Εφτιαξε µελοµακάρονα µε τσία. Με πήρε είδηση την ώρα που ακροποδητί επιχειρούσα να απομακρυνθώ από κοντά της –προσπαθώ να αποφεύγω τις κακοτοπιές. Μπήκε μπροστά και μου πρότεινε το τάπερ: «Δοκίμασε». «Μετά το φαγητό». «Δοκίμασε τώρα, έχω αγωνία». «Θα μου κόψει την…». «Τώρα!». Δοκίμασα. «Πώς σου φαίνονται;». «Ειλικρινά;». «Ειλικρινά». «Πιο άνοστα από τα μελομακάρονα με αλεύρι φαγόπυρου και ρεβιθάλευρο που έκανες χθες». «Μα εκείνα δεν σου άρεσαν». «Ναι, δεν μου άρεσαν, αλλά… μου άρεσαν περισσότερο από αυτά». «Θα σου φέρω και κουραμπιέδες με αλεύρι ρυζιού και πάστα σύκου». «Μη σ’ τους στερήσω».
Εφυγα. Χάθηκα μέσα στο απόβραδο, μέσα στην μπόρα, στον καπνό και στη νυχτιά. Κατευθύνθηκα προς το πιο κοντινό ζαχαροπλαστείο. Τρία μελομακάρονα και δύο κουραμπιέδες μετά –από τους κανονικούς, με όλα τα λιπαρά τους – ξαναβρήκα τα Χριστούγεννα που θυμόμουν και που είχε βαλθεί να μου στερήσει από τότε που της έκανα δώρο εκείνο το βιβλίο με τις vegan συνταγές. Εγώ φταίω! Αναγνωρίζω το λάθος μου και το πληρώνω κάθε φορά που εκείνη αποφασίζει να μπει στην κουζίνα. Από δίπλα με βρίζουν και όλοι οι φίλοι που υποχρεώνονται να δοκιμάσουν τα πειράματά της.
Εχω φάει τσία σε όλες τις πιθανές εκδοχές: σε φαγητό, σε γλυκό, σε κρέμα, σε πίτα, σε σαλάτα… Εχω δοκιμάσει φύκια με λούπινα σοτέ, μουσακά με μπεσαμέλ με γάλα αμυγδάλου (σαν μελιτζανοσαλάτα με σουμάδα ήταν), κεφτέδες με βρόμη και κεχρί, τσιζκέικ χωρίς τσιζ, με μουλιασμένα κάσιους και σιρόπι αγαύης που «σε ξεγελάει!». Δεν θέλω να ξεγελαστώ, θέλω κανονικό τσιζκέικ, που το τρως και μετά έχεις τύψεις για τις περιττές θερμίδες! Δεν με ακούει, έχει πάθει… vegan και οτιδήποτε μη vegan το θεωρεί βάρβαρο. Οσοι ζούμε μαζί της υποφέρουμε: «Δοκίμασε παστίτσιο με μακαρόνια καμούτ και κιμά από σόγια και φακές», «Σου έφτιαξα μια φοβερή ρώσικη με μαγιονέζα από γάλα σόγιας και…».
«Μη συνεχίζεις, σου υπόσχομαι πως θα κάνω ό,τι θέλεις για τον επόμενο χρόνο, με την προϋπόθεση να κάψεις το βιβλίο που σου πήρα και να επιστρέψεις στις μαγειρικές του Δρίσκα και της Νικολάου». Αρνείται. Φουρνίζει γεμιστά με κινόα και επιμένει πως είναι καλύτερα από αυτά με ρύζι και σταφίδες. «Να με τρελάνεις θέλεις;». Η απάντησή της –ή μάλλον η εκδίκησή της –είναι το χριστουγεννιάτικο δείπνο που ετοιμάζει. Ενα δείπνο που και στο κοριτσάκι με τα σπίρτα να το πρόσφερες θα σου έλεγε «όχι ευχαριστώ, προτιμώ να αργοπεθάνω από την πείνα έξω, στο κρύο»: ολόκληρο κουνουπίδι με καπνιστή πάπρικα (βρήκε τη συνταγή στον Τζέιμι Ολιβερ), οσομπούκο καρότου, ζελέ από λαχανάκια Βρυξελλών με αγκάρ αγκάρ…
Εφέτος, όσοι καθίσουν στο τραπέζι της δεν θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα αλλά το Πουργκατόριο! Δεν είναι, πάντως, η μόνη που με καταδιώκει με την αχνιστή ρέβα στο ένα χέρι και το ψητό τόφου στο άλλο. Εχουν πάθει και άλλοι φίλοι μου vegan! Και δεν ξέρω τι να κάνω για να τους συνεφέρω. Οχι επειδή είμαι φανατικός του κρέατος, αντιθέτως, για έναν παράξενο λόγο, όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερο το θέλω. Οχι επειδή διαφωνώ απόλυτα με τις χορτοφαγίες, τα βιολογικά και τα vegan, και εγώ αναζητώ καλύτερης ποιότητας πρώτες ύλες, και εγώ τρώω ενίοτε σε εστιατόρια που ειδικεύονται σε αυτού τους είδους τη διατροφή και που ορισμένα έχουν εξαιρετικά πιάτα. Αλλά τα άκρα είναι πάντα άκρα, οι εμμονές είναι πάντα εμμονές και βλάπτουν.
Μπορεί η μπεσαμέλ με γάλα καρύδας και αλεύρι παπάγιας να είναι πιο υγιεινή, αλλά πιο νόστιμη και πιο γιορτινή από την κανονική μπεσαμέλ με το κανονικό γάλα, με τα βούτυρα και τα αβγά δεν είναι. Οποιος νομίζει πως είναι έχει πέσει θύμα ομαδικής παράκρουσης, αυτής της παράκρουσης που έχουν πάθει όλοι όσοι ισχυρίζονται πως η σόγια δεν έχει διαφορά από τον κιμά και πως η στέβια αντικαθιστά ιδανικά τη ζάχαρη (αναφέρομαι πάντα στη γεύση). Το υγιεινό (ή αυτό που μας πλασάρουν ως υγιεινό) δεν είναι απαραιτήτως και νόστιμο. Και το νόστιμο δεν είναι συνήθως υγιεινό –δυστυχώς. Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, με κανονικά μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Και καλή δίαιτα από τη νέα χρονιά. Στις γιορτές, ας παραμείνουμε των παραδόσεων. Των ανθυγιεινών.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
