Αφού «ταξίδεψε ως τη Τζαμάικα» (Σημ. Πρόκειται για συμβολική ονομασία ενός αποτυχόντος συνασπισμού όπου τα χρώματα των συμμετεχόντων κρατών συμπίπτουν με τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικα) η υπέρμαχος των «Μεγάλων Συνασπισμών» Α(ν)γκελα Μέρκελ, επέστρεψε πάλι στο Βερολίνο άπρακτη και άκρως απογοητευμένη από τη στάση του κόμματος των Φιλελευθέρων (Κόμμα Ελευθέρων Δημοκρατών :FDP) που αποφάσισαν να «αποσυνασπισθούν», αποχωρώντας και αφήνοντας τη Μέρκελ στα κρύα του λουτρού. Η δικαιολογία για την αποχώρηση δόθηκε από τον εγωπαθή και επιδειξιομανή αρχηγό τους Κρίστιαν Λίντνερ, που την οργάνωσε άνευ λόγου και αιτίας με το δικαιολογητικό ότι : «Δεν υπάρχει κοινή βάση συνεννόησης για τις διαπραγματεύσεις». Και πρόσθεσε ως ακαταμάχητο επιχείρημα το: «Καλύτερα χωρίς κυβέρνηση παρά με μια κακή κυβέρνηση». Αλλά διαψεύδεται ιστορικά από το γεγονός ότι κακές κυβερνήσεις υπήρξαν πάμπολες. Αλλά ακυβερνησία, ως επιλογή υπήρξε πάντα ουτοπική επιθυμία αναρχιστών που και αυτοί στην Ισπανία του Εμφυλίου Πολέμου (1936-1039) αναγκάστηκαν να συγκυβερνήσουν-αν και δεδηλωμένοι εχθροί της εξουσίας- με τους Ρεπουμπλικάνους για να αντιμετωπίσουν την εισβολή του φασίστα Φράνκο.
Τώρα όλοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο μεγάλο ηττημένο των εκλογών του Σεπτεμβρίου, Μάρτιν Σουλτς που αρχικά είχε δηλώσει ότι δεν επιθυμούσε καμιά συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρκελ, αλλά το ξανασκέπτεται, κατόπιν ωρίμου σκέψεως γιατί του ασκείται έντονη πίεση από τον πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ έως και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Τσίιπρα που κόπτεται … για τη σωτηρία του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, ο οποίος συρρικνώνεται σημαντικά σε αντίθεση με την (ακρο)δεξιά –εντός Γερμανίας αλλά προπάντων εντός Ευρώπης που μέρα με τη μέρα θεριεύει και ευαγγελίζεται άνοδο στην εξουσία.
Ο Σουλτς αφετέρου δεν έχει ακόμα συνέλθει από το βαρύ χτύπημα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου και ενώ ευρίσκεται σε στάδιο ανάρρωσης, μετράει πολύ προσεκτικά τα βήματά του για να μην παραπατήσει και ξαναπέσει.
Σοκ και απογοήτευση στην Ευρώπη
Η Ευρώπη έχει συγκλονιστεί. Μα πώς συνέβη αυτό; Η χώρα με τους περισσότερους θαυμαστές-τουλάχιστον στην γηραιά ήπειρο-αν όχι σε ολόκληρο τον κόσμο-το αντικείμενο θαυμασμού σε όλη την υφήλιο, «ο φάρος σιγουριάς και σταθερότητας», το αγλάισμα του ευημερούντος ευρωπαϊκού Βορρά, να μη μπορεί να σχηματίσει μια κυβέρνηση; Οι ίδιοι οι Γερμανοί το θεωρούν αυτό πολύ σημαντική απώλεια γοήτρου και σκέπτονται «τι θα πει ο κόσμος για μας».
Μέχρι πρότινος η Γερμανία αποτελούσε το υπόδειγμα τελειότητας. Και τη γνώμη αυτή τη συντηρούσε η ίδια αυτάρεσκα, συγκρίνοντας εαυτήν με κάτι τεμπέληδες όπως οι Ελληνες που «έτρωγαν από τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων»!
Ειδικότερα ο ηγέτης της Ενωσης Χρισιανοκοινωνιστών (CSU), αδελφοποιτό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών, Χορστ Ζιχόφερ φοβάται πως αυτό θα έχει βαρύ αντίκτυπο, τόσο στη Γερμανία, όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι ο ίδιος ο Ζιχόφερ που έχει ταχθεί αναφανδόν ενάντια στην είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ και είναι ο ίδιος που είναι κάθετος ενάντια σε οιαδήποτε φιλομεταναστευτκή πολιτική, πολιτική ασύμφορη που, ως γνωστόν, κόστισε την απώλεια εκατομμυρίων ψήφων στην Α(ν)γκελα Μέρκελ όσο την εφάρμοσε.
Κυβέρνηση με οιεσδήποτε υποχωρήσεις
Η Γερμανία βρίσκεται πλέον στα κέρατα ενός διλήμματος . Εχει να επιλέξει ανάμεσα σε προκήρυξη εκλογών ή στη συγκρότηση ενός (μεγάλου) συνασπισμού που θα δώσει βιώσιμη κυβέρνηση γιατί θα συμπεριλαμβάνει και τη συμμετοχή του ισχυρού SPD. Υπάρχει και ως τρίτη λύση το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας. Αλλά αυτό το απορρίπτει ασυζητητί η Μέρκελ και δύσκολα γίνεται κάτι που δεν αρέσει στην Α(ν)γκελα.
Αποτελεί ζήτημα γοήτρου να εξευρεθεί λύση για το σχηματισμό κυβέρνησης και ο Σουλτς τελικά είπε ότι δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης. Αλλωστε επίκειται τώρα το Δεκέμβριο η επανεκλογή του (Σημ. έγινε και επανεξελέγη) στη θέση του ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών και κάθε άλλο θέλει παρά να εμφανιστεί ως διασπαστικός του Κόμματος σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Και επί πλέον δεν λησμονεί ότι εκ παραδόσεως το SPD, τιμωρεί παραδειγματικά όσους αρχηγούς του προκάλεσαν οδυνηρές ήττες στο Κόμμα. Ευτυχώς για κείνον η επανεκλογή του εξασφαλίστηκε και ο Σουλτς αναρρώνει ταχύτατα και αισιοδοξεί πως η Μέρκελ θα προβεί σε υποχωρήσεις σε σημεία που διαφωνεί με τους Σοσιαλδημοκράτες προκειμένου να ηγηθεί πάλι ενός μεγάλου συνασπισμού («Grand Coalition»).
Τι κάνει το AfD;
Τα δύο μεγάλα κόμματα- Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες υπήρξαν οι δύο μεγάλοι χαμένοι των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου (παρουσίασαν τα χειρότερα αποτελέσματα από το 1949) ενώ, αντίθετα, πολύ σημαντικά υπήρξαν τα κέρδη που απεκόμισαν δύο μικρότερα κόμματα-το ένα μάλιστα, μέχρι τώρα εκτός Βουλής (Bunderstag), το ακροδεξιό-φιλοναζιστικό κόμμα, «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (ΑfD)
Πρόκειται για ένα νεοναζί ξενοφοβικό αντισημιτικό μόρφωμα για το οποίο δυο βουλευτίνες των Πρασίνων συνόψισαν : «Οι Ναζί ξανάρχονται στο Γερμανικό Κοινοβούλιο». Και όντως από κόμμα του περιθωρίου που δεν μπορούσε να συγκεντρώσει το απαιτούμενο 5 % για να εισέλθει στο Κοινοβούλιο έως τις εκλογές του 2013,κατάφερε στις 24 2017 Σεπτεμβρίου να συγκεντρώσει σχεδόν 13,3% μπαίνοντας με το σπαθί του στο bundestag και μάλιστα ως τρίτο ισχυρό κόμμα θυμίζοντας, λίγο την πορεία της δικής μας Χρυσής Αυγής.
Ο συνηγέτης του και ιδρυτής του ,Αλεξάντερ Γκάουλαντ ανενδοίαστα φροντίζει να απαλλάξει τους οπαδούς του κόμματος από τις τυχόν ενοχές τους «υπενθυμίζοντας» ότι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανικές δυνάμεις «διέπρεψαν» με τα επιτεύγματά τους και οι Γερμανοί έχουν κάθε λόγο να νιώθουν υπερήφανοι για αυτούς. Τα εκατομμύρια των νεκρών που προκάλεσαν οι διαπρέψαντες πρέπει να είναι ιστορική συγκυρία όπως θα έλεγε ο εκδιωχθείς από την κόρη του Μαρίν, Ζαν Μαρί Λεπέν.
Τα ταξίδια τα μακρινά ως τη Τζαμάικα ενδεχόμενα να διαρκέσουν έως την Ανοιξη (Σολτς:αναπληρωτής πρόεδρος του SPD ) αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ουδόλως οικονομικές ζημιές για την Γερμανία. Το γόητρό της ωστόσο θα τρωθεί και ενδεχόμενα αυτό να σημάνει την απαρχή μιας μετα-μερκελικής εποχής όπου κανείς δεν δύναται να προβλέψει την πολιτική πορεία της ισχυρότερης χώρας της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ο κ. Θ. Κακουριώτης είναι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ
