Εδώ και 25 χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια διπλωματική και πολιτική περιπέτεια για το θέμα της ονομασίας της FYROM. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια εστία έντασης και κρίσης, επειδή η πολιτική ηγεσία αντί να κοιτάξει το ευρύτερο εθνικό συμφέρον, αφέθηκε να παρασυρθεί σε ένα φαύλο κύκλο εθνικιστικής υστερίας. Χάναμε την μια ευκαιρία μετά την άλλη να επιτύχουμε μια εθνικά συμφέρουσα λύση, δίνοντας άλλοθι στον υπερεθνικισμό της σκοπιανής ηγεσίας που αναζητούσε σανίδα σωτηρίας για να επιβιώσει.
Θεωρήσαμε απειλή μια χώρα που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της και αναζητούσε στήριξη και συμμάχους δεξιά και αριστερά. Τώρα μετά την κατάρρευση του υπερεθνικιστικού μπλοκ που κυβερνούσε τα Σκόπια επί μια δεκαετία, το θέμα επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο με εξίσου πιεστικούς όρους και την Ελλάδα ουσιαστικά χωρίς συμμάχους.
Έχουμε μπροστά μας το ορόσημο της επόμενης συνόδου του ΝΑΤΟ, τον ερχόμενο Ιούνιο, που θα κληθούμε και πάλι να αποφασίσουμε ποια ονομασία θα αποδεχτούμε. Τα περιθώρια για ένα ακόμα βέτο, όπως έγινε στο Βουκουρέστι πριν μερικά χρόνια στενεύουν απελπιστικά, για να μην πούμε ότι είναι ανύπαρκτα καθώς η νέα ηγεσία της γειτονικής χώρας εμφανίζεται πρόθυμη για υποχωρήσεις, εγκαταλείποντας τις αλυτρωτικές πρακτικές που ακολουθούσε μέχρι πρόσφατα.
Κι όμως για μια φορά ακόμα εμφανίζονται διάφοροι να παριστάνουν τους υπερασπιστές των εθνικών μας συμφερόντων, αρνούμενοι οποιοδήποτε συμβιβασμό. Με πρώτο φυσικά το γνωστό και μη εξαιρετέο συγκυβερνήτη του κ.Τσίπρα που εμφανίζεται να διαθέτει τα αυθεντικά πιστοποιητικά πατριωτισμού και εθνικοφροσύνης.
Περιθώρια για άλλά καιροσκοπικά πολιτικά παιγνίδια δεν υπάρχουν, αν θέλουμε βέβαια να τελειώνουμε με αυτή την πληγή.Όταν δεκάδες χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τη FYROM ως Μακεδονία, είναι προφανές ότι δεν μπορούμε άλλο να εθελοτυφλούμε.Μια συμβιβαστική λύση με γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό είναι ότι καλύτερο μπορούμε πλέον να πετύχουμε.
Είναι ευθύνη και υποχρέωση της κυβέρνησης να διαμορφώσει μια κοινά αποδεκτή εθνική γραμμή και να βάλει ένα φρένο στις εθνικιστικές κορώνες του συνεταίρου της. Αλίμονο αν μετά από 25 χρόνια, λόγω συγκυριακών κομματικών συμφερόντων τροφοδοτήσει πάλι ένα νέο κύμα ανέξοδου και επικίνδυνου εθνικισμού.

ΤΟ ΒΗΜΑ