Επειτα από χρόνια αβεβαιότητας και αναιμικής ανάπτυξης, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Απο την άλλη πλευρά βέβαια, η εκτόξευση του παγκόσμιου χρέους σε δυσθεώρητα επίπεδα (πάνω από 320% του παγκοσμίου ΑΕΠ), ένα μέγεθος που κατά τον Kenneth Rogoff έχει προ πολλού ξεπεράσει την ομαλή εξυπηρετησιμότητά του, και η ιλιγγιώδης συσσώρευση των παραγώγων χρηματοπιστωτικών προϊόντων σε επίπεδα δεκαπλάσια του παγκοσμίου ΑΕΠ (770 τρισ. δολάρια), με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι μερικές από τις προκλήσεις που η διεθνής κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει εν όψει του κινδύνου μιας κατάρρευσης.
Η Ευρώπη πάλι, παρά τις μεγάλες προκλήσεις, δείχνει να βρίσκει τον βηματισμό της. Οι προτάσεις Makron για μια στενότερη και πιο αλληλέγγυα συνεργασία μεταξύ των κρατών, όπως και η τοποθέτηση του Martin Schultz για τον σχηματισμό των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης μέχρι το 2025, δείχνουν ότι απομακρυνόμαστε από τις διαλυτικές σκέψεις που κοσμούσαν τα πρωτοσέλιδα.
Σε αυτή την κρίσιμη για την ελληνική οικονομία συγκυρία, οι θετικές εξελίξεις κυρίως στην ΕΕ λειτουργούν ενισχυτικά. Η ανάπτυξη στην περιοχή του 1,6% το 2017 και 2,5% το 2018 αποτελεί μεταξύ άλλων τρανή απόδειξη ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω της τον εφιάλτη μιας δεκάχρονης κρίσης και εισέρχεται με καλούς όρους σε μια νέα περίοδο προόδου και ευημερίας. Το εισιτήριο για την επάνοδο το εξέδωσαν εκείνοι που μας το στέρησαν το 2009. Οι αγορές. Που με την αγορά κρατικών ομολόγων σε επίπεδα απόδοσης κάτω του 4% για τα δεκαετή, δηλαδή σε όρους Νοεμβρίου 2006, άνοιξαν τον δρόμο για τη σταδιακή ομαλοποίηση των χρηματοδοτικών μας αναγκών μέσω του φυσικού, κανονικού δανειστή για όλες τις χώρες, που είναι οι αγορές.
Ομως, όπως ο αποκλεισμός από τις αγορές δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά είχε τις ρίζες του στη διαχρονική απώλεια της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, που οδήγησε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο 14,7% του ΑΕΠ το 2007 και το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 15,4% το 2009, έτσι και τώρα η πλήρης επιστροφή στην κανονικότητα εξαρτάται από την αντιμετώπιση μεταξύ άλλων των εξής προκλήσεων:
1. Της σταδιακής εξόδου στις αγορές για καθολική και μόνιμη κάλυψη των αναγκών αναχρηματοδότησης.
2. Της αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους, σκοπεύοντας να καταστεί εξυπηρετήσιμο για μια μακρά χρονική περίοδο.
3. Της επιδίωξης για αποχώρηση του ΔΝΤ από το Πρόγραμμα με στόχο τη μείωση του κόστους δανεισμού και την άμβλυνση των μεταμνημονιακών απαιτήσεων κατά τη διάρκεια των ελέγχων.
4. Της αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών με απώτερο σκοπό την εξυγίανση του ενεργητικού τους και τη βελτίωση της ρευστότητάς τους για τη χρηματοδότηση υγιών επιχειρήσεων της πραγματικής οικονομίας.
5. Του σχηματισμού ενός ταμειακού αποθέματος (Cashbuffer) για κάλυψη έκτακτων αναγκών.
6. Της επεξεργασίας και υλοποίησης ενός προγράμματος διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος και στην οικονομία, ώστε να δημιουργηθεί μια υγιής βάση για διατηρήσιμη ανάπτυξη.
7. Της μαζικής προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων και της διοχέτευσής τους σε παραγωγικές επενδύσεις με στόχο την αύξηση της παραγωγής και τη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας.
8. Της αξιοποίησης του υψηλού τεχνοκρατικού και μορφωτικού επιπέδου του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στην προσπάθεια μετάβασης στην ψηφιακή εποχή.
Από τον βαθμό επιτυχίας των παραπάνω στόχων, χωρίς να εξαντλείται εδώ ο σχετικός κατάλογος, θα εξαρτηθεί η πορεία της χώρας μας τα επόμενα χρόνια και θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη βελτίωση της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου.
Ο κ. Χαράλαμπος Γκότσης είναι πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
