Το φετινό εορταστικό Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους φαίνεται, ότι ελάχιστα σχετίζεται με το παραδοσιακό κλείσιμο μιας θεατρικής αυλαίας, σε μια ετήσια πολιτική παράσταση, γεμάτη από ελπίδες και ανατροπές.
Αν κανείς σκεφθεί, ότι σύμφωνα με αδιαμφισβήτητα εγχώρια και διεθνή στατιστικά δεδομένα, η χώρα μας κατέχει το ρεκόρ κατηφοριάς στους τομείς της ανάπτυξης και της κοινωνικής πρόνοιας, τότε το μόνο που μας απομένει δεν είναι παρά η ώρα του ταμείου με τη συνείδησή μας, ή με άλλα λόγια η ώρα μιας ανελέητης, αλλά αναγκαίας αυτοκριτικής. Τόσο για άρχοντες όσο και για αρχομένους!
Κάνοντας λοιπόν το επιβεβλημένο ζαπ, την αλλαγή καναλιού, στο χιλιοφαγωμένο και ξαναζεσταμένο τηλεοπτικό μενού, με τα κάλαντα ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής, προχωρούμε στο χωρίς προκατασκευασμένα σενάρια και σκηνοθετικά εφέ, επόμενο βήμα της απόδοσης των ευθυνών, όχι μόνον στην εκλεγμένη ηγεσία αλλά φευ και στον εκλέκτορα λαό. Εντελώς δειγματοληπτικά και ενδεικτικά αναφερόμαστε:
1. Στη διατήρηση των επαίσχυντων και ολιγαρχικών διατάξεων του νόμου περί ευθύνης υπουργών, αλλά και της βουλευτικής ασυλίας για πράξεις και παραλείψεις των μελών του Κοινοβουλίου. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις καταπατείται βάναυσα η συνταγματικώς κατοχυρωμένη ισονομία μεταξύ των μελών του κοινοβουλίου, της κυβέρνησης και του λαού. Ειδικότερα στο νόμο περί ευθύνης υπουργών και σε περίπτωση πρόωρης διάλυσης της Βουλής, καθιερώνεται σύντομη παραγραφή (μέχρι δύο έτη), για κακουργήματα των μελών του υπουργικού συμβουλίου. Ενώ για τους μη προνομιούχους πολίτες ισχύει η παραγραφή των 20 χρόνων! Και Κύριος οίδε, εάν, πότε και πώς θα έλθει η λυτρωτική, για τον εμπαιζόμενο λαό, ώρα της υπαγωγής των παρανομούντων υπουργών στους φυσικούς δικαστές.
2. Στη διαιώνιση του ανατολίτικου ρουσφετιού και της φαυλοκρατικής ευνοιοκρατίας, όχι μόνο από τα κόμματα του αστικοδημοκρατικού τόξου, αλλά και από το κυβερνών ψευδο-αριστερο-ακροδεξιό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στην πρώτη περίπτωση αρκεί η αναφορά μας στις 30.000 διορισμούς κατά το πλείστον αργόμισθων και αρκετών άλλων χιλιάδων αργόσχολων καθ’ όλη την μέχρι σήμερα αντιπολιτευτική και κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να μη ξεγελιόμαστε, αυτό το φαινόμενο, του σωρευμένου παρασιτικού δυναμικού, μοιάζει με τα εγκάρσια τεκτονικά ρήγματα ενός ορεινού όγκου, με τα πολλαπλά επάλληλα γεωλογικά στρώματα αλλά και απολιθώματα, που αντιπροσωπεύουν παρωχημένους γεωλογικούς αιώνες. Και εν προκειμένω τις στρατιές των ρουσφετοδίαιτων αργόμισθων από συστάσεως της ελληνικής πολιτείας μέχρι σήμερα…
Και στη δεύτερη περίπτωση, επίσης αρκεί η αναφορά μας, στο επαίσχυντο χρονικό του άγριου ξυλοδαρμού των εφοριακών του ΣΔΟΕ, αλλά και της αστυνομικής δύναμης προστασίας των εφοριακών, από ιδιοκτήτες τουριστικών επιχειρήσεων εστίασης. Και μάλιστα, με την κάλυψη των ταραξιών από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Θοδ. Δρίτσα, ο οποίος, αν μη τι άλλο, επαίρεται, για την αντικαπιταλιστική του ιδεολογία, αλλά στην πράξη αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο, υποστηρίζοντας τους αισχροκερδούντες φοροφυγάδες της Ύδρας, η οποία εντάσσεται στην εκλογική του περιφέρεια!
3. Στη βάναυση καταπάτηση των συνταγματικών εγγυήσεων για την ανεξαρτησία της Δικαστικής Εξουσίας, με προφανή στόχο την απορρόφηση των αρμοδιοτήτων της από την Εκτελεστική Εξουσία, κατά το πρότυπο των αυταρχικών κυβερνήσεων της Βενεζουέλας και της Πολωνίας, αλλά και όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
4. Στην κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων του ιδίου του ισχύοντος Συντάγματος (!) που δίνουν στις κυβερνήσεις το δικαίωμα να διορίζουν την ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων και στην ανάγκη καθιέρωσης της άμεσης εκλογής τους, από το ίδιο το Δικαστικό Σώμα.
5. Στην κατάργηση της έμμεσης εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας από τα μέλη του Κοινοβουλίου και στην καθιέρωση της άμεσης εκλογής του, από το Εκλογικό Σώμα. Έτσι, θα καταργηθεί κάθε απόπειρα ιδιοτελούς υποταγής του ανωτάτου άρχοντος στις αυταρχικές ορέξεις της εκάστοτε κυβέρνησης.
6. Στην κατάργηση του κουτοπόνηρου και υστερόβουλου εθιμικού κανόνος της Βουλής, με τις αμέτρητες νομοθετικές νοθείες των «τροπολογιών», σε νομοσχέδια τελείως άσχετα και ασύμβατα με τις «τροπολογίες» αυτές. Στη νοθεία αυτή πρωτοστάτησαν όλες οι δυνάμεις του αστικοδημοκρατικού τόξου, αλλά και στην περίπου τριετή κυβερνητική του θητεία το κυβερνών μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατέρριψε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ φαυλότητας, στον τομέα αυτό. Για να δώσω ένα τόνο ευθυμίας, αυτές τις χρονιάρες μέρες, δεν έχω παρά να αναφερθώ σε προσωπικές μου εμπειρίες, στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, αναφορικά με το όργιο των τροπολογιών, οι οποίες, κακά τα ψέματα, ξεκίνησαν και συνεχίζονται απρόσκοπτα με την αποκλειστική ευθύνη και συναίνεση του Προεδρείου της Βουλής, σε όλες σχεδόν τις βουλευτικές περιόδους.
Είναι κοινό πλέον μυστικό, ότι οι «τροπολογίες» αυτές, που συντάσσονται και ψηφίζονται, για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα «ημετέρων», περιφέρονται για υπογραφή σε προχωρημένες νυκτερινές ή μεταμεσονύκτιες ώρες από τον κομιστή τους στους ημικαθεύδοντες από την κούραση βουλευτές, στο αναπαυτήριο της Βουλής, βουλευτές, ή σε άλλους συναδέλφους τους στο…ντουμανιασμένο από τους καπνιστές κυλικείο του Κοινοβουλίου.
Και το τρισχειρότερο: Πολλές από τις «τροπολογίες» αυτές υπογράφονται αδιαμαρτύρητα ακόμη και από βουλευτές, αντίπαλων με τον κομίζοντα βουλευτή. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για ένα περίεργο κλήρινγκ, για ένα συμψηφισμό συνυπευθυνότητας και… αλληλεγγύης, στην φαυλότητα, μεταξύ αντίπαλων μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Συμπέρασμα: Μετά την ενδεικτική αναφορά μας, σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις των παραπάνω απαραβίαστων «ταμπού» κοινοβουλευτικής αναλγησίας και φαυλότητας, καταλήγουμε στη διαπίστωση, ότι οι συνήθεις κυβερνητικές θριαμβολογίες για τα μη γενόμενα, δεν είναι παρά το παιχνίδι της τυφλόμυγας, μια πορεία στα τυφλά, που μεταμορφώνει την ίδια την κοινωνία μας σ’ ένα ανεξερεύνητο τοπίο γεμάτο από απάτες της ηγεσίας, αλλά και αυταπάτες των ίδιων των ψηφοφόρων…
