Ο Αύγουστος του 2018 είναι ο μήνας που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία. Τα μνημόνια επιθυμούμε να αποτελέσουν παρελθόν και η χώρα μας να κάνει μια νέα αρχή. Το ζητούν επιχειρήσεις και πολίτες τα τελευταία επτά χρόνια.
Επτά χρόνια μνημονίων, κατά τη διάρκεια των οποίων η Ελλάδα έχει καταφέρει πολύ σημαντικά επιτεύγματα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής της προσαρμογής και βεβαίως βελτίωση των μακροοικονομικών της μεγεθών. Μερικές αποδείξεις μπορούν να είναι οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας για τρίτο συνεχές τρίμηνο εφέτος, γεγονός που έχει να συμβεί εδώ και δέκα χρόνια, η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και η πτώση της ανεργίας –αργά αλλά σταθερά.
Επιπλέον, οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων που διαμορφώνονται σε επίπεδα προ κρίσης αποτελούν έναν ακόμη ενθαρρυντικό παράγοντα για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.
Ομως, η μόνιμη συζήτηση γύρω από τη λήξη της περιόδου των μνημονίων επικεντρώνεται –και όχι άδικα –στην πορεία υλοποίησης σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία. Κατά την άποψή μας, η σημαντικότερη μεταρρύθμιση στο πεδίο της ανάπτυξης της οικονομίας είναι να αποκτήσει η χώρα ξανά συγκεκριμένη, συγκροτημένη και απόλυτα ρεαλιστική βιομηχανική πολιτική. Είναι η πρόκληση για την κυβέρνηση, η οποία το τελευταίο διάστημα έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής για την υποστήριξη της βιομηχανίας.
Ας μην παραβλέπουμε ότι η βιομηχανία στη χώρα μας παράγει το 31% του ΑΕΠ της Ελλάδας, το οποίο είναι περίπου 55 δισ. ευρώ. Ομοίως, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΙΟΒΕ, το 31,3% της απασχόλησης οφείλεται στη μεταποίηση, ενώ μια (1) θέση εργασίας στη μεταποίηση συνεπάγεται περίπου 3,5 θέσεις εργασίας στο σύνολο των τομέων της οικονομίας.
Αλλωστε, χωρίς παραγωγή, χωρίς βιομηχανία, το μέλλον της χώρας μας είναι απολύτως αβέβαιο. Η έξοδος από την οικονομική κρίση και η δημιουργία θέσεων εργασίας διέρχονται από την έμπρακτη και χωρίς κυβερνητικούς δισταγμούς ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο οι τουριστικές περιοχές, αλλά και η παραμεθόρια ξεχασμένη Βόρεια Ελλάδα, η οποία μαστίζεται από την ανεργία γιατί αφήσαμε τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία στο έλεος του διεθνούς ανταγωνισμού. Δυστυχώς, το υψηλό λειτουργικό κόστος που αντιμετωπίζει η εγχώρια βιομηχανία και το πλήθος των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων την έχουν φέρει στα όρια της βιωσιμότητας.
Για τους παραπάνω λόγους ο ΣΒΒΕ δεν θα πάψει να υποστηρίζει αυτό που πρώτος απ’ όλους, πολύ νωρίς, και συγκεκριμένα το 2010, υποστήριξε: θα πρέπει με συγκεκριμένη βιομηχανική πολιτική η χώρα να οδηγηθεί σταδιακά στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και αναπτυσσόμενη η βιομηχανία να εισφέρει με 12% στον σχηματισμό του εθνικού ΑΕΠ, από 8,9% που εισφέρει σήμερα.
Αλλωστε, η θεσμοθέτηση –αλλά κυρίως η υλοποίηση –μιας συγκροτημένης βιομηχανικής πολιτικής, η οποία δεν θα εξαντλείται στην υλοποίηση συγχρηματοδοτούμενων έργων και προγραμμάτων, θα έχει πολλαπλά θετικές επιπτώσεις στην οικονομία, αφού:
θα ενθαρρυνθούν οι αναγκαίες προσαρμογές που πρέπει να υιοθετηθούν από τις επιχειρήσεις και οι οποίες θα τις καταστήσουν περισσότερο εξωστρεφείς και ανταγωνιστικές,
θα βελτιωθεί το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν οι επιχειρήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό, οι κύριες αρχές που, κατά τον ΣΒΒΕ, θα πρέπει να διέπουν τη βιομηχανική πολιτική της χώρας μας και οι οποίες θα πρέπει να εφαρμόζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση είναι:
1Η συνεπής, ακέραια και αδιάβλητη εφαρμογή των κανόνων λειτουργίας και ελέγχου των αγορών, ούτως ώστε να είναι δυνατή η παροχή ίσων ευκαιριών σε όλες τις επιχειρήσεις στο πεδίο του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.
2Οι επικρατούσες οικονομικές συνθήκες να επιτρέπουν την ανάπτυξη και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μεταποιητικών επιχειρήσεων. Ετσι, θα επιτευχθεί η βελτίωση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων, που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ο οποίος μπορεί να συντελέσει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας. Για να υπάρξει όμως βελτίωση της παραγωγικότητας, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν την ικανότητα να αναπτύσσουν ή/και να αποκτούν τεχνολογία, να είναι σε θέση να αναπτύσσουν καινοτομικές δραστηριότητες και να διαθέτουν άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας.
3Η λειτουργία των επιχειρήσεων μέσα σε ένα σταθερό, απλό και φιλικό κανονιστικό περιβάλλον, το οποίο θα διευκολύνει την ανάπτυξή τους και δεν θα αποτελεί πρόσκομμα στην καθημερινή τους δραστηριότητα. Ενδεικτικά προσκόμματα στην καθημερινή δραστηριοποίηση των επιχειρήσεων είναι: η γραφειοκρατία, η πολυνομία, το φορολογικό καθεστώς, οι σχέσεις κράτους – επιχείρησης, οι εργασιακές σχέσεις, οι χρήσεις γης, οι υποδομές.
Σε κάθε περίπτωση και μέσα σε αυτό το δύσκολο και αβέβαιο περιβάλλον δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων, ένα είναι βέβαιο: η εγχώρια υγιής μεταποιητική βάση επιμένει να δουλεύει σκληρά, παραμένει διασυνδεδεμένη με τα διεθνή δρώμενα, σχεδιάζει με αποφασιστικότητα το μέλλον της στη χώρα και παράλληλα εξακολουθεί να παράγει και να εξάγει προϊόντα υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, προσφέροντας έμπρακτα στην ανάπτυξη της χώρας με την πληρωμή μεγάλων χρηματικών ποσών για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Αυτό που απαιτείται το 2018 είναι η δημόσια διοίκηση να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη βελτίωση του εξωτερικού περιβάλλοντος λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Ο κ. Αθανάσιος Σαββάκης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
