Κάνε αυτό που πρέπει χωρίς χρονοτριβή, χωρίς να είσαι βιαστικός και κάνεις κάτι λάθος. Ένα ρητό με διπλή ανάγνωση που ενσωματώνει δύο άλλες παροιμίες, το «γοργόν και χάριν έχει» και το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Και οι δύο αυτές αναγνώσεις μοιάζουν αντιφατικές, αλλά κρύβουν μέσα τους μια σοβαρή αλήθεια για τον τρόπο που σκεπτόμαστε και πράττουμε. Είναι η αλήθεια της σύνθεσης για περισσότερη αντικειμενική προσέγγιση της πραγματικότητας. Είναι μία χρήσιμη μέθοδος προσέγγισης των προβλημάτων της χώρας.
Το «Σπεύδε» μας καλεί να γίνουμε ενεργητικοί, να μην παρακολουθούμε παθητικά, αδιάφορα τις εξελίξεις.Το «βραδέως» μας καλεί να μην βιαζόμαστε και κάνουμε λάθη στις σκέψεις και τις πράξεις μας.
Όταν όμως από κοινού ερμηνεύσουμε το ρητό με τη διαλεκτική μέθοδο της θέσης, αντίθεσης και σύνθεσης τότε θα αντιληφθούμε την πραγματικότητα πιο σωστά και ορθολογικά.Το ρητό αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας για την πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων.
Ζήσαμε και δυστυχώς βιώνουμε στην πολιτική μας ζωή το «μαύρο – άσπρο». Πουθενά σε κανένα θέμα σύνθεση και συναίνεση όταν:
Πρέπει να «σπεύσουμε» να πάρουμε καθαρή θέση, να είμαστεενεργητικοί και παρόντες απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις (στο Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο) και το Σκοπιανό. Πρέπει να «σπεύσουμε» να πάρουμε καθαρή θέση για τις μεταρρυθμίσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η πορεία σ’ αυτά τα ζητήματα είναι καθοριστικός παράγοντας στις εσωτερικές εξελίξεις.
Πρέπει να «σπεύσουμε» να σχεδιάσουμε τη μετα-μνημονιακή εποχή και τη μετά-κρίση περίοδο χωρίς εχθρούς και βαρβάρους. Να μην «βιαστούμε» όμως να πάρουμε θέσεις και αποφάσεις χωρίς περίσκεψη χάριν των κομματικών συμφερόντων, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα εθνικά συμφέροντα.
Στο πολιτικό πεδίο συμπολίτευση και αντιπολίτευση ερμηνεύουν τα πράγματα μεμονωμένα και ξεχωριστά χωρίς σύνδεση και σύνθεση για την καλύτερη λύση στα εθνικά συμφέροντα. Η Δημοκρατία αναγνωρίζει τη σύγκρουση των θέσεων και των ιδεών (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης) παρατάξεων και των πολιτών. Παρά τη σκληρή αντιπαράθεση «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων τα περασμένα χρόνια, δεν λέμε να σοβαρευτούμε και να χαράξουμε μια σταθερή πορεία της χώρας μας.
Το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. συνεχίζει να ερμηνεύει το «Σπεύδε βραδέως» με μέτρο πάντα το κομματικό συμφέρον και τη διατήρηση της εξουσίας και δευτερευόντως με μέτρο τα εθνικά συμφέροντα.
Η τυφλή αντιπαράθεση στα μείζονα εθνικά ζητήματα χωρίς σύνθεση των απόψεων και χωρίς συναίνεση βλάπτει σοβαρά τη χώρα και τους πολίτες. Βαδίζουμε χωρίς στρατηγική στην ταραγμένη περιοχή μας. Οι πολίτες κουράσθηκαν από τις σκιαμαχίες και τις αδιέξοδες αντιπαραθέσεις. Πριν καν διαμορφωθεί μία εθνική θέση για το Σκοπιανό, οι αντιπαραθέσεις έπιασαν κόκκινο. Όταν βιάσθηκε ο κ. Τσίπρας να δώσει για τους οκτώ αξιωματικούς διαβεβαιώσεις στον Σουλτάνο, αυτός θα συνεχίζει να προκαλεί, Όταν το νέο αφήγημα της κυβέρνησης μιλάει ότι βγαίνουμε με «καθαρή» έξοδο από τα Μνημόνια, οι πολίτες αγριεύουν, διότι γνωρίζουν ότι οι μνημονιακοί κανόνες θα τους συνοδεύουν για πολλά χρόνια.
Είναι καιρός το «Σπεύδε βραδέως», στη «συνθετική» του ερμηνεία, να καθοδηγεί την πολιτική μας ηγεσία. Η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής παράταξης μπορεί να εκφράσει πολιτικά αυτή τη διαδικασία σύνθεσης των απόψεων στα μείζονα ζητήματα. Είναι ανάγκη το εγχείρημα «Κίνημα της Αλλαγής» να μην βραχυκυκλώσει στην ίδια ρητορική.
Η συγκρότηση της ηγετικής ομάδας με επικεφαλής την κα. Γεννηματά, ανέλαβε συγκεκριμένες αρμοδιότητες και βρισκόμαστε σε αναμονή. Προς το παρόν οι επικεφαλής των φορέων που συγκροτούν το νέο αυτό πολιτικό εγχείρημα εκφράζονται κατά το δοκούν σε μείζονα μάλιστα εθνικά και πολιτικά θέματα.
Χρήσιμο θα είναι χωρίς καθυστερήσεις να σταματήσει αυτό το «γαϊτανάκι». Είναι πολιτική ανάγκη να «σπεύσει» το νέο πολιτικό εγχείρημα να εκφρασθεί ενιαία πολιτικά στις κρίσιμες πολιτικές επιλογές που αναφέραμε και να επιδιώξει ευρύτερες συναινέσεις.
Είναι πολιτική ανάγκη να «σπεύσει», να εκφράσει η νέα ηγετική ομάδα το νέο, το ελπιδοφόρο αφήγημα και θα κινητοποιήσει τους πολίτες.
Είναι πολιτική ανάγκη να «σπεύσει» το νέο «Κίνημα Αλλαγής» να σχεδιάσει την οργανωτική δικτύωση των πολιτών, την κοινή πολιτική στέγη και το πως θα επικοινωνήσει, θα κοινωνικοποιήσει τις θέσεις του.
Είναι πολιτική ανάγκη να «σπεύσει» η ηγετική ομάδα να διαλύσει τους ψεύτικους διαχωρισμούς τα «παλιά» και τα «νέα» στελέχη και να αξιοποιήσει την εμπειρία και τη γνώση με τη φρεσκάδα και το πάθος της νέας γενιάς, χωρίς αποκλεισμούς και διαιρέσεις στο νέο «Κίνημα Αλλαγής».
Το 2018 να ξεκινήσει με ένα καλό ποδαρικό. Να μάθουν οι πολίτες τι πρεσβεύει η νέα Δημοκρατική παράταξη. Πως σχεδιάζει να πολιτευτεί.
Με οργανωτική δομή ανοιχτή στην κοινωνία, που θα συσπειρώνει τους πολίτες χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς «ανακρίσεις», για την προέλευσή τους.Οι χιλιάδες πολίτες που έφθασαν στις κάλπες βρίσκονται σε αναμονή.
Είναι ανάγκη πολιτική να «σπεύσει» το νέο κίνημα να κάνει «ζωντανή» και ελπιδοφόρα την παρουσία του στα media. Να κοινοποιήσει τις ιδέες και τη φωνή του παντού. Το δίκτυο των στελεχών και των μελών να μην αποτελεί απλά έναν εκλογικό μηχανισμό, αλλά έναν ζωντανό οργανισμό, συζήτησης, αντιπαράθεσης και σύνθεσης προτάσεων για τη νέα πορεία της χώρας.
Τα γεγονότα τρέχουν. Το 2018 μέχρι το 2021 (συμβολική αναφορά για τα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους) είναι πολιτικός χρόνος, κρίσιμος και χρήσιμος για τη χώρα, αλλά και για το νέο εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης. Είναι το χρονικό διάστημα που θα κριθεί αν θα καταφέρει να κάνει την υπέρβαση του δίπολου ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ ή θα βρίσκεται σε χαμηλές πτήσεις.
Ασφαλώς η υπέρβαση αυτή πρωταρχικά έχει να κάνει με τις ανάγκες του τόπου και την προοπτική του έθνους και δευτερευόντως με τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Ο λόγος του νέου φορέα, το ήθος και το πάθος των στελεχών που θα κάνουν τη διαφορά. Στα κρίσιμα πεδία (εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό, θεσμικό) θα δοκιμασθούν οι ιδέες και οι προτάσεις του νέου φορέα. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρέπει:
Να φύγουμε από τις πολιτικές εικόνες των «προσκυνημάτων». Να δηλώνουμε παράδειγμα άθεοι και να μην αφήνουμε προσκύνημα για προσκύνημα (στον Πάπα, στον Πατριάρχη, στο Άγιο Όρος, στο Πανάγιο Τάφο κ.α.) και να λησμονάμε το χωρισμό εκκλησίας και κράτους.
Να υπερβούμε τη «διγλωσσία», άλλα μπρος και άλλα πίσω, άλλα στο εθνικό μπαλκόνι και άλλα σε διεθνές επίπεδο (να κάνεις δηλαδή προσκύνημα στις πολιτικές του Τραμπ, όταν τον συναντάς και να τον αρνείσαι στο αριστερό μπαλκόνι. Να κάνεις το καλό και ειρηνικό παιδί όταν συναντάς τον Σουλτάνο και ταυτόχρονα να μοιράζεις παληκαρισμούς και αριστεροσύνες).
Να σταματήσουμε να εφευρίσκουμε εχθρούς και βάρβαρους (όπως χθες υβρίζαμε τους δανειστές και τους τροϊκανούς, τη διετία που πέρασε κάναμε όλα τα «θελήματα» λόγω ανάγκης και σήμερα το 2018 τους ξαναβαπτίζουμε «εχθρούς» και δυνάστες, μιας και στο μέλλον έρχονται οι εκλογές).
Σε αυτά τα πεδία δεν χρειάζεται βιασύνη. Τα βήματα πρέπει να είναι σταθερά και μελετημένα. Η Δημοκρατία είναι διαδικασία σύνθεσης και συναίνεσης. Το πεδίο των θεσμών αποτελεί προνομιακό πεδίο για συνθέσεις και συγκλήσεις.
Χωρίς βιασύνες, αλλά και χωρίς καθυστερήσεις, οφείλει η πολιτική ηγεσία να ανταποκριθεί τόσο στις προσδοκίες των πολιτών, όσο και στις ανάγκες της πατρίδας. Πάνω απ’ όλα οφείλει να σχεδιάσει σοβαρή εθνική στρατηγική στα κρίσιμα μέτωπα που αναφέραμε στη γραμμή του ρητού: «Σπεύδε βραδέως», με σοβαρές συνθέσεις και συναινέσεις.
