«Πίσω μου μπορείτε να διαπιστώσετε την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού» είπε η ρεπόρτερ του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του πρώτου καναλιού της κρατικής τηλεόρασης, στην απευθείας μετάδοση από κάποιο χιονισμένο προάστιο της πρωτεύουσας. Οταν άνοιξε το πλάνο, είδαμε πίσω της ένα μικρό λοφάκι από αλάτι αλλά στο μεταξύ είχαμε διαπιστώσει την τεράστια άγνοια ελληνικών της ρεπόρτερ και τη βάρβαρη κακοποίηση της γλώσσας. Δεν ήταν το πρώτο ούτε το μοναδικό περιστατικό. Η γλωσσική δυσλειτουργία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των τηλεοπτικών ρεπορτάζ.
Θα ήταν μάλιστα αποκαλυπτική αλλά και παιδαγωγική μια ανθολογία με μεταγραμμένα ρεπορτάζ των λεγόμενων «ελεύθερων ρεπόρτερ» της τηλεόρασης. Γιατί δεν είναι μόνο τα κρατικά κανάλια. Την ίδια μέρα, στο κεντρικό δελτίο ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, η ρεπόρτερ που σε απευθείας σύνδεση μεταδίδει «ατμόσφαιρα» από το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος –το αποκαλούσε «το Σταύρος Νιάρχος» –χρησιμοποιεί σχεδόν μόνο το επίθετο «γιορτινός». Δεν κάνει ρεπορτάζ, να πει, ας πούμε, πόσα δέντρα είναι στολισμένα, πόσες χιλιάδες φωτάκια έχουν χρησιμοποιηθεί, πόσοι ήταν οι επισκέπτες. Κάνει μια φτηνή έκθεση ιδεών, όπου όλα είναι γιορτινά, οι άνθρωποι χαίρονται τη γιορτινή ατμόσφαιρα, ανάμεσα στα γιορτινά δέντρα, κάνοντας πατινάζ στη γιορτινή πίστα, δίπλα στο γιορτινό κανάλι κ.λπ., κ.λπ.
Αυτές οι επισημάνσεις δεν έχουν ανεκδοτολογικό χαρακτήρα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, δεν υπάρχουν πλέον πολλά επαγγέλματα που να έχουν ευθύνη απέναντι στη γλώσσα. Και των δημοσιογράφων είναι ένα απ’ αυτά τα λίγα επαγγέλματα. Μπορεί να γελάμε ή να εκνευριζόμαστε με τους ρεπόρτερ, αλλά η γλωσσική διάβρωση είναι εδώ. Φυσικά υπάρχει και ένα γενικότερο θέμα, ας το πούμε κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος. Ποιοι είναι σήμερα οι έλληνες δημοσιογράφοι; Πόσοι είναι; Τι κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο έχουν; Πώς νομιμοποιούνται να είναι ρεπόρτερ, να εκφέρουν αυθεντική γνώμη επί σχεδόν παντός επιστητού; Πώς ελέγχονται και από ποιους; Η ΕΣΗΕΑ, που έχει χάσει προ πολλού το πλοίο, ιδιαίτερα από τότε που οι συνδικαλιστές της (εκτός εξαιρέσεων) ταύτισαν την κρίση του Τύπου με τα μνημόνια, είναι καιρός να προχωρήσει σε μια τέτοια καταγραφή.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
