Την ώρα που έρχεται στη Βουλή ένα ακόμα πακέτο μέτρων – πλειστηριασμοί, περικοπή επιδομάτων, αλλαγές στο καθεστώς των απεργιών – ο πρωθυπουργός εκφώνησε στο υπουργικό συμβούλιο ένα ακόμα πανηγυρικό λόγο, λες και απευθυνόταν σε πολίτες που ζουν σε άλλο πλανήτη. Η κυβέρνηση του πέτυχε το 2015 – παρά τις επιδιώξεις της φασιστικής μπότας… – το καλύτερο μνημόνιο που έχει υπογράψει τη χώρα, ολοκλήρωσε τη δημοσιονομική προσαρμογή, ενώ σε λίγους μήνες έρχεται και το τέλος της επιτροπείας.
Με λίγα λόγια μπορεί να μην ζούμε σε ένα παράδεισο, αλλά λίγο απέχουμε από το να το πετύχουμε. Και βέβαια για να αποδείξει και την αριστερή του καταγωγή θα κάνει σε λίγο όπως είπε «ακόμη πιο σαφές το δικό μας ταξικό πρόσημο και τον δικό μας πολιτικό προσανατολισμό «. Που δεν είναι άλλος από «την ενίσχυση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας με τα στρώματα που θέλουμε προνομιακά να εκφράζουμε και να εκπροσωπούμε».
Είναι πραγματικά μεγάλο το κατόρθωμα της κυβέρνησης Σύριζα – ΑΝΕΛ η ισοπέδωση προς τα κάτω της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί η πολιτική με ταξικό πρόσημο που επαγγέλλεται ο κ.Τσίπρας είναι η φτωχοποίηση όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων. Βαφτίζει υπεραπόδοση της οικονομίας το ξεζούμισμα επαγγελματιών, μισθωτών, επιχειρήσεων με την υπερφορολόγηση και επαίρεται για τα υπερπλεονάσματα που του επιτρέπουν να μοιράζει μερικά ψίχουλα ως αντίδωρο στους πιο φτωχούς, για να αποκτήσει ταξικό πρόσημο η πολιτική του.
Την ώρα που περισσότεροι από 4 εκατ. πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν φορολογικές υποχρεώσεις και ασφαλιστικές εισφορές, βλέπουν τους λογαριασμούς τους να κατάσχονται ο κ.Τσίπρας επιμένει να βλέπει τη δική του κατασκευασμένη πραγματικότητα. Μια κυβέρνηση που έχει καταφέρει να ισοπεδώνει καθημερινά όλο και πιο κάτω το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων, που έχει αναιρέσει όλες τις υποσχέσεις που αφειδώς έδινε για να καταλάβει την εξουσία,έχει το θράσος να μιλά για ταξικό πρόσημα στην πολιτική της.
Μόνο που αυτό το ταξικό πρόσημο δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στη γενική φτωχοποίηση, στην κατάρρευση της κοινωνικής προστασίας, στην απαξίωση της υγείας και της παιδείας .Αντί να κοιτάζουμε το μέλλον, αντί να μικρύνουμε την ψαλίδα που μας χωρίζει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γυρίζουμε όλο και πιο πίσω, μετατρεπόμαστε σε μια χώρα που όλο και περισσότεροι θα περιμένουν κάποιο γλίσχρο επίδομα για να τα βγάλουν πέρα.
Μια πράγματι ταξική πολιτική με αποτέλεσμα ένα τεράστιο κοινωνικό χάσμα, με λίγους εκλεκτούς και μια μεγάλη πλειοψηφία να αγωνίζεται να επιβιώσει στα όρια της φτώχειας…
ΤΟ ΒΗΜΑ
