Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός από την πολυσυζητημένη επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα προκύπτει το αναπόφευκτο ερώτημα για το τι δέον γενέσθαι από εδώ και πέρα. Διότι αν υπάρχει ένα βέβαιο συμπέρασμα από όλη αυτή την περιπέτεια είναι ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν μπορούν να συνεχιστούν στη βάση της στρατηγικής που είχε χαράξει όλα αυτά τα χρόνια η Αθήνα, με την Αγκυρα μάλιστα να επιμένει στην αναθεώρηση της πολύκροτης Συνθήκης της Λωζάννης. Και να μεν δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα αναθεώρησης της Λωζάννης, η οποία είναι νομικά δεσμευτική για όλες τις πλευρές, τίθεται όμως θέμα για αναθεώρηση της πολιτικής της Αθήνας απέναντι στην Τουρκία καθώς τα δεδομένα πάνω στα οποία είχε στηριχθεί η πολιτική αυτή έχουν αλλάξει δραματικά.
ΗΤουρκία σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία των αρχών της δεκαετίας του ’70, όταν αιφνιδιαστικά είχε θέσει όλες τις μονομερείς της διεκδικήσεις για το Αιγαίο στο τραπέζι. Ενα πρόβλημα που έπρεπε άμεσα να αντιμετωπισθεί, μετά μάλιστα την εισβολή στην Κύπρο. Και αντιμετωπίστηκε με αλλεπάλληλες επαφές σε όλα τα επίπεδα, χωρίς απολύτως κανένα αποτέλεσμα. Μόνο την περίοδο μετά τη συμφωνία του Ελσίνκι άρχισε να διαφαίνεται κάποια ελπίδα διευθέτησης καθώς υπήρξε η ανάγκη ελληνικής στήριξης του τουρκικού αιτήματος για ένταξη στην ΕΕ, με τα γνωστά ανταλλάγματα από την Αγκυρα στο διμερές επίπεδο. Και έπειτα ήρθε ο Ερντογάν, ο οποίος αντιλαμβανόμενος ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες αντιδρούσαν στην τουρκική ένταξη, αποφάσισε ότι ο νέος δρόμος που θα μπορούσε να αποβεί επωφελής για τη χώρα του ήταν η προσπάθεια για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Να γίνει δηλαδή ο ηγέτης των μουσουλμάνων της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Δεν δίστασε έτσι να έλθει σε ανοιχτή ρήξη όχι μόνο με τους Ευρωπαίους, αλλά και με τους Αμερικανούς και να συμμαχήσει με τον Πούτιν για να ελέγξει τις εξελίξεις στη Συρία και να αποφύγει τη δημιουργία κουρδικού κράτους, χωρίς όμως παράλληλα να υποχωρεί στις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο. Σε όλα αυτά ήλθε να προστεθεί και η δραματική πτυχή του Προσφυγικού, που έδωσε μια νέα δυσάρεστη διάσταση στις σχέσεις με την Αθήνα. Και είναι το πρόβλημα αυτό που η λύση του προέχει τη στιγμή αυτή καθώς η κατάσταση στα ελληνικά νησιά έχει φτάσει στο απροχώρητο, ενώ ήλθε επιτέλους η στιγμή να καταργηθεί οριστικά η Σαρία στη Δυτική Θράκη, ώστε να λυθεί αυτομάτως και το περιώνυμο πρόβλημα των μουφτήδων. Κατόπιν όλων αυτών δεν θέλει και πολλή σκέψη για να αντιληφθούμε ότι τώρα είναι η στιγμή να χαραχθεί από την Αθήνα μια νέα στρατηγική που θα ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα. Γι’ αυτό όμως απαιτείται να υπάρξει προηγουμένως μια απαραίτητη εθνική συνεννόηση.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
