηµα χορού που παρακολούθησα ποτέ ήταν µε κλακέτες. Αποφάσισα να ξεκινήσω µε αυτό το σχέδιο γιατί αυτό το είδος έµοιαζε περισσότερο αποδεκτό για ένα αγόρι και σιγά-σιγά να βρω τον δρόµο µου και για το µπαλέτο».

Δεχτήκατε ποτέ μπούλινγκ ως παιδί εξαιτίας της ενασχόλησής σας με το μπαλέτο; «Δεν νοµίζω ότι ήξερα εκείνη την εποχή τι σηµαίνει µπούλινγκ. Είµαι σίγουρος όµως ότι άλλα αγόρια µε κορόιδευαν και πιθανώς χρησιµοποιούσαν άσχηµους χαρακτηρισµούς για εµένα. Γνώριζα ότι έκανα αυτό που αγαπούσα και κανένας δεν µπορούσε να µπει ανάµεσα σε εµένα και το πάθος µου για το µπαλέτο».

Γεννηθήκατε στη Βραζιλία και σήμερα είστε ο πρώτος χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου. Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί της πορείας σας; «Το 2002 ήµουν ο νικητής ενός σηµαντικού διαγωνισµού στη Βραζιλία και µου προσφέρθηκε υποτροφία για το London Studio Centre. Αρχές του 2003 κέρδισα το χρυσό µετάλλιο σε έναν διαγωνισµό στο Ριέτι της Ιταλίας, όπου συνάντησα έναν από τους διευθυντές του Royal Ballet School. Πέρασα επιτυχώς την οντισιόν για τη σχολή και έναν χρόνο αργότερα έγινα δεκτός στο Βασιλικό Μπαλέτο».

Για δεύτερη χρονιά χορογραφείτε για το Athens Children’s Ballet (ACB), την πρώτη ομάδα χορού για χορευτές 9-22 ετών. «Ναι. Πέρασα υπέροχα. Η Χριστίνα Ρόκα, καλλιτεχνική διευθύντρια του Athens Children’s Ballet, και η οµάδα της ήταν απίστευτα αποτελεσµατικοί και πολύ υποστηρικτικοί και φιλόξενοι. Τα παιδιά ήταν πρόθυµα να µάθουν και εργάστηκαν πολύ σκληρά για να επιτύχουν αυτό που τους ζήτησα. Η πρόκληση είναι να προσαρµόσεις τη χορογραφία σύµφωνα µε τις δεξιότητές τους, να τους προσφέρεις πράγµατα να µάθουν και να ψυχαγωγήσουν το κοινό. Το µεγάλο πλεονέκτηµα είναι ο ενθουσιασµός των παιδιών και η προθυµία τους να µάθουν».

Μιλήστε μου για το μπαλέτο «Hansel & Gretel» που παρουσιάζει η ομάδα του ACB στις 13 και 14 Ιανουαρίου στη σκηνή του «Παλλάς». «Ελπίζω να απολαύσετε το εύρος των χαρακτήρων και τους διαφορετικούς χορούς. Πρόκειται για µια υπέροχη ιστορία και είµαστε τυχεροί να έχουµε ένα τόσο καταπληκτικό µουσικό θέµα, που συνέθεσε ειδικά για το ACB ο Ολιβερ Ντέιβις».

Τι πιστεύετε για το επίπεδο του κλασικού χορού στην Ελλάδα; «Δυστυχώς δεν µπόρεσα να δω κάτι άλλο πέρα από τους χορευτές του ACB. Προέρχονται από πολλές διαφορετικές σχολές χορού και πολλοί από αυτούς έχουν λάβει εξαιρετική εκπαίδευση, έτσι υποθέτω ότι υπάρχουν καλοί δάσκαλοι και πολύ ταλέντο».

Ποιο είναι το μέλλον του κλασικού χορού; «Πάντοτε θα έχει µια θέση. Υπάρχουν εξαιρετικά έργα µπαλέτου που είναι απλά αιώνια. Ως «γλώσσα», ως µέσον, είναι εκλεπτυσµένο, εκφραστικό, επιτρέποντάς µας να διηγηθούµε ένα ευρύ φάσµα ιστοριών. Επίσης το µπαλέτο είναι η βάση για τα περισσότερα στυλ χορού».

Ο κόσμος του είναι όμως τόσο ανταγωνιστικός όσο λέγεται ότι είναι; «Με µία λέξη, ναι. Υπάρχουν περισσότεροι χορευτές από τις θέσεις εργασίας που προσφέρονται και αυτό το κάνει δύσκολο. Για να πάρεις µια δουλειά ή έναν ρόλο, πάντα θα ανταγωνίζεσαι µε άλλους ανθρώπους και σε ένα ορισµένο επίπεδο όλα καταλήγουν στο προσωπικό γούστο του ανθρώπου που κρίνει».

Εχετε νιώσει ιδιαίτερα πιεσμένος από τον ανταγωνισμό; «Εξαιτίας της ανταγωνιστικής φύσης τους, οι χορευτές µπορούν να γίνουν πολύ σκληροί µε τον εαυτό τους. Μερικές φορές αυτή είναι η πιο άγρια συνθήκη µε την οποία έρχεσαι αντιµέτωπος: η πραγµατικότητα ενάντια σε αυτό που θέλεις να είσαι και σε αυτό που θέλεις το σώµα σου να κάνει».

«Hansel & Gretel»: 13-14 Ιανουαρίου, θέατρο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5).