Κατακτήσεις του ’17

Η ομορφιά της ζωής κρύβεται στα μικρά πράγματα: σε ένα φλιτζάνι καφέ με μπισκότα κανέλας, σε μια εκδρομή, στην κουβέρτα που έχεις για να σκεπάζεσαι στον καναπέ, σε ένα ωραίο βιβλίο, σε ένα φαγητό, σε ένα καινούργιο στιλό με τέσσερα χρώματα. Σε λεπτομέρειες που, όσο και αν θεωρούμε δεδομένες, είναι πολύτιμες καθώς λειτουργούν ως αντιβιώσεις στην τοξική καθημερινότητα. Μεγαλώνοντας εκτιμώ περισσότερο τη σημασία τους. Ετσι αποχαιρετώ το δύσκολο (κυρίως επαγγελματικά) για εμένα 2017, για να υποδεχθώ ένα (θέλω να πιστεύω) πιο ήρεμο και φωτεινό 2018, με ένα πολύ προσωπικό αφιέρωμα στα μικρά πράγματα που ανακάλυψα τον προηγούμενο χρόνο και που μαζί τους πορεύτηκα. Σας τα συνιστώ.

Ανακάλυψα λοιπόν (και πίνω σε βαθμό κατάχρησης) φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι με μπόλικο φρέσκο τζίντζερ –ωραία που καίει τον λαιμό! Δοκίμασα και ερωτεύτηκα τα passion fruit που χρόνια τα έβλεπα στα ταξίδια μου στην Ταϊλάνδη αλλά δεν τα έβαζα στο στόμα μου, δεν ξέρω γιατί. Επανεκτίμησα το ρόδι, ειδικά τώρα που το βρίσκω καθαρισμένο σε όλο και περισσότερα σουπερμάρκετ. Εβαλα στο μπαλκόνι μου μερικές ρίζες μπαμπού και θα βάλω και άλλες: δεν ξέρω αν είναι θέμα φενγκ σούι (αυτό, τελικά, υπάρχει;), αλλά το πηγαινέλα τους όταν φυσάει λειτουργεί κατευναστικά όπως τα παρατηρώ ξαπλωμένος στον καναπέ. Για εκείνες τις ώρες του καναπέ ό,τι καλύτερο είναι τα αιθέρια έλαια λεβάντας με μία-δύο σταγόνες lemongrass (στην κεραμική συσκευή με το ρεσό). Στην τηλεόραση το «Penny Dreadful», μια σειρά τρόμου (γιατί μου αρέσουν και οι σειρές τρόμου) που άργησα να ανακαλύψω –αν και το σκέτο «τρόμου» την αδικεί, αφού είναι πολύ περισσότερα. Από δίπλα «Haters Back Off!», παράξενη, αιρετική, παρανοϊκή κωμωδία που σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση.

Το 2017 ήταν το δικό μου «Ετος Ποίησης», καθώς για κάποιον λόγο ο οργανισμός μου επιζητούσε ρίμα: Ο Ναπολέοντας Λαπαθιώτης («Ποιήματα – Απαντα τα ευρεθέντα», φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Η. Παππάς, με τη συνεργασία της Μαρίας Π. Φωτίου, εκδόσεις Ταξιδευτής) και ο Κώστας Καρυωτάκης («Ποιήματα και πεζά», επιμέλεια Δημήτρης Δημηρούλης, εκδόσεις Gutenberg) αποδείχθηκαν ιδανική παρέα. Εμιλι Ντίκινσον δεν είχα διαβάσει ποτέ, πήρα μια γενναία δόση με το «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά» (επιμέλεια Λιάνα Σακελλίου, εκδόσεις Gutenberg). Τελευταία ήρθε στην παρέα και η Εντνα Σεντ Βίνσεντ Μιλέι με το «Λίγα σύκα απ’ τα γαϊδουράγκαθα» (μετάφραση Χαρίλαος Νικολαΐδης, εκδόσεις Θράκα).

Στις εκδρομές μου γύρω από την Αθήνα ξεχώρισα το νέο Μουσείο Θήβας και το Μουσείο Τεγέας. Επίσης, το Βυζαντινό Μουσείο στο Αργος, μικρό αλλά υποδειγματικά στημένο. Το Ναύπλιο ήταν και πάλι η εύκολη λύση όποτε ένιωθα την ανάγκη να φύγω για λίγο. Παραμένει για εμένα η ωραιότερη πόλη της Ελλάδας. Στα ταξίδια μου στο εξωτερικό τρεις πόλεις ήρθαν να προστεθούν σε εκείνες που αγαπώ: Ουτρέχτη, Μαδρίτη, Σαλαμάνκα.

Εχω και άλλα: Την «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους στην Εθνική Λυρική Σκηνή, κυρίως για την Ηλέκτρα της Ζαμπίνε Χογκρέφε. Κάτι φθηνά γυαλιά πρεσβυωπίας που στέκονται στη μύτη και μπορείς να διαβάζεις τα ονόματα στα κουδούνια χωρίς να ζητείς τη βοήθεια των περαστικών. Το μονόζυγο πόρτας –βοηθάει στην αποσυμπίεση των σπονδύλων και ανακουφίζει από πόνους στην πλάτη και στη μέση -, αχ αυτή η καθιστική ζωή! Οι πεζοπορίες, ακόμη και σε γειτονιές της Αθήνας που νομίζεις πως δεν έχουν τίποτε να σου δώσουν, αλλά πάντα έχουν. Η έκθεση με τα προσωπικά αντικείμενα της Μαρίας Κάλλας στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Η έκθεση για τους πρώτους έλληνες μοντερνιστές στο Βυζαντινό Μουσείο και οι εκθέσεις του Χρήστου Μποκόρου στο Μουσείο Μπενάκη. Οι κολόνιες με πιπέρι, με σύκο, με λεβάντα, με ρόδι –πάντα θα μου φτιάχνουν τη διάθεση. Οι παλιομοδίτικες ανδρικές ζακέτες –να είναι θέμα ηλικίας; Ενα σαμπουάν με μέντα. Οι εσπρέσο αμερικάνο. Οι πατατοκεφτέδες με φρέσκο δυόσμο που τους έφαγα ξανά έπειτα από πολλά χρόνια (είχα ξεχάσει πόσο νόστιμοι είναι) και συγκινήθηκα –η γεύση της μνήμης.

Είναι και άλλα πολλά, μικρά, αλλά όχι ασήμαντα. «Μπαχαρικά» που δίνουν έξτρα γεύση στον κόσμο που φτιάχνεις με αυτούς που αγαπάς. Τη γεύση της ευτυχίας. Η συνταγή είναι πιο εύκολη από όσο πιθανώς νομίζουμε. Θα προσπαθήσω να την εφαρμόσω και το 2018. Ελπίζω να μπορέσω, ελπίζω να τα καταφέρω.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017.