Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Αγριόπαπια», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, στο θέατρο Πορεία. Πρόκειται για ένα έργο για τα ζωτικά ψεύδη που μας συντηρούν… «Ναι. Και την ίδια στιγμή συνειδητοποιείς πόσο εύκολα οι σχέσεις των ανθρώπων μετατρέπονται σε σχέσεις εξάρτησης. Για παράδειγμα, η ηρωίδα μου, η Γκίνα, έχει ένα μεγάλο μυστικό και αυτό την αναγκάζει να γίνεται πιο ανεκτική, να αλλοιώνεται. Και από την άλλη, ο άνδρας της, ένας άνδρας αδύναμος, όχι τόσο δημιουργικός, ο οποίος δράττεται της ευκαιρίας να πιαστεί από αυτή τη δυναμική γυναίκα. Και σε αυτό το σημείο συναντώνται οι ανάγκες τους, συντηρώντας παράλληλα ο ένας το ζωτικό ψεύδος του άλλου».
Οταν όμως ο Γκρέγκερς εισβάλλει στη ζωή τους και αποκαλύπτει τις αλήθειες τους, έρχεται ο όλεθρος. Είναι καλύτερα λοιπόν να ζούμε παρέα με τα ζωτικά μας ψεύδη; «Ο Γκρέγκερς είναι ένας ακραίος ήρωας. Κανείς δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους στη ζωή του, γιατί σου τραβούν ό,τι πιο στέρεο έχεις και σε αφήνουν γυμνό στον δρόμο. Πάντα έλεγα ότι θέλω ολόκληρη την αλήθεια. Πλέον δεν ξέρω. Προτιμώ να ακροβατώ κάπου ανάμεσα στις αλήθειες μου και στα βολικά μου ψέματα».
Για πρώτη φορά ερμηνεύετε τον ρόλο μιας μητέρας στο θέατρο. «Ναι, και δυσκολεύτηκα. Δυσκολεύτηκα να βρω τις κινήσεις της. Θυμάμαι, στις πρώτες πρόβες, ο Δημήτρης Τάρλοου μου έλεγε για τη Σίσσυ Τουμάση, που ερμηνεύει τον ρόλο της κόρης μου: «Μα πώς την πιάνεις έτσι; Δεν είναι φίλη σου, είναι κόρη σου». Τελικά κατάλαβα ότι οι κινήσεις μιας μάνας πρέπει να αποπνέουν σιγουριά. Αρχικά εκλάμβανα αυτή τη σιγουριά ως αυστηρότητα. Δεν ήταν όμως έτσι. Τα παιδιά χρειάζονται κάτι στέρεο».
Θέλετε να γίνετε μητέρα; «Θα ήθελα πολύ και έχω μια αγωνία να μου συμβεί. Την ίδια στιγμή, αναλογίζομαι τις αδυναμίες μου ως χαρακτήρα. Θα τα καταφέρω άραγε;».
Οι ρόλοι σας σάς «καταδιώκουν» στη διάρκεια της ημέρας; «Μοιραία, συμβαίνει την περίοδο που ερμηνεύω έναν ρόλο να χρησιμοποιώ ατάκες του. Μάλιστα, έτσι ανακαλύπτω διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάτι να ειπωθεί».
Πριν από την παράσταση επιζητείτε την ηρεμία; «Είμαι λίγο ψυχαναγκαστική. Για παράδειγμα, αν στην πρώτη παράσταση ντυθώ πρώτα και βαφτώ έπειτα, θα πρέπει από εδώ και πέρα να ακολουθώ την ίδια ρουτίνα. Πάντοτε όμως κάνω ζέσταμα στο σώμα και στη φωνή μου. Εφέτος με τη Σίσσυ Τουμάση κάνουμε και μια αγκαλιά προτού βγούμε στη σκηνή».
Eχετε αλλάξει ως άνθρωπος; «Παλαιότερα ήμουν μια άλλη. Πολύ αγοροκόριτσο, πολύ νευρική. Θέλησα να γίνω και εγώ λίγο κοριτσάκι. Να φορέσω τακούνια, να βάλω μια φουστίτσα. Σχεδόν μέχρι τα 28 μου χρόνια τέτοια ρούχα δεν είχα. Ισως έπαιξε ρόλο ότι έχω τρία αδέλφια αγόρια».
Είναι δύσκολο να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του 2017; «Είναι δύσκολο να είσαι οτιδήποτε. Δεν φτάνει μια δουλειά για να ζήσεις. Δουλεύουμε απλά για να πληρώσουμε τα βασικά. Ηρθαν οι γιορτές και λες: «Θα μου φτάσουν τα χρήματα να πάρω ένα δώρο στους αγαπημένους μου;»».
Η γενιά μας είναι αδικημένη; «Τι σημαίνει αδικημένη; Κι εμείς δεχτήκαμε πράγματα και ψηφίσαμε. Πιστέψαμε πριν από τρία χρόνια σε μια αλλαγή, σε μια προσπάθεια να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Και ύστερα ήρθε η μεγάλη σφαλιάρα. Και αναρωτιέσαι: «Γιατί, αφού εγώ σ’ τα έδωσα όλα;». Θα έρθουν λοιπόν ξανά εκλογές και πραγματικά αυτή τη φορά δεν ξέρω τι θα κάνω. Αν τα πάντα αποφασίζονται από τους έξω… ματαιότης ματαιοτήτων. Δεν γίνεται όμως να ζεις έτσι. Χρειάζεται ένα νόημα».
«Αγριόπαπια»: Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5, πλατεία Βικτωρίας), poreiatheatre.com
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
